รูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลยุคดิจิทัลในโรงเรียนเอกชน
คำสำคัญ:
การบริหารทรัพยากรบุคคล, ยุคดิจิทัล, โรงเรียนเอกชนบทคัดย่อ
บทความนี้เป็นการวิจัยและพัฒนามีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสภาพการบริหารทรัพยากรบุคคลยุคดิจิทัลในโรงเรียนเอกชน 2) สร้างรูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลยุคดิจิทัลในโรงเรียนเอกชน และ 3) ประเมินรูปแบบการบริหารทรัพยากรบุคคลยุคดิจิทัลในโรงเรียนเอกชน กลุ่มตัวอย่างคือผู้บริหาร และครูโรงเรียนเอกชนในเขตตรวจราชการที่ 14 จำนวน 359 คน ได้มาโดยใช้การสุ่มอย่างง่ายจากประชากรจำนวน 3,426 คน ผู้เชี่ยวชาญในการสร้างรูปแบบ จำนวน 9 คน และผู้ทรงคุณวุฒิในการประเมินรูปแบบ จำนวน 21 คน เครื่องมือที่ใช้ ได้แก่ แบบสอบถาม แบบบันทึกการสนทนากลุ่ม และแบบประเมินรูปแบบ และเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพการบริหารทรัพยากรบุคคลยุคดิจิทัลอยู่ในระดับน้อย 2) รูปแบบ ประกอบด้วย 2.1) การวางแผนทรัพยากรบุคคล โดยการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลกำหนดแผนงานทรัพยากรบุคคล 2.2) การสรรหาทรัพยากรบุคคล โดยการใช้เทคโนโลยีดิจิทัลประชาสัมพันธ์การสรรหาบุคลากร 2.3) การพัฒนาทรัพยากรบุคคล โดยการพัฒนาทักษะบุคลากรในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล และ 2.4) การรักษาทรัพยากรบุคคล โดยการสร้างความพึงพอใจในการทำงานที่มีการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล และ 3) ผลการประเมินรูปแบบ พบว่า รูปแบบมีความเหมาะสมในระดับมากที่สุด มีความเป็นไปได้ในระดับมากและมีความเป็นประโยชน์ในระดับมากที่สุด
References
กระทรวงศึกษาธิการ. (2554). แผนแม่บทเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารเพื่อการศึกษาของกระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. 2554 – 2556. กรุงเทพฯ: สํานักปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
จันทิมา รุ่งเรือง. (2563). โมเดลเชิงสาเหตุของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อประสิทธิผลโรงเรียนเอกชนในยุคดิจิทัล (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
ฉันทนา จันทร์บรรจง. (2559). การศึกษาเปรียบเทียบการพัฒนาทักษะภาษาอังกฤษโดยโรงเรียนเอกชนในประเทศอินเดียและประเทศไทยที่ใช้หลักสูตรภาษาอังกฤษ. วารสารศึกษาศาสตร์มหาวิทยาลัยนเรศวร, 18(4), 142-155.
ชาตรี แดงนำ. (2562). ความพึงพอใจของบุคลากรต่อการบริหารทรัพยากรบุคคลของวิทยาลัยเทคนิคนราธิวาส (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาธุรกิจอุตสาหกรรมและทรัพยากรมนุษย์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ชิตสุภางค์ ทิพย์เที่ยงแท้ และคณะ. (2563). การบริหารทรัพยากรบุคคล คุณภาพชีวิตการทำงาน ความมุ่งมั่นและพลังขับเคลื่อนการทำงานของพยาบาลวิชาชีพในหน่วยบริการสาธารณสุข เขตสุขภาพที่ 5 (รายงานผลการวิจัย). ราชบุรี: สถาบันพระบรมราชชนกและวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีราชบุรี.
บุญชู ใจใส. (2564). ปัจจัยการบริหารที่ส่งผลต่อทักษะดิจิทัลของผู้บริหารโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษานครพนม เขต 2 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา) สกลนคร: มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.
ทิพวรรณ โพธิ์ขำ. (2563). รูปแบบการบริหารโรงเรียนประชารัฐในยุคดิจิทัล สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). นครสวรรค์: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์.
ปวริศา บุญรอด. (2559). รูปแบบความสัมพันธ์เชิงสาเหตุของสมรรถนะการบริหารทรัพยากรบุคคลในสถานศึกษา สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา (วิทยานิพนธ์ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา) นครปฐม: มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม.
พรพรรณ มนตรีพิศุทธิ์. (2561). แนวทางการบริหารทรัพยากรบุคคลที่มีประสิทธิภาพ สำนักงานการศึกษาเอกชนจังหวัดชายแดนภาคใต้: กรณีศึกษาจังหวัดนราธิวาส. กรุงเทพฯ: สำนักงานปลัดกระทรวงศึกษาธิการ.
มณีรัตน์ สุดเต้. (2563). แนวทางการพัฒนาภาวะผู้นำทางวิชาการในยุคดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษา โรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษา สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุตรดิตถ์ เขต 2 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). อุตรดิตถ์: มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิตถ์.
รังสรรค์ ศรีโคตร, และคณะ. (2559). รูปแบบการบริหารงานบุคคลโรงเรียนการกุศลของวัดในพระพุทธศาสนา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยนครพนม. 10(1), 1-8.
รุ่ง แก้วแดง. (2551). ปฏิวัติการศึกษาไทย. กรุงเทพฯ: บริษัทพิฆเนศ พริ้นท์ติ้ง เซ็นเตอร์ จำกัด.
วิมลพรรณ อาภาเวท และจักรกฤษณ์ พางาม. (2561). แนวทางการบริหารงานตามนโยบายมหาวิทยาลัยดิจิทัลของผู้บริหารมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. วารสารวิชาการและวิจัยมทร. พระนคร สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 3(2), 69-81.
เศรษฐพงค์ มะลิสุวรรณ. (2559). การเปลี่ยนแปลงด้านการศึกษาในยุคดิจิทัล. สืบค้น 15 ธันวาคม 2563, จาก http://backoffice.onec.go.th
สุชญา โกมลวานิช. (2563). ภาวะผู้นำดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษาที่ส่งผลต่อสมรรถนะครู ในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 23 (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการบริหารและพัฒนาคุณภาพการศึกษา).ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560-2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
อมร ศิริราช. (2564, 18 พฤษภาคม). ผู้อำนวยการโรงเรียนศิริเกษวิทยา [สัมภาษณ์].
Mondy, W., Noe M., & Premeaux, R. (2002). Human Resource Management. New Jersey: Prentice-Hall.
Sheninger, E. C. (2014). Digital leadership: changing paradigms for changing times. Thousand Oaks, CA: Corwin.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2023 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น
