กฎหมายทางพระพุทธศาสนา : วิวัฒนาการ คุณค่า และการสร้างนิติวิธี
คำสำคัญ:
กฎหมายทางพระพุทธศาสนา, วิวัฒนาการ, คุณค่า, นิติวิธีบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาวิวัฒนาการของศาสนาธรรมชาติก่อนเกิดอารยธรรมอินเดียของอารยันตะวันออก การนำคุณค่าศาสนาจริยศาสตร์มาเป็นศาสนาของชนชาติ และนิติวิธีการนำธรรมโองการมาเป็นกฎหมายของนครรัฐไทยและการเคารพวิญญาณและบรรพบุรุษที่อยู่ในสังคมไทย วิธีวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยการวิจัยเอกสาร จากหนังสือ ตำรา บทความทางวิชาการ ข้อมูลทางอินเตอร์เน็ต รวมทั้งตำนาน นิทาน เรื่องเล่าต่าง ในพระไตรปิฎกและคัมภีร์ต่าง ๆ มาวิเคราะห์ข้อมูลอันจะทำให้เกิดข้อถกเถียงในอีกแง่มุม พร้อมด้วยหลักฐานเพื่อประโยชน์ต่อการศึกษาประวัติศาสตร์กฎหมายในอนาคต
ผลการวิจัย พบว่า วิวัฒนาการศาสนาธรรมชาติที่เกิดขึ้นก่อนอารยธรรมอินเดียของอารยันตะวันออก มีความเชื่อจากมนุษย์ยุคหินว่า วิญญาณมีจริง และเคารพนับถือบรรพบุรุษ จากหลักฐานทางโบราณคดีการฝังศพมนุษย์ยุคหิน เป็นวิวัฒนาการการนับถือวิญญาณมาเป็นศาสนาธรรมชาติในยุคก่อนประวัติศาสตร์ อารยันค้นพบคุณค่าการปฏิบัติทางจิตชั้นสูงนำมาพัฒนาเป็นศาสนาจริยศาสตร์ในการปฏิบัติ ต่อมาพบว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาของการปฏิบัติเข้ามาในสมัยพระเจ้าอโศกมหาราชพร้อมธรรมโองการได้ทำลายความเชื่อดั้งเดิมของชาวไตนานาเผ่าพันธุ์ อนุมานได้ว่า ธรรมโองการ กลายมาเป็น “สังคมพุทธ” ที่คนไทยเชื่อถือในนิติวิธีความชอบธรรมทำให้สังคมสงบสุข งานวิจัยนี้มุ่งเสนอให้นักนิติศาสตร์และบุคคลในสาขากฎหมายหันมาศึกษาแนวคิดทางพระพุทธศาสนาเพื่อนำมาใช้ในการตราเป็นบทบัญญัติทางกฎหมาย
References
กรมศิลปากร. (2548). กำเนิดชนชาติไทย และหลักฐานการอยู่อาศัยของกลุ่มชนชาติในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: บจก.รุ่งศิลป์การพิมพ์ (1977).
กรมศิลปากร. (2559). ประวัติศาสตร์ โบราณคดี นครศรีธรรมราช. กรุงเทพฯ: บจก.เอ.พี.กราฟิค ดีไซน์และการพิมพ์.
กัญญา ลีลาลัย. (2550). ประวัติศาสตร์ชนชาติไท (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: บจก.อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
คมกริช วัฒนเสถียร. (2558). นิติปรัชญา : ภาษาอังกฤษกฎหมาย = Legal philosophy, philosophy of law : legal English, English for lawyers. กรุงเทพฯ : บัณฑิตไทย
ซิว ซูหลุน. (2549). ถังซำจั๋ง จดหมายเหตุการณ์เดินทางสู่ดินแดนตะวันตก (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
ดนัย ไชยโยธา. (2536). มนุษย์กับอารยธรรมในเอเซียใต้ เล่ม 1. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ตรงใจ หุตางกูร. (2558). มรดกความทรงจำแห่งเมืองศรีสัชนาลัย - สุโขทัย : ประมวลจารึกสมัยพระยาลิไทย. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินทร (องค์การมหาชน).
ทองหล่อ วงษ์ธรรมา. (2536). ปรัชญาตะวันออก. กรุงเทพฯ: โอ.เอส.พริ้นติ้งเฮ้าส์.
ธนู แก้วโอภาส. (2542). ศาสนาโลก (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: หจก.เอมี่เทรดดิ้ง.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2554). จารึกอโศกธรรมจักรบนเศียรสี่สิงห์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พระพุทธศาสนาของธรรมสภา.
พระมหาดาวสยาม วชิรปญฺโญ. (2550). ประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนาในอินเดีย. กรุงเทพฯ: หจก.เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
พลตรีหลวงวิจิตรวาทการ. (2549). งานค้นคว้าเรื่องชนชาติไทย. กรุงเทพฯ: บจก.สร้างสรรบุ๊คส์.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
มหาบุนมี เทบสีเมือง. (2554). หินดาว เล่านิทานพญาแถน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ บจก.ตถาตา พับลิเคชั่น.
เรืองยศ จันทรคีรี. (2552). ย้อนประวัติศาสตร์ 5,000 ปี นอกพงศาวดารไทย ก่อน พ.ศ. 1 – 594. กรุงเทพฯ: หจก.เจริญวิทย์การพิมพ์.
วิลเลี่ยม คลิฟตัน ด็อดด์. (2520). ชนชาติไทยแปลโดยหลวงนิเพทย์นิติสรรค์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: กรมวิชาการ.
สมยศ เชื้อไทย. (2543). คำอธิบายวิชากฎหมายแพ่ง : หลักทั่วไป เล่ม 1 ความรู้กฎหมายทั่วไป. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
อัธยา โกมลกาญจน. (2561). อารยธรรมตะวันตก (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
Aubrey de se’lincourt. (1959). Herodotus The Histories. London: Penguin Books.
L. Carrington Goodrich. (1963). A Short History of the Chinese People (3rd ed.). New York: Harper Torchbooks.
Richard N. Frye. (1993). Heritage of Persia (Reprints 3). California: Mazda Publishers.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น