รูปแบบการบริหารแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขึ้นพื้นฐาน

ผู้แต่ง

  • อธิคม ทองกลม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • สุวิมล โพธิ์กลิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี
  • นเรศ ขันธะรี มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี

คำสำคัญ:

รูปแบบ, การบริหาร, แหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนขนาดเล็ก

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อสร้างและประเมินรูปแบบการบริหารแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน มีการดำเนินการวิจัย 4 ระยะ คือ ระยะที่ 1 ศึกษาสภาพ โดยใช้แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้บริหารและครูวิชาการ จำนวน 616 คน ได้มาโดยการสุ่มหลายขั้นตอน และการสัมภาษณ์เชิงลึกโรงเรียนต้นแบบ 3 แห่ง ระยะที่ 2 สร้างรูปแบบฯ โดยนำผลการวิเคราะห์ เนื้อหา แบบสอบถาม การสัมภาษณ์เชิงลึก และตรวจสอบโดยผู้เชี่ยวชาญ จำนวน 15 คน พิจารณาจากระดับค่าเฉลี่ยความเหมาะสมและความเป็นไปได้ ระยะที่3 ทดลองใช้รูปแบบฯในโรงเรียนขนาดเล็ก 1 แห่ง จากการเลือกแบบเจาะจง ระยะที่ 4 ประเมินรูปแบบฯ โดยใช้แบบประเมินรูปแบบกับบุคลากรทางการศึกษา และผู้มีส่วนเกี่ยวข้องกับสถานศึกษาที่ทดลองใช้ จำนวน 15 คน สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ  ค่าเฉลี่ย ร้อยละ ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและข้อมูลเชิงคุณภาพ

ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบการบริหารแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนขนาดเล็ก ประกอบด้วย 1) แหล่งเรียนรู้ธรรมชาติ 2) แหล่งเรียนรู้บุคคล 3) แหล่งเรียนรู้สถานที่ และ 4) แหล่งเรียนรู้สื่อและเทคโนโลยี กิจกรรม และประเพณี จากผลการวิเคราะห์ข้อมูลมีองค์ประกอบ คือ 1) การวางแผน ประกอบด้วย การกำหนดนโยบายและแผนงาน การสำรวจ และการกำหนดโครงการ 2) การปฏิบัติ ประกอบด้วย การดำเนินงาน และการประเมินผลระหว่างดำเนินงาน และ 3) การประเมินผล ประกอบด้วย การรวบรวมข้อมูลผลของการดำเนินงาน และการรายงานผลการดำเนินงาน

เอกสารอ้างอิง

กัญญา ประเสริฐไทย. (2555). การบริหารการใช้แหล่งเรียนรู้เพื่อจัดการเรียนการสอนของโรงเรียนกลุ่มเครือข่ายพัฒนาการศึกษาเวียงเชียงแสน จังหวัดเชียงราย (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต) เชียงราย: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย.

จิณณวัตร ปะโคทัง. (2561). ยุทธศาสตร์การพัฒนาผู้บริหารสถานศึกษามืออาชีพในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(1), 57-72.

จิตติพงษ์ ศรแผลง. (2560). แผนปฏิบัติการโรงเรียนหนองใสพรเจริญวิทยา. สกลนคร: โรงเรียนหนองใสพรเจริญวิทยา.

ธีระ รุญเจริญ. (2550). ความเป็นมืออาชีพในการจัดและบริหารการศึกษายุคปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ: ข้าวฟ่าง.

บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

เบญจมาศ สหะเดช. (2550). การบริหารแหล่งการเรียนรู้ของสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่ การศึกษากรุงเทพมหานครเขต 2 (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

วุฒิไกร คำแฝง. (2557). รูปแบบการพัฒนาแหล่งเรียนรู้ด้วยการมีส่วนร่วมของคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน กรณีศึกษาโรงเรียนกู่กาสิงห์ประชาสรรค์ อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด (วิทยานิพนธ์ กศ.ม). มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

สุรศักดิ์ ปาเฮ. (2553). การพัฒนาครูทั้งระบบตามยุทธศาสตร์การปฏิรูปการศึกษา ทศวรรษที่สอง (พ.ศ. 2552-)วันที่ 28-29 ธันวาคม 2553 ณ โรงแรมนครแพร่ทาวเวอร์จังหวัดแพร่. แพร่: สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาแพร่ เขต 2.

รุ่งรัชดาพร เวหะชาติ. (2551). การบริหารงานวิชาการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยทักษิณ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2552). สรุปผลการดำเนินงาน 9 ปีของการปฏิรูปการศึกษา (พ.ศ. 2542- 2551). กรุงเทพฯ: วี.ที.ซี. คอมมิวนิเคชั่น.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560 – 2579. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

วิจารณ์ พานิช. (2556). วิถีสร้างการเรียนรู้เพื่อศิษย์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ตถาตา พับลิเคชั่น.

ยรรยง โตจินดา. (2543). การบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: รวมสาส์น.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-02-23

รูปแบบการอ้างอิง

ทองกลม อ., โพธิ์กลิ่น ส. ., & ขันธะรี น. . (2023). รูปแบบการบริหารแหล่งเรียนรู้ของโรงเรียนขนาดเล็ก สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขึ้นพื้นฐาน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(1), R205–220. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/257950