การศึกษาพฤติกรรมการถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ที่มีต่อระดับความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

วรุตม์  อินทฤทธิ์

ผู้แต่ง

วรุตม์ อินทฤทธิ์ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต

คำสำคัญ:

พฤติกรรม, การถูกรังแกบนโลกไซเบอร์, ความสามารถในการคิดสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาพฤติกรรมการถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ของนักศึกระดับปริญญาตรี และ 2) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ระหว่างนักศึกษาระดับปริญญาตรีกลุ่มที่ถูกรังแกบนโลกไซเบอร์สูงกับกลุ่มที่ถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ต่ำ กลุ่มตัวอย่าง คือ นักศึกษาระดับปริญญาตรีจำนวน 600 คนจาก 11 สาขาวิชา คณะครุศาสตร์ที่ได้มาจากการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นอย่างเป็นสัดส่วน (Proportional Stratified Random Sampling) และกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการเปรียบเทียบความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ระหว่างกลุ่มที่ถูกรังแกบนโลกไซเบอร์สูงจำนวน 162 คน และกลุ่มที่ถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ต่ำจำนวน 162 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสอบถามการถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ 5 ระดับ ทดสอบค่าความเชื่อมั่นโดยใช้วิธีของครอนบัค มีค่าความเชื่อมั่น 0.98 และ แบบทดสอบความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ทดสอบค่าความเชื่อมั่นโดยใช้วิธี Kuder-Richardson 20 โดยได้ค่าความเที่ยง 0.81

ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ของนักศึกษาระดับปริญญาตรี คณะครุศาสตร์อยู่ในระดับน้อยทั้งหมด (Ranges = 1.80-2.59) และนักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ถูกรังแกบนโลกไซเบอร์ต่ำมีคะแนนความสามารถในการคิดสร้างสรรค์สูงกว่านักศึกษาระดับปริญญาตรีที่ถูกรังแกบนโลกไซเบอร์สูงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

References

โชติกา ภาษีผล. (2558). การวัดและประเมินผลการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปองกมล สุรัตน์. (2561). การรังแกผ่านโลกไซเบอร์ในมิติสังคมวัฒนธรรม: กรณีศึกษา เยาวชนไทย เจนเนอเรชั่น Z (ปริญญานิพนธ์ดุษฎีมหาบัณฑิต สาขาวิชาการวิจัยพฤติกรรมศาสตร์ประยุกต์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

วรพงษ์ วิไล และ เสริมศิริ นิลดำ .(2561). พฤติกรรมการรังแกกันผ่านโลกไซเบอร์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาในจังหวัดเชียงราย : กรณีศึกษาโรงเรียนเทศบาล 6 นครเชียงราย. CRRU Journal of Communication Chiangrai Rajabhat University, 1(2), 1-24.

วรุตม์ อินทฤทธิ์. (2562). ผลของการเรียนการสอนสังคมศึกษาบนฐานทฤษฎีพุทธิพิสัยของบลูมฉบับปรับปรุงที่มีต่อความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณและความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย: การทดลองแบบสี่กลุ่มโซโลมอน. วารสารวิทยบริการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 30(3), 182-192

สรานนท์ อินทนนท์.(2561). การกลั่นแกล้งบนโลกไซเบอร์. กรุงเทพฯ: มูลนิธิส่งเสริมสื่อเด็กและเยาวชน

Akram, W. & Kumar, R. (2017). A Study on Positive and Negative Effects of Social Media on Society. International Journal of Computer Sciences and Engineering, 5(10), 347-354.

Farhangpour, P. et al., (2019). Emotional and Academic Effects of Cyberbullying on students in a rural high school in the Limpopo province, South Africa. South African Journal of Information Management, 21(1), 1-8.

Gündüz, Ş. et al., (2021). Determination of Secondary School Students' Levels of Sensitivity towards Cyberbullying and Cyberbullying Behaviour. Participatory Educational Research (PER), 8(1),70-89.

Hinduja S. & Patchin, J. W. (2010). Bullying, Cyberbullying and Suicide. Archives of Suiside Research. 14(3): 206-221.

Hong, J.S., et al., (2014). A Conceptual Framework for Understanding the Association Between School Bullying Victimization and Substance Misuse. American Journal of Orthopsychiatry, 84(6), 696-710.

Jotia, A. & Tjavanga, H. (2012). School bullies and education in botswana: impact on other students and academic performance. Academic Research International. 2(1), 641-650

Muzamil, M., & Shah, G. (2016). Cyberbullying and self-perceptions of students associated with their academic performance. International Journal of Education and Development using Information and Communication Technology, 12(3), 79-92.

Navarro, R., et al., 2017Cyberbullying victimization and fatalism in adolescence: Resilience as a moderator. Children and Youth Services Review, 84, 215-221.

Tolia. A. (2015). Cyberbullying: Psychological Effect on Children. International Journal of Indian Psychology, 3(2), 48-51.