การสร้างแรงงานสัมพันธ์ที่ดีเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาข้อพิพาทแรงงาน

ผู้แต่ง

  • ลัดดาวัลย์ สำราญ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
  • บุษกร คำโฮม มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
  • กัญจนวลัย นนทแก้ว แฟร์รี่ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
  • อรรถพล สิริรัฐยากร มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ
  • จำเนียร จวงตระกูล มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ

คำสำคัญ:

การแรงงานสัมพันธ์, ข้อขัดแย้งด้านแรงงาน, ข้อพิพาทแรงงาน, มาตการทางอุตสาหกรรม, การระงับข้อพิพาทแรงงาน

บทคัดย่อ

บทความนี้มีเป้าหมายเพื่อศึกษาแนวคิดและทฤษฎีที่ใช้ในการบริหารจัดการและสร้างการแรงงานสัมพันธ์ที่ดีในองค์กรภาคธุรกิจในประเทศไทย เพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาข้อขัดแย้งด้านแรงงานที่อาจนำไปสู่ปัญหาข้อพิพาทและวิกฤตการณ์ทางด้านแรงงาน โดยการทบทวนวรรณกรรมแล้วสกัดข้อมูลและนำเสนอเป็นสาระของบทความ ซึ่งประกอบด้วยแนวคิดและทฤษฎีเกี่ยวกับการแรงงานสัมพันธ์ ข้อขัดแย้งด้านแรงงานที่อาจนำไปสู่ปัญหาข้อพิพาทแรงงาน การใช้มาตรการทางอุตสาหกรรมอันเป็นผลจากข้อพิพาทแรงงานการแก้ไขปัญหาข้อขัดแย้งและการระงับข้อพิพาทแรงงาน การป้องกันปัญหาข้อขัดแย้งและข้อพิพาทแรงงาน

ผลการศึกษาพบว่าการดำเนินการต่าง ๆ เพื่อแก้ไขและป้องกันปัญหาข้อขัดแย้งที่นำไปสู่ปัญหาข้อพิพาทแรงงานส่วนใหญ่ดำเนินการในลักษณะที่แยกส่วนกัน ทำให้องค์กรไม่สามารถแก้ไขและป้องกันปัญหาข้อขัดแย้งที่อาจนำไปสู่ปัญหาข้อพิพาทแรงงานและวิกฤตการณ์ทางด้านแรงงานได้อย่างเป็นระบบครบวงจร บทความนี้จึงนำเสนอแนวทางการสร้างแรงงานสัมพันธ์ที่ดีเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาข้อพิพาทแรงงาน

เอกสารอ้างอิง

จำเนียร จวงตระกูล. (2553). การบริหารทรัพยากรมนุษย์เชิงยุทธศาสตร์ : ทฤษฎีและการปฏิบัติ. กรุงเทพฯ: บริษัท ศูนย์กฎหมายธุรกิจอินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด.

ชยุตพงศ์ นิลอ่อน และคณะ. (2562). การพัฒนาระบบแรงงานสัมพันธ์ของโรงงานอุตสาหกรรมในจังหวัดชลบุรี. วารสารเกษมบัณฑิต, 20, 85-100.

พรรัตน์แสดงหาญ และคณะ. (2561). การปฏิบัติที่เป็นเลิศด้านแรงงานสัมพันธ์ของสถานประกอบกิจการที่ได้รับรางวัลเชิดชูเกียรติสถานประกอบกิจการดีเด่นในนิคมอุตสาหกรรมอมตะซิตี้จังหวัดระยอง. วารสารวิจัยรำไพพรรณี, 12(2), 132-140.

วิชัย โถสุวรรณจินดา. (2554). แรงงานสัมพันธ์เชิงสมานฉันท์ในประเทศไทย. วารสารพัฒนบริหารศาสตร์, 51(1), 107-122.

สังงศิต พิริยะรังสรรค์. (2546). การแรงงานสัมพันธ์ : ทฤษฎีและการปฏิบัติ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิทย์ กล้าขยัน. (2559). แนวทางการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้างกับลูกจ้างตามหลักสาราณียธรรม: ศึกษากรณี บริษัท แพนเอเซียฟุตแวร์ จำกัด (มหาชน) สาขาพิมาย. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 1(2), 93-106.

สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. (2556). พระราชบัญญัติแรงงานสัมพันธ์ พ.ศ. 2518. สืบค้น 30 มีนาคม 2565, จาก https://sme.go.th/upload/mod_download/c327-20-9999-update.pdf

อาชว์ เสือหัน. (2562). แนวปฏิบัติที่ดีด้านแรงงานสัมพันธ์และสวัสดิการของสถานประกอบกิจการยานยนต์และชิ้นส่วนยานยนต์ในประเทศไทย. พิฆเนศวร์สาร, 15(1), 151-166.

Arimie, J. C. & Oronsaye, A. O. (2020). Assessing Employee Relations and Organizational Performance: A Literature Review. International Journal of Applied Research in Business and Management, 1(1), 1-17.

Armstrong, M. (2008). Strategic Human Resource Management: A Guide to Action (4 ed.). London: Kogan Page.

Ashton, T. S. (1968). The Industrial Revolution 1760-1830. London: Oxford University Press.

Bercu, A-M. &Vodă, A. I. (2017). Labor Relations: Contemporary Issues in Human Resource Management. Retrieved 20, March, From www.intechopen.com

Blyton, P., & Turnbull, P. (2004). The dynamics of employee relations (3 ed.). New York: Palgrave Macmillan.

Dunlop, J. T. (1958). Industrial Relations Systems. New York: Henry Holt and Company.

Galloway, T. (2021). Labor Relations: Definition & Process. Retrieved 20, March, From https://study.com/academy/lesson/labor-relations-definition

Holley, J., W. H., et al. (2005). The Labor Relations Process (8 ed.). Ohio: South-Western.

______. (2017). The Labor Relations Process (11 ed.). Boston: Cengage Learning.

Joungtrakul, J. (2009). Industrial Democracy and Best Practice in Thailand. Saarbrucken, Germany: LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.

______. (2010). The Strike: A Concerted Industrial Action In Thailand, Strike vesus Lockout, Labour Dispute Prevention and Settlement, Cultural Based Industrial Democracy. Saarbrucken, Germany: LAP Lambert Academic Publishing AG & Co. KG.

Madalina, O. (2015). Conflict Management, a new challenge (3rd). Retrieved 20, March, From www.sciencedirect.com/pii/S2212567116302556

Noe, R. A., Hollenbeck, J. R., Gerhart, B., & Wright, P. M. (2011). Fundamentals of Human Resource Management (4 ed.). New York: McGraw-Hill/Irwin.

Rose, E. (2001). Employment Relations. Harlow: Pearson Education.

Salamon, M. (2000). Industrial Relations: Theory and Practice (4 ed.). Edinburgh: Pearson Education.

Singh, D. (2020-2022). Industrial Disputes.Retrieved January 2, 2022, from https://www.legalserviceindia.com/legal/article-943-industrial

Swanson, R. A., & Holton III, E. F. (2001). Foundations of Human Resource Development. San Francisco: Berrett-Koehler.

Toynbee, A. (1966 orig. 1884). The Industrial Revolution (7th ed.). Boston: Beacon Press.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-12-15

รูปแบบการอ้างอิง

สำราญ ล., คำโฮม บ., นนทแก้ว แฟร์รี่ ก., สิริรัฐยากร อ., & จวงตระกูล จ. (2023). การสร้างแรงงานสัมพันธ์ที่ดีเพื่อป้องกันและแก้ไขปัญหาข้อพิพาทแรงงาน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(6), 426–442. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/257764