การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมจิตสำนึกการมีส่วนร่วมทางการเมือง ของประชาชนในอำเภอเมืองระยอง จังหวัดระยอง

พระปัญญา สุจิตฺโต; อนุภูมิ โซวเกษม; ธัชชนันท์ อิศรเดช

ผู้แต่ง

พระปัญญา สุจิตฺโต มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
อนุภูมิ โซวเกษม มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
ธัชชนันท์ อิศรเดช มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การบูรณาการ, พุทธธรรม, การมีส่วนร่วมทางการเมือง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1. ศึกษาระดับการส่งเสริมจิตสำนึกการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน 2. เปรียบเทียบความคิดเห็นโดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล3. ศึกษาแนวทางการส่งเสริมจิตสำนึกการมีส่วนร่วมทางการเมือง การวิจัยเป็นแบบผสานวิธีประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 10 รูปหรือคน โดยการวิเคราะห์เนื้อหาเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1. ระดับความคิดเห็นต่อการบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมจิตสำนึกการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน โดยรวมอยู่ในระดับปานกลาง ด้านที่มีค่ามากที่สุดคือ ด้านการรู้จักสิทธิเสรีภาพความเสมอภาค มีค่าเฉลี่ย 3.49 2. ผลการเปรียบเทียบความคิดเห็นประชาชนที่มี เพศ อายุ ระดับการศึกษา อาชีพ และรายได้ต่อเดือน มีระดับความคิดเห็นโดยภาพรวมแตกต่างกัน อย่างมีค่านัยสำคัญทางสถิติน้อยกว่า 0.05 จึงยอมรับสมมติฐานที่ตั้งไว้ 3. ข้อเสนอแนะเกี่ยวกับการบูรณาการหลักพุทธธรรม ด้านการให้ข้อมูลข่าวสารทางการเมือง ควรควบคุมเฟคนิวส์ ด้านการสนทนาทางการเมือง แก้ปัญหาเรื่องความแตกแยก ด้านการรู้จักสิทธิเสรีภาพ เสริมสร้างความรู้ในการแสดงออกทางการเมือง ด้านความเป็นพลเมือง สร้างความรู้ว่าการเมืองไม่ใช่เรื่องไกลตัว และ ด้านการมีส่วนร่วมทางการเมือง ให้ความรู้ถึงความสำคัญของการมีส่วนร่วมทางการเมือง

References

คะนึงนิจ ศรีบัวเอี่ยม และคณะ. (2545). แนวทางการเสริมสร้างประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมตามรัฐธรรมนูญ แห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2540 : ปัญหา อุปสรรคและทางออก. กรุงเทพฯ: ธรรมดาเพลส.

บวรศักดิ์ อุวรรณโน และคณะ. (2555). ประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วม. กรุงเทพฯ: บริษัท พริ้นติ้ง ฮอลล์ จำกัด.

บุญชม ศรีสะอาด. (2535). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์สหวิริยาสาสน์.

บุศรา โพธิสุข. (2548). การมีส่วนร่วมทางการเมืองท้องถิ่นของประชาชน : ศึกษาเฉพาะกรณี ตำบลช้างเผือก อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระชาญชัย ติสฺสวํโส. (2563). การประยุกต์หลักพุทธธรรมเพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในเขตเทศบาลนครระยอง จังหวัดระยอง (วิทยานิพนธ์รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระอดิศักดิ์ วชิรปญฺโญ. (2561). แนวคิดกระบวนการมีส่วนร่วมของประชาชนเชิงพุทธบูรณาการ. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์, 6(4), 1810-1821.

โพธิ์คิน ขวาอุ่นหล้า. (2563). การมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชนในจังหวัดบึงกาฬ. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยปทุมธานี, 12(2), 354-367.

ภูสิทธ์ ขันติกุล. (2553). รูปแบบการมีส่วนร่วมทางการเมืองของประชาชน เขตดุสิต กรุงเทพมหานคร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนสุนันทา.

วิษณุ เครืองาม. (2530). กฎหมายรัฐธรรมนูญ (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์นิติบรรณาการ.

สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ. (2562). หลักสูตรวัยใสใจสะอาด “Youngster with Good Heart” ระดับอุดมศึกษา. นนทบุรี: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด สาขา 4.

สุนทร ยอมศิริ. (2546). ความรู้ความเข้าใจของประชาชนที่มีต่อการเลือกตั้งนายกเทศมนตรีโดยตรง : กรณีศึกษาเทศบาลนครเชียงใหม่ (การค้นคว้าแบบอิสระศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเศรษฐศาสตร์การเมือง). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

สุรพล สุยะพรหม และสุทธิรัก ศรีจันทร์เพ็ญ. (2553). ระเบียบวิธีวิจัยทางการจัดการ. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

เสกสรร มนทิราภา และคณะ. (2565). การบูรณาการหลักพุทธธรรมาภิบาลเพื่อบริหารองค์กรบริษัทมหาชนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 5(2), 36-51.

พระมหาเหมชูวงค์ เหมวํโส และคณะ. (2565). การบูรณาการหลักพุทธธรรมเพื่อพัฒนาชุมชนของเทศบาลเมืองบางบัวทอง จังหวัดนนทบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 5(1), 56-67.