WELL-BEING LEVEL AND THE FACTORS FORECASTING WELL-BEING OF PEOPLE AT BANG SAI DISTRICT, PHRA NAKHON SRI AYUTTHAYA PROVINCE

Authors

  • Nathapat Aphiwatpisan Valaya Alongkorn Rajabhat University under the royal patronage
  • Chananchita Aroonkhae Valaya Alongkorn Rajabhat University under the royal patronage

Keywords:

well-being, Bang sai, Ayutthaya, predictor, people

Abstract

The objectives of this research were to study well-being level, to find the factors forecasting well-being, and to create a forecast equation for people’s well-being at Bang Sai, Phra Nakhon Sri Ayutthaya Province. The target population was 48,037 people at Bang Sai District. Sample size was 400. Data were collected using the questionnaire. The frequency, percentage, mean, standard deviation and stepwise multiple regressions were used in data analysis.

Results indicated that samples had overall well-being at s high level. However, the level of well-being in physical and mental health was at the highest level, family life was at a high level, and the working life was at moderate level. Seven factors: physical and mental health, knowledge, the working life, income, family life, environment, and the good administration of the state could predict 84.2 percent of people’s well-beings.

References

ไชยฤทธิ์ อนุชิตวรวงศ์. (2559). แนวคิดความอยู่ดีมีสุขของไทย. สืบค้น 20 สิงหาคม 2564, จาก https://shorturl.asia/hbsY8

ทวีชัย เชสูงเนิน และปิยธิดา คูหิรัญญรัตน์. (2554). ความอยู่ดีมีสุขและปัจจัยที่เกี่ยวข้องของผู้สูงอายุที่เป็นสมาชิกสมาคมข้าราชการ บำเหน็จบำนาญและผู้สูงอายุ จังหวัดขอนแก่น. ขอนแก่น: มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ประสพศรี รักความสุข และคณะ. (2550). ความสุขในสายตาของชุมชน. วารสารเศรษฐกิจและสังคม, 44(1), 69-74.

เริงชัย ตันสุชาติ และธรรญชนก คำแก้ว. (2551). ดัชนีวัดความสุขและความอยู่ดีมีสุขของสมาชิกชุมชนในมูลนิธิโครงการหลวง (รายงานผลการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

วิทมา ธรรมเจริญ และคณะ. (2561). ความอยู่ดีมีสุขของผู้สูงอายุ: กรณีศึกษา ตำบลสองพี่น้อง อำเภอท่าใหม่ จังหวัดจันทบุรี. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 38(1), 36-53.

ศรีสวรินทร์ สินชัย. (2561). เปรียบเทียบความอยู่ดีมีสุขของครอบครัวระหว่างครอบครัวเดี่ยวและครอบครัวขยายในตำบลบ้านสวน อำเภอเมือง จังหวัดชลบุรี (วิทยานิพนธ์พยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลเวชปฏิบัติครอบครัว). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.

สุรัตน์สวดี แซ่แต้ และคณะ. (2550). ภาวะอยู่ดีมีสุขของประชาชนในตำบลคูเต่า อำเภอหาดใหญ่ จังหวัดสงขลา. สงขลา: มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2547). กรอบแนวคิด หลักเกณฑ์ และวิธีการวัดความอยู่ดีมีสุขของคนไทย. สืบค้น 9 กรกฎาคม 2564, จากhttps://www.nesdc.go.th/article_attach/article_file_20191018102412.pdf

สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). สำมะโน/สำรวจ. สืบค้น 12 กรกฎาคม 2564, จากhttp://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/home.aspx

สภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). กรอบแนวคิดความอยู่ดีมีสุข. สืบค้น 13 กรกฎาคม 2564, จากhttps://shorturl.asia/6Vp1e

Streiner, D.L. & Norman, G.R. (1995). Health Measurement Scales: A practical guide to their development and use (2nd ed). Oxford: Oxford University Press.

Downloads

Published

2022-08-16

How to Cite

Aphiwatpisan, N. ., & Aroonkhae, C. . (2022). WELL-BEING LEVEL AND THE FACTORS FORECASTING WELL-BEING OF PEOPLE AT BANG SAI DISTRICT, PHRA NAKHON SRI AYUTTHAYA PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 11(4), R14-R27. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/256388