กบฏผู้มีบุญในภาคอีสาน พ.ศ.2444-2445

ผู้แต่ง

  • กำพล ศรีโท มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

กบฏผู้มีบุญ, รัชกาลที่ 5, มณฑลอีสาน

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่องกบฏผู้มีบุญหรือผีบุญในภาคอีสาน พ.ศ.2444-2445 เป็นการศึกษาเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ของไทยที่สำคัญเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในสมัยรัชกาลที่ 5 เรื่องราวของกบฏที่สืบเนื่องกันมาในเวลายาวนาน กบฏผีบุญหรือผู้มีบุญกระทำโดยประชาชนในวงพื้นที่กว้างและเป็นจำนวนมาก ภาคอีสานเป็นภาคที่มีกบฏมากกว่าทุกภาคของประเทศไทย ในเขตมณฑลอีสาน มณฑลอุดรและมณฑลนครราชสีมา และฝั่งซ้ายแม่น้ำโขง พวกกบฏผู้มีบุญมีวิธีขยายความเชื่อเพื่อให้คนเข้าร่วมกลุ่มให้มากที่สุด ซึ่งโอกาสที่เกิดการกบฏเช่นนี้น้อยมากในสังคมชาวนา โดยอาศัยข้อมูลทางประวัติศาสตร์ไทยมาทำการศึกษาพฤติกรรมทางการเมืองของกลุ่มการเมืองต่างๆ ในอดีตในแง่ความสัมพันธ์ทางการเมือง ระบบการเมือง กระบวนการแย่งชิงอำนาจทางการเมือง รวมถึงการใช้อำนาจ การหาการสนับสนุน และความชอบธรรม ในบทความนี้เน้นที่จะศึกษาพฤติกรรมทางการเมืองของกลุ่มผู้มีบุญที่อาศัยลักษณะความเชื่อทางศาสนาและอำนาจทางการเมืองในสังคมมาทำการจัดตั้งองค์กรทางการเมือง เพื่อต่อต้านอำนาจรัฐบาลส่วนกลางที่เข้าไปจัดการเปลี่ยนแปลงสภาพการเมือง เศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรมของหัวเมืองอีสาน

เอกสารอ้างอิง

คมขำ สินธูรัตน์. (2535) ประวัติศาสตร์การปกครองไทยสมัยสุโขทัยถึง การเปลี่ยนแปลงการปกครอง 2475. บุรีรัมย์: ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์วิทยาลัยครูบุรีรัมย์.

จารุบุตร เรืองสุวรรณ. (2524). อีสานปริทัศน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: กรุงสยามการพิมพ์.

เตช บุนนาค. (2524). ขบถ ร.ศ.121. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

นงลักษณ์ ลิ้มศิริ. (2524). ความสำคัญของกบฏหัวเมืองอีสาน พ.ศ. 2325-2445 (วิทยานิพนธ์อักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

นรพัชร เสาธงทอง. (2559). อิทธิพลของไตรภูมิพระร่วงกับปรากฏการณ์ทางการเมืองของไทย.กรุงเทพฯ: รายงานรวมบทความวิจัยสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยระดับชาติครั้งที่ 3 ปี 2559 เล่มที่ 2 กลุ่มสาขามนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปศาสตร์.

พิมพ์วดี เอื้อมธุรพจน์. (2556). แนวคิดรูปแบบของไทย ผ่านภูเขาแห่งความศรัทธาตามรอยการวิเคราะห์ของเพลโต. หน้าจั่ว ว่าด้วยประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม และสถาปัตยกรรมไทย, 9, 284-301.

ไพฑูรย์ มีกุศล. (2542). กบฏผู้มีบุญเมืองกาฬสินธุ์ ในสารานุกรมวัฒนธรรมไทยภาคอีสาน เล่ม 1. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.

ภูมิวัฒน์ นุกิจ. (2551). ขบวนการกบฎผู้มีบุญ: กับพัฒนาการของรัฐไทย. สืบค้น 31 สิงหาคม 2564, จาก https://annop.me/7210/

สุเนตร ชุตินธรานนท์. (2526). กบฏไพร่ สมัยอยุธยา. กรุงเทพฯ: ภาควิชาประวัติศาสตร์ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุวิทย์ ธีรศาศวัต. (2549). กบฏผู้มีบุญอีสาน 2444-2445 กับจดหมายลูกโซ่ฉบับแรกของเมืองไทย. สืบค้น 31 สิงหาคม 2564, จากhttps://www.silpa-mag.com/history/

article_8986

______. (2557). ประวัติศาสตร์อีสาน 2322-2488 เล่ม 2. กรุงเทพฯ: คณะมนุษย์ศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

สมชัย ภัทรธนานันท์. (2554). ทฤษฎีการลุกฮือของชาวนากับการวิเคราะห์. วารสารศิลปศาสตร มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 12(1), 75-107.

สมมาตร์ เกิดผล. 2552 กบฏผีบุญ : กระจกสะท้อนสังคมไทย. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฎบุรีรัมย์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 1(1), 20-30.

สุมิตรา อำนวยศิริสุข. (2549). กบฏผู้มีบุญในมณฑลอีสาน พ.ศ.2444-2445. สืบค้น 31 สิงหาคม 2564, https://www.silpa-mag.com/history/article_8986.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2023-02-25

รูปแบบการอ้างอิง

ศรีโท ก. (2023). กบฏผู้มีบุญในภาคอีสาน พ.ศ.2444-2445. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 12(1), A1-A15. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/255994