SAPPURISA-DHAMMA 7 APPLICATION FOR HUMAN CAPITAL DEVELOPMENT OF THE AI ERA IN THE NEW NORMAL ENVIRONMENT

Authors

  • Matana Mektrong Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Sappurisa-dhamma 7, Human Capital, New Normal

Abstract

This article aimed at raising awareness of the importance of human capital development in the face of economic and social changes. Also, the adoption of technology or artificial intelligence. with the idea that any organization has human capital with potential, knowledge and abilities that were ready with the change. It would have a business advantage over other organizations. This was a factor that encouraged the organization to achieve its goals according to the strategy as well as being a factor for the development of the organization. Training new employees or personnel using artificial intelligence or technology was a part of helping to develop good human capital and suitable for this new normal working environment.  This is coupled with the preparation for human capital development according to Sappurisa-dhamma 7, consisting of 1) Dhammayuta, Knowing the law or knowing he cause 2) Atthanuta, Knowing the Meaning or knowing the purpose 3) Attanyuta, Knowing oneself 4) Mattanyuta, Moderation or Knowing how to be temperate, 5) Kalaññutta, Knowing the proper time 6) Parisanyutta, Knowing the assembly or Knowing the society and 7) Puggalanyuta, Knowing the Individual or Knowing the Individual differences These seven elements are important steps in learning, planning and preparing for the development of human capital within the organization as well to get the right needs and create appropriate development methods. It was important to focus on developing knowledge, skills and retaining personnel or human capital who are both smart and good employees to remain with the organization and grow sustainably.

References

กิตติ มิลำเอียง. (2559). การสรรหาและคัดเลือกทรัพยากรมนุษย์ในองค์การภาครัฐยุคใหม่. วารสารมนุษยศาสตร์ และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 8(1), 149.

ดาวิษา ศรีธัญรัตน์. (2562). ระบบงานทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธเพื่อการพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

ประชาชาติธุรกิจ. (2561). HR Tech 2018 ขับเคลื่อนทุนมนุษย์ด้วยเทคโนโลยี. สืบค้นเมื่อ 10 ตุลาคม 2564, จาก https://www.prachachat.net/csr-hr/news-148839.

โปรซอฟท์ เอชซีเอ็ม. (2561). องค์กรยุคใหม่ พัฒนาทุนมนุษย์ 3 ด้าน. สืบค้น 14 ตุลาคม 2564, จาก http://www.prosofthcm.com/Article/Detail/16738.

พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2551). การพัฒนาที่ยั่งยืน (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.

พฤทธิพงศ์ จักกะพาก. (2564). การพัฒนาทุนมนุษย์ตามแนวทางรัฐประศาสนศาสตร์. วารสารสังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10(2), 361-362.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12. กรุงเทพฯ: สำนักงานนายกรัฐมนตรี.

Barney, J. B. (1991). Firm Resources & Sustained Competitive Advantage. Journal of Management, 17(1), 99-120.

Graton, L. & Ghoshal S. (2003). Managing Personal Human Capital: New Ethos for the “Volunteer” Employee. European Management Journal, 21(1), 1-10.

Marquardt, M.J. (1996). Building the Learning Organization: A Systems Approach to Quantum Improvement and Global Success. New York: McGraw-Hill.

Downloads

Published

2023-02-25

How to Cite

Mektrong, M. (2023). SAPPURISA-DHAMMA 7 APPLICATION FOR HUMAN CAPITAL DEVELOPMENT OF THE AI ERA IN THE NEW NORMAL ENVIRONMENT. Journal of MCU Social Science Review, 12(1), A138–151. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/255933