BUILDING EMPLOYEE ENGAGEMENT IN ORGANIZATION DURING THE COVID-19 SITUATION OF THE NEW NORMAL ERA

Authors

  • Kannika Thammasorn Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Employee Engagement, COVID-19, New Normal Work

Abstract

This article focused on the problem of employee connections within an organization which seems to be acute in the Covid-19 epidemic. Taking care of employees' well-being will be another barrier to long-term corporate success. If workers can work happily within the organization, they are willing to collaborate and will be a powerful force in guiding companies through the numerous challenges that have arisen since the advent of the COVID-19 virus in Thailand. To avoid hazards, several businesses have adopted rules allowing employees to work from home. It's a reaction to the government's policies. Hopefully, this will assist to minimize the number of afflicted persons and restricting the spread of the virus. As a result, during the COVID-19 scenario, companies should prioritize the development of employee relationships. Retaining individuals or workers with expertise and talents helps decrease business risks and disadvantages. This may be accomplished through non-financial engagement and financial motivation - compensation and benefit. Increased employee involvement with this major organization has positive impact on both individual and organizational performance.

References

กนกพร กระจางแสง และวิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2560). อิทธิพลของแรงจูงใจในการทำงานและการสนับสนุนจากองค์กรที่ส่งผลต่อคุณภาพในการปฏิบัติงานผ่านความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรโรงพยาบาลนครธน. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยธนบุรี, 11(26), 116-129.

กฤษฎา แสวงดี. (2551). การศึกษาอุปทานกำลังคนพยาบาลวิชาชีพในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สำนักการพยาบาลกรมการแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข.

จิรประภา อัครบวร. (2558). เครื่องมือการวินิจฉัยยความอยู่ดีมีสุขและความผูกพันของบุคลากร. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการส่งเสริมสุขภาวะและสมาคมการจัดการงานบุคคล

ณรงค์กร มโนจันทร์เพ็ญ. (2564). สถานการณ์โควิดระบาดทั่วโลก. สืบค้น 20 ตุลาคม 2564, จาก https://thestandard.co/coronavirus-201064/.

ดาวิษา ศรีธัญรัตน์. (2562). ระบบงานทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธเพื่อการพัฒนาองค์การ. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

นงนุช วงษ์สุวรรณ. (2550). การบริหารทรัพยากรมนุษย์. จันทบุรี: โรงพิมพ์อนันตศิลป์.

ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2542). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: ศูนย์ส่งเสริม.

ฝ่ายแผนงานและพัฒนาระบบกองบริหารทรัพยากรบุคคล. (2562). รายงานการสำรวจความผูกพันต่อองค์กรของบุคลากรในสำนักงานปลัดกระทรวงสำนักงานรัฐมนตรี. กรุงเทพฯ: กระทรวงคมนาคม.

สุขมิตร ก่อมณี. (2564). การพัฒนาศักยภาพกำลังคนด้านซอฟต์สกิล. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 33(1), 117-145.

Gandhi, V. (2020). As COVID-19 Continues Employee Are Feeling Less Prepared. Retrieved September 30, 2021, from https://shorturl.asia/kKUSl.

Herzberg, F. et. Al. (1959). The Motivation of Work. New York: John Wiley & Sons.

Hewitt Associates. (2004). Research Brief: Employee Engagement Higher at Double Digit Growth Companies. Retrieved October 30, 2021, from http://www.hewitt.com

Mathis, R.L. & J. H. Jackson. (2011). Human Resource Management (13th ed.). USA: South-Western Cengage Learning.

Novabizz. (2015). การบริหารทรัพยากรมนุษย์ The Human Resources Management. สืบค้น 1 ตุลาคม 2564, จาก https://www.novabizz.com/NovaAce/Manage/การบริหารทรัพยากรมนุษย์.html

Porter and others. (1974). Organizational Commitment Job Satisfaction and Turnover Among Psychotic Technicians. Journal of Applied Psychology, 59(5), 603-609.

Vance, R. J. (2006). Employee Engagement and Commitment. VA: The SHRM Foundation.

Downloads

Published

2022-12-07

How to Cite

Thammasorn, K. . (2022). BUILDING EMPLOYEE ENGAGEMENT IN ORGANIZATION DURING THE COVID-19 SITUATION OF THE NEW NORMAL ERA. Journal of MCU Social Science Review, 11(6), A42-A53. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/255678