การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โดยหลักพุทธธรรมที่จิตตกอง บังคลาเทศ

ผู้แต่ง

  • มิถิลา โชว์ดูรี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • บุญทัน ดอกไธสง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • สมาน งามสนิท มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์, หลักพุทธธรรม, จิตตกอง บังคลาเทศ

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์สามข้อของงานวิจัยนี้คือ 1) เพื่อศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โดยหลักพุทธธรรม  2) เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลกระทบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โดยหลักพุทธธรรม และ 3) นำเสนอแนวทางรูปแบบหลักพุทธธรรมที่เหมาะสมการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โดยหลักพุทธธรรม งานวิจัยนี้อาศัยการวิจัยแบบผสานวิธีทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ ในเชิงคุณภาพประกอบด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกกับผู้ให้ข้อมูลสำคัญรวม 17 รูปหรือคน และการนำเสนอต่อผู้เข้าร่วมประชุมที่เชี่ยวชาญ สนทนากลุ่มอีก 7 รูปหรือคน ส่วนในเชิงปริมาณมีการเก็บตัวอย่างการสำรวจจากผู้ให้ความคิดเห็นรวม 122 คน เป็นสถิติสำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณได้รวบรวมจากแบบสอบถามเชิงสำรวจ ซึ่งมีความเชื่อมั่น 0.949 การวิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมวิเคราะห์ข้อมูลทางสังคมศาสตร์ คำนวณหาค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน  ส่วนการสนทนากลุ่ม 7 รูปหรือคน ทำโดยการนำเสนอต่อการประชุมร่วมกัน ข้อมูลทั้งหมดสำหรับเชิงคุณภาพได้ถูกนำมาประมวลและวิเคราะห์แบบอุปนัยทั้งสัมภาษณ์ในเชิงลึกและการสนทนากลุ่ม

ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โดยหลักพุทธธรรม มุ่งเน้นใช้หลักไตรสิกขา: ระดับการรักษาศีล (พฤติกรรม) การเจริญสมาธิและการเจริญปัญญา อยู่ในช่วงเห็นด้วยเกือบทั้งหมด 2) ปัจจัยที่ส่งผลกระทบต่อการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์:  ปัจจัยที่ส่งผลกระทบภายนอก อยู่ในช่วงความเห็นกลางๆ และปัจจัยส่งผลกระทบภายใน อยู่ในช่วงเห็นด้วยเป็นส่วนใหญ่ 3) แนวทางรูปแบบพุทธธรรมที่เหมาะสมในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เป็นองค์ความรู้ที่ได้มาจากการวิจัยนี้ โดยสรุปไว้เป็นรูปแบบ หลักพุทธธรรมในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ โดยใช้ไตรสิกขา มุ่งเน้นในเรื่อง ศีล สมาธิ และปัญญา ทฤษฎี Leonard Nadler ผสมผสานกับอิทธิบาท 4 เกี่ยวกับ การศึกษา การอบรม และการพัฒนา และปัจจัยการสนับสนุนในการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ที่จิตตกอง บังคลาเทศ เกี่ยวกับบทบาทของการมีส่วนร่วมกิจกรรมของชุมชนต่าง ๆ

References

Bodhi, Bhikkhu. (1984). The Noble Eightfold Path: The Way to the End of Suffering. Kandy: Buddhist Society.

Buswell & Robert E. (2004). Encyclopedia of Buddhism. USA.

Koontz, H. D.&Cyrill O. (1972). Principle of Management: Analysis of Managerial Functions. New York: McGraw – Hill.

Nadler, L. (1982). Designing Training Program: The critical events model. USA: Mass. Addison – Wesley.

Mahachulalongkornrajavidyalaya University. (2017). Common Buddhist Text Guidance and Insight from The Buddha. Bangkok: MCU.

Payutto, P.A. (2005). A CONSTITUTION FOR LIVING. Bangkok: Sahadhammika.

Phra Buddhaghosa. (2010). Translated from the Pali by Bhikkhu Nanamoli, Visuddhimagga, The Path of Purification. Columbo: Samayawardana.

Siam Pāli Tapiṭaka. (1917). Bangkok: Mahachulalongkornrajavidyalaya.

Srirahula, W. (1988). What the Buddha Taught. Bangkok: Haw Trai Foundation Bangkok.

Downloads

เผยแพร่แล้ว

2021-12-19

How to Cite

โชว์ดูรี ม. ., ดอกไธสง บ. ., & งามสนิท ส. . (2021). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์โดยหลักพุทธธรรมที่จิตตกอง บังคลาเทศ. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 10(4), 87–96. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/255602