ประเด็นคัดสรรว่าด้วยหลักการและรูปแบบสำหรับการปกครองท้องถิ่นร่วมสมัย

พงศ์สวัสดิ์  ราชจันทร์

ผู้แต่ง

พงศ์สวัสดิ์ ราชจันทร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด

คำสำคัญ:

หลักการ, รูปแบบ, การปกครองท้องถิ่น

บทคัดย่อ

บทความวิชาการนี้มุ่งนำเสนอหลักการและรูปแบบการปกครองท้องถิ่นร่วมสมัย ซึ่งมีความสำคัญในทางการเมืองการปกครองของชุมชนท้องถิ่นต่าง ๆ เฉพาะอย่างยิ่งชุมชนท้องถิ่นที่มีการปกครองระบบประชาธิปไตย ดังคำกล่าวของจอห์น กิฟฟอร์ด, ค.ศ.1986 ที่กล่าวว่า “ที่ผ่านมาไม่เคยมีแนวคิดใดที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่า ประชาธิปไตยท้องถิ่นควรมีลักษณะอย่างไร และคนจำนวนมากที่พูดถึงความหมายของคำนี้ ต่างคนต่างพูดไม่สนใจฟังกัน” ในหลักการและรูปแบบการปกครองท้องถิ่นร่วมสมัยจะเห็นได้ว่า รัฐบาลซึ่งเป็นกลไกในการบริหารการปกครองของรัฐนั้นย่อมมีภาระหน้าที่อย่างหลากหลายในการบริหารประเทศอันจะทำให้ประชาชนได้รับความสุขความสบายในการดำรงชีวิต อีกทั้งด้านความมั่นคงแห่งชาติในมิติทางการเมือง เศรษฐกิจและสังคม แต่ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่รัฐบาลจะดูแลและจัดทำบริการให้กับประชาชนได้ทั่วถึงทุกชุมชนท้องถิ่น เพราะอาจจะเกิดปัญหาเกี่ยวกับความล่าช้าในการดำเนินงาน รวมทั้งข้อจำกัดเกี่ยวกับงบประมาณ และตัวบุคคลหรือเจ้าหน้าที่ดำเนินงานให้ทั่วถึงได้ เมื่อเป็นเช่นนี้ การลดภาระของรัฐบาลโดยการให้ประชาชนในชุมชนท้องถิ่นได้เข้ามามีส่วนร่วมในการปกครองตนเองอย่างแท้จริง เพื่อการสนองตอบต่อความต้องการ และตรงกับความมุ่งประสงค์ของท้องถิ่นนั้น ๆ ดังนั้น จึงจำเป็นต้องเข้าใจในหลักการและรูปแบบสำหรับการปกครองท้องถิ่นร่วมสมัยให้ชัดเจนถ่องแท้เสียก่อน จึงจะสามารถเข้าใจการจัดการปกครองท้องถิ่นและประชาธิปไตยท้องถิ่นได้อย่างถูกต้องสมบูรณ์ เพราะการจัดการปกครองท้องถิ่นจำเป็นต้องจัดให้สอดคล้องกับบริบทของท้องถิ่น เพื่อให้ทั้งท้องถิ่นและรัฐสามารถร่วมกันทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล

References

โกวิทย์ พวงงาม. (2548). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการ และมิติใหม่ในอนาคต. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

โกวิทย์ พวงงาม และ อลงกรณ์ อรรคแสง. (2547). คู่มือมิติใหม่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่มาจากการเลือกตั้งโดยตรงของประชาชน. กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.

จรูญ สุภาพ. (2531). สารานุกรมรัฐศาสตร์. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพาณิช.

ชาญชัย แสวงศักดิ์. (2539). วิสัยทัศน์การเมืองการปกครองและกฎหมาย. กรุงเทพฯ: นิติธรรม.

ชูวงศ์ ฉายะบุตร. (2539). การปกครองท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: พิฆเนศพริ้นติ้ง เซ็นเตอร์.

ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2542). 100 ปี การปกครองท้องถิ่นไทย พ.ศ.2440 - 2540. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คบไฟ.

ธเนศวร์ เจริญเมือง. (2550). การปกครองท้องถิ่นกับการบริหารจัดการท้องถิ่น: อีกมิติหนึ่งของอารยธรรมโลก, ภาคที่ 1. กรุงเทพฯ: คบไฟ.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์ และคณะ. (2546). ทิศทางการปกครองท้องถิ่นไทยและต่างประเทศเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: เดือนตุลา.

นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2547). สารานุกรมการปกครองท้องถิ่นไทย. หมวดแนวคิดพื้นฐาน : รัฐกับการปกครองท้องถิ่น. สถาบันพระปกเกล้า. กรุงเทพฯ: ธรรมดาเพรส.

ประทาน คงฤทธิศึกษาการ. (2534). การปกครองเมืองพัทยา. กรุงเทพฯ: สหายบล็อกและการพิมพ์.

ปธาน สุวรรณมงคล. (2547). การปกครองท้องถิ่นไทยในบริบทของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540. นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

พรชัย เทพปัญญา และคณะ. (2547). การปกครองท้องถิ่นเปรียบเทียบ. กรุงเทพฯ: สัมพันธ์พาณิชย์.

Alan, N. (1994). International Handbook of Local and Regional Government: A Comparative Analysis of Advanced Democracies. Hants: Edward Elgar.

Alderfer, H. F. (1964). Local government in developing countries. New York: McGraw-Hill.

Clark, J. J. (1957). Outline of local government of the united kingdom. London: Sir Issac Pitman and Son, ltd.

Committee for economic development. (1966). Modernization local government to Securea balance federalism. a statement on national policy by the research and policy committee of the committee for economic development. New York: committee for economic development

Gyford, J. (1986). Diversity, sectionalism and local democracy. research Vol. 3. of Widdicombe report on the conduct of local authority business. committee of Inquiry into the conduct of local authority business. London : Her majesty's stationery office.

Holloway, W. V. (1951). State and local government in the united states. ministry of education. New York: Mcgraw - hill book company.