การย้ายเมืองหลวงของเมียนมาร์

ผู้แต่ง

  • นรพัชร เสาธงทอง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
  • อภิญญา ฉัตรช่อฟ้า มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

เนปิดอว์, ระบบปราการประดิษฐ์, 7 หัวเมืองยุทธศาสตร์ทางทหาร

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงสาเหตุของการย้ายเมืองหลวงของเมียนมาร์ในมิติต่างๆ เป็นการศึกษาเชิงคุณภาพ จาก ตำรา บทความ เอกสารที่เกี่ยวข้องและสัมภาษณ์

          ผลการวิจัยพบว่า 1. การสถาปนาศูนย์บัญชาการรบภาคพื้นทวีป มีลักษณะที่โดดเด่นดังนี้ 1) การโดดเด่นในการตั้งรับเชิงลึก แม้ตะวันตกจะเหนือกว่าในด้านศักยภาพและกำลังพล แต่การแสดงชัยชนะขั้นเด็ดขาดทางทหารนั้นต้องเข้ายึดครองเมืองหลวง ซึ่งอยู่ลึกเข้าไปในแผ่นดินย่อมส่งผลดีต่อทหารเมียนมาร์ที่ใช้ยุทธวิธีกองโจรและการป้องกันตามแนวลึก 2) การวางระบบป้องกันการปิดล้อมของฝูงชน โดยการใช้ประโยชน์จากลักษณะทางภูมิรัฐศาสตร์ที่เหมาะสม 3) การมีภูมิรัฐศาสตร์ที่เหมาะสม ประกอบด้วยเทือกเขาและลำน้ำซึ่งยากต่อการรบในแบบ 4) กระบวนการโต้กลับซีกโลกตะวันตก (1) ยุทธศาสตร์การกระจายฝูงชน (2) ปฏิกิริยาโต้กลับทางทหาร 5) การสร้างระบบปราการประดิษฐ์ คือการวางยุทธศาสตร์ทางการทหารเพื่อต่อต้านผู้รุกรานภายนอก 6) การจัดวางระบบ 7 หัวเมืองยุทธศาสตร์ทางทหาร 2. ด้านเศรษฐกิจ พบว่า ลักษณะความอุดมสมบูรณ์ของพื้นที่รอบเมืองเนปิดอว์ เหมาะสมต่อการเกษตรส่งผลให้กองทัพเมียนมาร์นั้นใช้ประโยชน์จากพื้นที่ในการสะสมเสบียงเพื่อใช้ในการรบกับกองกำลังต่างชาติในระยะยาวได้ 3. ด้านวัฒนธรรม พบว่า 1) การลบภาพเมืองหลวงเก่าที่เคยถูกยึดครองโดยอังกฤษ 2) การสถาปนาศูนย์กลางทางจิตวิญญาณใหม่ 3) การรุกคืบทางวัฒนธรรมไปสู่ดินแดนลุ่มน้ำสาละวิน 4) ศาสนาถูกใช้เป็นเครื่องมือเชิงสัญลักษณ์ (1) การมอบตำแหน่งสมณศักดิ์พิเศษคณะสงฆ์ (2) การกลืนทางวัฒนธรรม 5) ผสมผสานทางวัฒนธรรมระหว่างวัฒนธรรมพม่ากับวัฒนธรรมท้องถิ่นตามรัฐต่างๆ

เอกสารอ้างอิง

ชาญวิทย์ เกษตรศิริ. (2544). พม่า: ประวัติศาสตร์และการเมือง (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตาราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

ดุลยภาค ปรีชารัชช. (2555). เนปิดอว์ ปราการเหล็กแห่งกองทัพพม่า. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2564). เมืองหลวงใหม่พม่า “เปียงมนา เนปิดอว์.”. สืบค้น 19 กันยายน 2564, จาก https://shorturl.asia/qDyAi

วรากรณ์ สามโกเศศ. (2548). เมืองหลวงใหม่พม่าเปียงมนา เนปิดอว์. สืบค้น 19 กันยายน 2564, จาก https://shorturl.asia/cW4s2

ศุภวัฒน์ คุณานุวัฒน์. (2552). เนย์ปิดอว์ราชธานีใหม่ของพม่า...และเหตุใดทำไมพม่าจึงย้ายกรุง. สืบค้น 19 กันยายน 2564, จาก https://www.kroobannok.com/blog/22469

เสมอชัย พูลสุวรรณ. (2552). รัฐฉาน (เมืองไต): พลวัตของชาติพันธุ์ในบริบทประวัติศาสตร์และสังคมการเมืองร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุเนตร ชุตินธรานนท์. (2555). ไขคติเบิกยุคของพม่าเหตุย้ายเมืองหลวงไปเนปิดอว์. สืบค้น 19 กันยายน 2564, จาก https://prachatai.com/journal/2012/06/41272

อิมรอน มะลูลีม และสุณัย ผาสุข. (2547). ความมั่นคงและชนกลุ่มน้อยตามแนวชายแดนไทย-พม่า (รายงานวิจัย). กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา.

ซอว์ เทว์ เหมี่ยน. (2561, 11 พฤศจิกายน). อธิการบดี Myanmar Creative University [บทสัมภาษณ์].

จอว์ เสว่. (2562, 20 พฤศจิกายน). อดีตอธิการบดีวิทยาลัยทหารเมียนมาร์ [บทสัมภาษณ์].

อิสรัมภ์ ศรียิ่งยงค์. (2562, 20 พฤศจิกายน.) Director of Myanmar Creative University [บทสัมภาษณ์].

จาย วัน (2561, 11 มีนาคม). อดีตครูฝึกทหารรัฐไทใหญ่ [บทสัมภาษณ์].

เซย์ การ์ปาว. (2561, 11 พฤศจิกายน). ผู้ช่วยสอนมหาวิทยาลัย Myanmar Creative University [บทสัมภาษณ์].

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-08-16

รูปแบบการอ้างอิง

เสาธงทอง น. ., (กำพล คุณงฺกโร) พ. ., & ฉัตรช่อฟ้า อ. (2022). การย้ายเมืองหลวงของเมียนมาร์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(4), R312-R326. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/254903