การท่องเที่ยวเชิงอาหารพื้นบ้านล้านนา

ผู้แต่ง

  • ชวรินทร์ สุดสวาท มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • อติคุณ เลรามัญ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • นภัสนันท์ วินิจวรกิจกุล มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • สุประภา สมนักพงษ์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
  • อนัญญา รัตนประเสริฐ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

คำสำคัญ:

การท่องเที่ยวเชิงอาหาร, อาหารพื้นบ้าน, ล้านนา

บทคัดย่อ

การท่องเที่ยวเป็นอุตสาหกรรมภาคบริการ ที่สร้างรายได้มหาศาลให้กับระบบเศรษฐกิจอย่างต่อเนื่อง รายได้จากอาหารนับเป็นส่วนหนึ่งของอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวเชิงอาหารเป็นการท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ที่ช่วยส่งผ่านวัฒนธรรมการกินอาหารพื้นบ้านของแต่ละพื้นที่ไปสู่การท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน รวมทั้งเป็นการอนุรักษ์วัฒนธรรมและวิถีชีวิตคนในท้องถิ่นนั้น ๆ ให้คงอยู่ นอกจากนั้นยังมีนักท่องเที่ยวบางกลุ่มที่เลือกสถานที่ท่องเที่ยวจากอาหารพื้นถิ่นอีกด้วย การท่องเที่ยวเชิงอาหารพื้นบ้านล้านนาจะทำให้นักท่องเที่ยวได้ศึกษาเส้นทางของอาหาร ตั้งแต่การหาวัตถุดิบ การผลิต ไปจนถึงการชิมรสชาติอาหาร นอกจากนี้ในจานอาหารหนึ่งจานยังสอดแทรกวิถีชีวิตและวัฒนธรรม ตลอดจนการนำเอาตำหรับอาหารที่สืบทอดมาปรับปรุงและพัฒนาโดยการประยุกต์เมนูอาหารล้านนาแบบดั่งเดิมร่วมกับนวัตกรรมที่ทันสมัย มารังสรรค์จนเกิดเป็นเมนูอาหารที่มีการจัดองค์ประกอบในจานอาหารด้วยความประณีตสวยงามแต่ยังคงไว้ซึ่งรสชาติแบบดั่งเดิม โดยมุ่งศึกษาถึงแนวคิดการท่องเที่ยวเชิงอาหาร อาหารพื้นบ้านล้านนา ประเภทของอาหารพื้นบ้านล้านนา รูปแบบการท่องเที่ยวเชิงอาหารพื้นบ้านล้านนา อาหารพื้นบ้านล้านนาที่ได้รับความนิยมจากนักท่องเที่ยว การพัฒนานวัตกรรมอาหารพื้นบ้านล้านนาให้มีความทันสมัยมากขึ้น เพื่อนำมาเป็นจุดขายและสร้างมูลค่าเพิ่มในการพัฒนาการท่องเที่ยว ซึ่งจะส่งผลดีต่อเศรฐกิจ การพัฒนาคุณภาพชีวิตให้แก่คนในท้องถิ่นอันจะนำไปสู่ความยั่งยืนของอาหารพื้นบ้านล้านนาต่อไป

เอกสารอ้างอิง

กนกกานต์ วีระกุล และคณะ. (2556). การท่องเที่ยวเพื่อการเรียนรู้เกี่ยวกับอาหาร. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา กองเศรษฐกิจการท่องเที่ยวและกีฬา. (2564). รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว, Tourism Economic, 2(1), 5.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (ม.ป.ป.). มาตรฐานความปลอดภัยด้านสุขอนามัย Amazing Thailand Safety & Health Administration (SHA). สืบค้น 18 กรกฎาคม 2564, จาก https://www.thailandsha.com/index#Infomation

ทัศนีย์ อารมณ์เกลี้ยง และสุภาพ ฉัตราภรณ์. (2557). เส้นทางการสืบสานภูมิปัญญาอาหารล้านนาสู่ความยั่งยืน. วารสาร เกษตรศาสตร์ (สังคม), 35(2), 189-205.

นันทิยา ตันตราสืบ และวารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2561). การศึกษาเรื่องพฤติกรรมการบริโภคอาหารพื้นถิ่นล้านนาของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติในจังหวัดเชียงใหม่. วารสาร สังคมศาสตร์วิชาการ, 11(1), 97-106.

พัชรี ตั้งตระกูล และคณะ. (2557). การสร้างคุณค่าอาหารไทยท้องถิ่นเพื่อสนับสนุนการท่องเที่ยวภาคเหนือ (รายงานผลการวิจัย). กรุงเทพฯ: สถาบันค้นคว้าและพัฒนาผลิตภัณฑ์อาหาร มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด. (2563). Tourism Economic Review : ทิศทางท่องเที่ยวไทยหลังวิกฤตโควิด-19. วารสาร รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว, 1(4), 42-53.

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ศูนย์นวัตกรรมอาหารและบรรจุภัณฑ์. (ม.ป.ป.). Gastronomy Tourism : Lanna Gastronomy. สืบค้น 4 กันยายน 2564, จากhttps://sdgs.cmu.ac.th/en/ArticleDetail/a08754eb-b060-45d4-ae07-12aff947c002

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สำนักหอสมุด ศูนย์สารสนเทศภาคเหนือ. (ม.ป.ป.). อาหารพื้นบ้านล้านนา. สืบค้น 19 กรกฎาคม 2564, จาก http://lannainfo.library.cmu.ac.th /lannafood/classify_food.php

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่ สำนักหอสมุด ศูนย์สารสนเทศภาคเหนือ. (ม.ป.ป.). การจัดสำรับขันโตกเพื่อเลี้ยงแขก และขันโตกดินเนอร์. สืบค้น 5 กันยายน 2564, จาก http://lannainfo.library.cmu.ac.th/lannafood/culture_lanna3.php

มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. (2563). ถอดรหัสอาหารล้านนาให้ “ล้ำ” และ “ลำ” ด้วยนวัตกรรมอาหาร. สืบค้น 5 กันยายน 2564, จาก https://sdgs.cmu.ac.th /th/ArticleDetail/a08754eb-b060-45d4-ae07-12aff947c002

รัตนา พรหมพิชัย. (2542). สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ธนาคารไทยพาณิชย์.

สรัสวดี อ๋องสกุล. (2561). ประวัติศาสตร์ล้านนา ฉบับสมบูรณ์ (พิมพ์ครั้งที่ 12). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อมรินทร์.

สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 พ.ศ. 2560-2564. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานชีวภาพ (องค์การมหาชน). (2552). สารานุกรมภูมิปัญญาอาหารท้องถิ่นไทย 4 ภาค. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาเศรษฐกิจจากฐานชีวภาพ (องค์การมหาชน).

เสมอพร สังวาสี. (2549). อาหารไทยสี่ภาค. กรุงเทพฯ: Health & Cuisine.

องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน). (2559). GASTRONOMY TOURISM ท่องเที่ยวเชิงอาหาร. กรุงเทพฯ: โคคูน แอนด์ โค จำกัด.

Cohen, E. & Avieli, N. (2004). Food in tourism. Annals of tourism research, 3(1): 755-778.

Du Rand, G. E.& Heath, E. (2006). Current Issues in Tourism, Towards a Framework for Food Tourism as an Element of Destination Marketing. Journal of Travel and Tourism Marketing, 9(3), 206-234.

GO2ASKANNE. (ม.ป.ป.). อยู่ดีกินหวาน...ที่ชุมชนลวงเหนือ. สืบค้น 4 กันยายน 2564, จาก https://www.go2askanne.co/ชุมชนลวงเหนือ/

Michelin Guide. (2019). 10 อาหารเหนือที่คุณห้ามพลาด. สืบค้น 19 กรกฎาคม 2564, จากhttps://guide.michelin.com/th/th/article/features/10-northern-thai-dishes-you-should-know

UNWTO. (2020). World Tourism Barometer: การจัดลำดับประเทศที่มีรายได้จากการท่องเที่ยวสูงสุด 10 อันดับแรกในปี 2018. สืบค้น 18 กรกฎาคม 2564, จาก https://www.e-unwto.org/doi/epdf/10.18111/wtobarometereng .2020. 18.1.7

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-04-21

รูปแบบการอ้างอิง

สุดสวาท ช., เลรามัญ อ., วินิจวรกิจกุล น., สมนักพงษ์ ส., & รัตนประเสริฐ อ. (2022). การท่องเที่ยวเชิงอาหารพื้นบ้านล้านนา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(2), 405–417. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/254579