POSTMODERN CONDITION IN COMMUNICATION THROUGH CHARACTER MAKEUP IN DRAMA “LAH” (HUNT)

Authors

  • Krit Kamnon Sisaket Rajabhat University

Keywords:

postmodern, communication, makeup, protagonist, TV drama

Abstract

This article aimed to analyze features of correlation and signification through makeup of character “Matusorn” in drama “Lah” (Hunt). The study revealed that makeup transformed former media into another message in recent media and the condition in postmodern influencing meaning in 6 dimensions including 1) makeup signification through semiology using symbol and using binary opposition 2) intertextuality using trace to show more explicit intertextuality and using allusion to show implicit intertextuality 3) reproduction of representative image that included various intensity 4) implosion of meaning was consisted of implosion of Matusorn and other characters and implosion of reality and imagination 5) collage of makeup between structure of makeup and basic composition of arts and collage of makeup, hair style, costume and ornament and 6) deconstruction to show self of communication from senders for meaning in different status, role and context.

References

กาญจนา แก้วเทพ. (2544). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: เอดิสันเพรสโปรดักส์จำกัด.

________. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กฤษณ์ ทองเลิศ. (2554). การผสานรูปแบบ การสื่อความหมายและจินตสาระของผู้รับสารเป้าหมาย ที่มีต่องานภาพถ่ายกับลายลักษณ์อักษรในงานโฆษณาทางสื่อสิ่งพิมพ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยชนะ จารุวรรณากร. (2548). การสร้างสรรค์ภาพถ่ายสิ่งพิมพ์โฆษณาสินค้าโดยอาศัยทฤษฎีเกสตัลต์. (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปกรรมศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานฤมิตศิลป์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นิธิดา แสงสิงแก้ว และนันทิยา ดวงภุมเมศ. (2563). แนวทางการสร้างสังคมเท่าทันสื่อ สารสนเทศ และดิจิทัล:เมื่อ “เมืองทั่วถึง” เป็นได้ทั้ง “สื่อ” และ “สาร” เพื่อสร้างการเปลี่ยนแปลง. วารสารศาสตร์, 13(1), 135-159.

ปิยนันท์ พัชรสำราญเดช. (2548). การถอดรหัสภาพตัวแทนจากภาพยนตร์และการ์ตูนทางโทรทัศน์ของเด็กปฐมวัย. (วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขานิเทศศาสตร์). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พูนสุข ตันพรหม. (2546). เล่าเรื่อง เรื่องเล่า. กรุงเทพฯ: มิ่งขวัญ.

วิรยาพร กมลธรรม. (2560). ความรุนแรงที่ปรากฏในสื่อ กรณีศึกษา ละครโทรทัศน์เรื่อง “ล่า 2017”. (วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารเชิงกลยุทธ์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

ศิริชัย ศิริกายะ. (2558). แบบจำลองการสื่อสารในยุคดิจิทัล. วารสารนิเทศสยามปริทัศน์, 13(15), 8-13.

Holquist, M. (1990). Dialogism: Bakhtin and his world (2nd Edition). London: Routledge.

McKee, P. (1948). The teaching of reading in the elementary school. Boston: Houghton Mifflin.

McLuhan, M. (1964). Understanding media: The extensions of man. New York: McGraw-Hill.

Rail, G. (1998). Sport and Postmodern Times. New York: State University of New York Press.

Sahakian, W., & Sahakian, M. (1966). Ideas of great philosophers. New York: Barnes & Noble.

Shaw, H. (1973). A Complete Course in Freshman English (7th ed). New York: Harper and Row.

Downloads

Published

2022-04-21

How to Cite

Kamnon, K. (2022). POSTMODERN CONDITION IN COMMUNICATION THROUGH CHARACTER MAKEUP IN DRAMA “LAH” (HUNT). Journal of MCU Social Science Review, 11(2), 379–393. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/254289