ภาวะหลังสมัยใหม่ในการสื่อสารด้วยการแต่งหน้าของตัวละครเอก ในละครเรื่อง “ล่า”

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์ลักษณะความสัมพันธ์จากการแต่งหน้าของตัวละครมธุสรในฐานะเป็นตัวสื่อและตัวสาร และวิธีการประกอบสร้างความหมายด้วยการแต่งหน้าของตัวละครมธุสรในละครเรื่อง “ล่า” ผลการศึกษาพบว่า การแต่งหน้าได้ทำให้สื่อประเภทหนึ่งกลายไปเป็นสารในสื่ออีกประเภทหนึ่ง ทั้งนี้ภาวะหลังสมัยใหม่ได้มีผลต่อการสร้างความหมายด้วยการแต่งหน้าของตัวละคร 6 มิติ คือ 1. การสร้างความหมายตามแนวทางสัญญวิทยาด้วยการใช้สัญลักษณ์และความเป็นคู่ตรงข้าม 2. สัมพันธบทในลักษณะของการทิ้งร่องรอยที่ปรากฏให้เห็นได้อย่างชัดเจนและการอ้างอิงถึงโดยอ้อมที่ปรากฏให้เห็นได้อย่างไม่ชัดเจน 3. การผลิตซ้ำ ได้ผลิตซ้ำภาพตัวแทนด้วยการแต่งหน้าของตัวละครที่มีระดับความเข้มข้นที่แตกต่างกัน 4. การยุบรวมความหมาย เป็นการยุบความหมายระหว่างความเป็นมธุสรและความเป็นตัวละครอื่น ๆ และการยุบรวมความหมายระหว่างโลกแห่งความจริงและโลกแห่งจินตนาการ 5. การปะติดปะต่อ เป็นการปะติดปะต่อในการแต่งหน้าระหว่างโครงสร้างของการแต่งหน้าและองค์ประกอบพื้นฐานทางศิลปะ และการปะติดปะต่อระหว่างการแต่งหน้า ทรงผม เครื่องแต่งกายและเครื่องประดับ และ 6. การรื้อสร้างความหมาย ได้แสดงให้เห็นถึงตัวตนของการสื่อสารจากผู้ทำการสื่อสารที่สามารถสื่อความหมายได้ตามสถานภาพ บทบาท และบริบทที่แตกต่างกันออกไป