BUDDHIST INTEGRATION MODEL FOR HUMAN CAPITAL DEVELOPMENT OF LOCAL ADMINISTRATIVE ORGANIZATIONS IN NAKHONRATCHASIMA PROVINCE

Authors

  • Janeyoot Tungklang Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Boontan Docktaisong Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Surapol Suyaprom Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Buddhist Integrated Approach, Human Capital Development, Local Administrative Organizations

Abstract

This research article had objectives to study causal relationships, analyze and verify the goodness - of - fit of The Buddhist integration model for human capital development. This research was quantitative research. Determine the size of the sample group was 470 persons from Local Administrative Organizations officers in Nakhon Ratchasima Province The tool used for data collection was questionnaire which had the confidence value of 0.996 Data were analyzed using descriptive statistics and analyzed through the linear structural relationship model with the social science program package.

The research findings revealed that: 1. Statistic value of Bartlett's Test of Sphericity with 13484.878 test values (p= .000) indicated that statistical significance of 0.01., and KMO had a value of .914 2. The integration Buddhist model for human capital development that developed in consistent with empirical data, based on the χ2 =29.71, df=19, p–value=0.055, GFI=0.992, AGFI=0.944, SRMR=0.013. Directly influenced by Competency, Development methods and Path of success. The influence sizes were 0.46, 0.29 and 0.21 with statistical significance at the .01 level and indirectly influenced by Competency, Development methods through Path of success variables. The magnitude of influence was 0.12 and 0.08, respectively. The success factor variable was directly influenced by the performance factor and the method of development. The influence sizes were 0.75 and 0.38, respectively, with statistical significance at the .01 level.

References

กีรติ ยศยิ่งยง. (2549) การวางแผนการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: บริษัท มิสเตอร์ ก๊อปปี๊ ประเทศไทย.

คนึงนิจ อนุโรจน์. (2551). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะของนักพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ กองทัพอากาศ (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาพัฒนาทรัพยากรมนุษย์) กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

จรัสศรี จินดารัตนวงศ์. (2553). การพัฒนารูปแบบการฝึกอบรมทางการศึกษานอกระบบโรงเรียนตาม แนวคิดการเรียนรู้เพื่อสร้างสรรค์ด้วยปัญญาและการเรียนรู้ด้วยการนำตนเองเพื่อเสริมสร้างสมรรถนะในการปฏิบัติงานของข้าราชการสายงานกำลังพลกองทัพอากาศ (ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการศึกษานอกระบบ โรงเรียน). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

จิรประภา อัครบวร. (2552). คุณค่าคนคุณค่างาน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ เต๋า 2000

เจษฎา นอกน้อย. (2552). แนวคิดการบริการทรัพยากรมนุษย์ร่วมสมัย. กรุงเทพฯ: สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณัฐชนันตร์ อยู่สีมารักษ์. (2557). รูปแบบการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักพุทธธรรมของสถานศึกษาของ รัฐสังกัดกรุงเทพมหานคร (พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ดนัย เทียนพุฒ. (2553). ทุนมนุษย์จัดการให้ดีสู่ดีเลิศ. กรุงเทพฯ: โครงการฮิวแมนแคปปิตอล.

ธำรงศักดิ์ คงคาสวัสดิ์. (2550). ทุนมนุษย์ การกำหนดตัวชี้วัดเพื่อการพัฒนา. กรุงเทพฯ: สมาคม ส่งเสริมเทคโนโลยี ไทย-ญี่ปุ่น.

นงลักษณ์ วิรัชชัย. (2552). วิจัยและสถิติ: คำถามชวนตอบ. กรุงเทพฯ: ภาควิชาวิจัยและจิตวิทยาการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระครูปลัดสมชาย อภิวณฺโณ (เฮาลี้). (2557). พุทธบูรณาการเพื่อการพัฒนาสมรรถนะองค์การบริหารส่วนตำบล. วารสารวิทยาลัยนครราชสีมา. 8(1), 8-10.

พินิจ อุไรรักษ์. (2553). ผลการใช้รูปแบบการจัดกิจกรรมพัฒนาผู้เรียนโดยใช้กระบวนการวิจัยที่มีต่อการ คิดอย่างมีวิจารณญาณ การใฝ่รู้และเจตคติต่อกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน (ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตทางสังคมศาสตร์ สาขาวิจัยการศึกษา). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

วันชัย สุขตาม. (2555). การพัฒนาทุนมนุษย์วิถีพุทธในยุคโลกาภิวัตน์ (รัฐประศาสนศาสตร์ดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). ปทุมธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.

วีรชัย อนันต์เธียร. (2557). กลยุทธ์การพัฒนาจริยธรรมสำหรับเยาวชนไทย (พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ศิริกร ไชยสิทธิ์ และวิสุทธิชัย ไชยสิทธิ์. (2552). การพัฒนาสมรรถภาพของเจ้าหน้าที่ธุรการมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย (รายงานการวิจัย). เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย วิทยาเขตเชียงใหม่

สุทธญาณ์ โอบอ้อม. (2557). การพัฒนาศักยภาพบุคลากรขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ตามแนวพระพุทธศาสนา (พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Downloads

Published

2022-12-07

How to Cite

Tungklang, J. ., Docktaisong, B. ., & Suyaprom, S. . (2022). BUDDHIST INTEGRATION MODEL FOR HUMAN CAPITAL DEVELOPMENT OF LOCAL ADMINISTRATIVE ORGANIZATIONS IN NAKHONRATCHASIMA PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 11(6), R182-R193. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/254040