DEVELOPMENT OF SOUVENIR PRODUCTS REFLECTTING THE IDENTITY OF THE TOURIST ATTRACTION
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Thailand's tourism industry is a rapidly developing industry, which brings huge income to the country. However, an important part of the tourism industry is the production of souvenirs. However, development of souvenirs was not modernized to meet the tourists’ demands. From literature search and survey of tourist attractions in Thailand that led to the sale of souvenirs. In addition, some products were not modernized., not enough to attract tourists to decide to buy. Thailand has many resources and cultural heritage and can create its own souvenirs. Therefore, tourism operators and professional groups in local communities should be studied. Learn how to develop an attractive design and modern style souvenir. The SCAMPER technique, modern design combined with cultural identity such as Design model from the temple walls, Local handicrafts and local materials as souvenirs, Using shapes as a souvenir design idea, Using original identity to develop as souvenirs, Bringing natural beauty and modern design In order to increase the value of souvenirs, it also provides perception and meets the needs of tourists. This leads to the income of the local people
Downloads
Article Details
In order to conform the copyright law, all article authors must sign the consignment agreement to transfer the copyright to the Journal including the finally revised original articles. Besides, the article authors must declare that the articles will be printed in only the Journal of MCU Journal of Social Sciences. If there are pictures, tables or contents that were printed before, the article authors must receive permission from the authors in writing and show the evidence to the editor before the article is printed. If it does not conform to the set criteria, the editor will remove the article from the Journal without any exceptions.
References
จุฑาทิพย์ ทิพย์เหรียญ. (2559). พฤติกรรมการซื้อของฝากของนักท่องเที่ยวชาวจีนแบบอิสระในเขตกรุงเทพมหานคร (วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ดิเรก ปัทมสิริวัฒน์. (2547). ทุนทางสังคมและทุนทางวัฒนธรรมในระบบเศรษฐกิจและการจัดการยุคใหม่. กรุงเทพฯ: พี.เอ.ลีฟวิ่ง.
ตวงรัก รัตนพันธุ์และชัชวาลย์ รัตนพันธุ์. (2560). การออกแบบของที่ระลึก : การประยุกต์ใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นสู่ผลิตภัณฑ์ชุมชน. วารสารนาคบุตรปริทรรศน์, 9(1), 1-14.
นิรชา ศรีภิลาและกิตติศักดิ์ ธรรมศักดิ์ชัย. (2563). การออกแบบบรรจุภัณฑ์และตราสินค้าผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกฮายักษ์. วารสารศิลปกรรมและการออกแบบแห่งเอเชีย, 2(1), 56-75.
ราชบัณฑิตสถาน. (2556). พจนานุกรมราชบัณฑิตสถาน พ.ศ.2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นามมีบุ๊ค.
ไพโรจน์ ธีระประภา. (2558). อัตลักษณ์ของที่ระลึกและกราฟฟิกดีไซน์สะท้อนพื้นถิ่น. สืบค้น 18 มิถุนายน 2564, จาก http://www.bundanthai.com/th/news/9
ไพโรจน์ พิทยเมธี. (2558). ฝากไทย:ถอดรหัสเสน่ห์ของที่ระลึกเพื่อการท่องเที่ยว ศูนย์บันดาลไทย กระทรวงวัฒนธรรม. สืบค้น 19 มิถุนายน 2564, จาก https://www.m-culture.go.th/adminli/ebook/B0068/?fbclid=IwAR2ItbVU4KfL_HtMfd1X05oCjGZVQf8PT8XW5EqGnOb2qUsbF pwgtS8H_zU#p=1
มิ่งสรรพ์ ขาวสอาด. (2563). Tourism Economic Review : ทิศทางท่องเที่ยวไทยหลังวิกฤตโควิด-19. รายงานภาวะเศรษฐกิจการท่องเที่ยว, 1(4),43.
สุกฤตา หิรัณยชวลิต. (2559). นวัตกรรมของฝากจากทุนทางวัฒนธรรม. วารสารนักบริหาร, 36(2), 14-23.
อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2546). อัตลักษณ์ : การทบทวนทฤษฎีและกรอบแนวคิด = Identity. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
Anderson & Littrell. (1995). Souvenir-Purchase Behavior of Women Tourists, Annals of Tourism Research, 22(2), 328-348.
Boudieu, P. (1986). The Forms of Capital. In J. Richardson (Ed.) Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education, New York: Greenwood, 241-258.
Hall, S. (1994). Representation: Cultural Representations and Signifying Practices. London: Sage.
LIGHTFOG Creative & Design. (2558). ฝากไทย:ถอดรหัสเสน่ห์ของที่ระลึกเพื่อการท่องเที่ยว ศูนย์บันดาลไทย กระทรวงวัฒนธรรม. สืบค้น 19 มิถุนายน 2564, จาก https://www.m-culture.go.th/adminli/ebook
Sun, Y. X. (2560). การออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกสะท้อนเอกลักษณ์พื้นถิ่นชุดศิลปะเต๋าแห่งเขาเหลาซาน (วิทยานิพนธ์ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต). ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
Throsby, D. (2001). Economy and Culture. Cambridge: The Press Syndicate of the University of Cambridge.
UNWTO. (2564). World Tourism Barometer: การจัดลำดับประเทศที่มีรายได้จากการท่องเที่ยวสูงสุด 10 อันดับแรกในปี 2018. สืบค้น 20 มิถุนายน 2564, จาก https://th.wikinew.wiki/wiki/World_Tourism_rankings