การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการงานสาธารณูปการตาม โครงการวัด ประชา รัฐ สร้างสุขของจังหวัดนนทบุรี

พระมหาทวี  โพธิเมธี; พระมหาสุนันท์  สุนนฺโท; พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร)

ผู้แต่ง

พระมหาทวี โพธิเมธี มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระมหาสุนันท์ สุนนฺโท มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระอุดมสิทธินายก (กำพล คุณงฺกโร) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การบริหารจัดการ, งานสาธารณูปการ, โครงการวัด ประชา รัฐ สร้างสุข

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์การบริหารจัดการ ศึกษาองค์ประกอบ และนำเสนอการพัฒนาเป็นการวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพโดยสัมภาษณ์เชิงลึก ผู้ให้ข้อมูลสำคัญ 17 รูปหรือคน และการสนทนากลุ่มเฉพาะกับผู้ทรงคุณวุฒิ 9 รูปหรือคน วิเคราะห์ข้อมูลโดยการพรรณนาความ และการวิจัยเชิงปริมาณดำเนินการโดยศึกษากลุ่มตัวอย่างจำนวน 192 รูป เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวมรวมข้อมูลคือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ หาค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า 1. จังหวัดนนทบุรีมีหลักการดำเนินงานที่ชัดเจน มีกิจกรรมให้ดำเนินการต่อเนื่อง มีการประยุกต์หลักพุทธธรรมในการดำเนินการ มีกำลังคนที่เพียงพอ วัดมีกิจกรรมที่สอดคล้องกับโครงการ 2. องค์ประกอบการบริหารจัดการ ประกอบด้วย การดำเนินการโดยวางแผนดำเนินการตั้งคณะกรรมการและอบรมให้ความรู้แก่ผู้ที่เกี่ยวข้อง จัดบริเวณวัดและอาคารให้เป็นสัดส่วน สะอาดถูกสุขลักษณะ ทำกิจกรรมส่งเสริมสุขภาพและสิ่งแวดล้อม 3. การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการ ประกอบด้วย จัดข้าวของเครื่องใช้ให้เป็นหมวดหมู่ แยกของที่จำเป็นและไม่จำเป็นออกจากกัน ทำลายสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ เก็บสิ่งที่มีประโยชน์ ติดป้ายชื่อกำกับสิ่งของ เรียงลำดับความสำคัญ เก็บรักษาให้อย่างปลอดภัย รณรงค์เรื่องความสะอาด และจัดเวรทำความสะอาด ปรับปรุงอาคารเสนาสนะให้สะอาดและถูกสุขลักษณะ สร้างค่านิยม 5ส กำหนดข้อบังคับ และการสร้างจิตสำนึก

เอกสารอ้างอิง

กองพุทธศาสนสถาน กรมการศาสนา. (2545). คู่มือการพัฒนาวัด อุทยานการศึกษาในวัดลานวัด ลานใจ ลานกีฬา. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

จามร ช้างมงคล. (2564). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการจัดการงานสาธารณูปการของวัดเวฬุวนาราม อำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 10-19.

ใจ บุญชัยมิ่ง. (2560). การศึกษากลยุทธ์การพัฒนาวัดการจัดการสาธารณูปการในจังหวัดพะเยา. ธรรมทรรศน์, 17(2), 115-116.

พระครูสิริกิตยาภรณ์ (สมศักดิ์ สุเมโธ). (2559). ประสิทธิภาพการบริหารงานด้านสาธารณูปการของพระสังฆาธิการในจังหวัดจันทบุรี. วารสารสมาคมศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 5(2), 1-2.

พระมารุต กิตฺติปาโล. (2564). บทบาทพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชนอำเภอชะอำ จังหวัดเพชรบุรี. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 18-27.

พระราชวรมุนี (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2527). สถาบันสงฆ์กับสังคมไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มูลนิธิโกมลคีมทอง.

พระอนพัทย์ ฐิตธมฺโม. (2564). การส่งเสริมความสมานฉันท์ตามแนวพระพุทธศาสนาสำหรับชุมชน ของวัดพระนารายณ์มหาราชวรวิหาร จังหวัดนครราชสีมา. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 4(1), 22-31.

เพ็ญจันทร์ บัวซาว. (2558). การปฏิบัติกิจกรรม 5ส และการเสริมสร้างความปลอดภัยในการทำงานของพนักงานบริษัท คอมพาร์ท พรีซิชั่น (ประเทศไทย) จำกัด. วารสารชุมชนวิจัย มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา, 9(1), 75.

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สมชาย ลำภู. (2564). การสร้างพระใหญ่เพื่อสืบทอดและรักษาพระพุทธศาสนา สู่เศรษฐกิจสร้างสรรค์บนฐานพุทธธรรม: กรณีศึกษาวัดม่วงชุม จังหวัดสิงห์บุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 4(2), 101-114.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2561). ข้อมูลพื้นฐานทางพระพุทธศาสนา ปี 2560. สืบค้น 25 สิงหาคม 2561, จาก http://sta.onab.go.th/index.php?

option=com_content&view=article&id=349&Itemid= 361

_______. (2563). ข้อมูลทะเบียนวัด ณ เดือนมกราคม พ.ศ. 2562. สืบค้น 20 มิถุนายน 2563, จาก http://www3.onab.go.th/2019/02/12/wattotalsummaryreport31012562

สุภัทรชัย สีสะใบ. (2564). ถอดบทเรียนจากพื้นที่วิจัย : การเสริมสร้างเครือข่ายทางสังคมเพื่อลดปัจจัยเสี่ยง ตามแนวพระพุทธศาสนาในชุมชนคลองกระทิง จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 74-88.