THE MANAGEMENT PATTERN OF VIRTUE PHICHIT PROVINCE MODEL

Authors

  • PhrakhruPhisutthipanyaphiwat (Nonpanat Kittipanyo) Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phraudomsittinanok (Kampol Kunungkaro) Mahachulalongkornrajavidyalaya University
  • Phrapalad Raphin Buddhisaro Mahachulalongkornrajavidyalaya University

Keywords:

Management, Moral Organization, Moral Province

Abstract

This research aimed to study and analyze the general condition, study the factors affecting and present the model of virtue provincial management, morality model of Phichit Province conducted by a qualitative research. Data were collected from key informants by in-depth-interviewing and from participants in focus group discussion to analyze data and synthesize data to learn the model of virtue province of Phichit Province.

The results showed that 1. General conditions of the management of virtue province of Phichit Province were very different. The monasteries are the source of morality. Schools provide education and training to create talented and good people. The hospitals emphasize management that care about the duty to treat the sick persons and ready to have a good image at the level of admirable quality. 2. The provincial administration of Phichit Province's morality model was found that excellent management principles According to the master plan of the moral provincial province. 3. The model of provincial management of the moral provincial model of Phichit Province has been upgraded to the provincial moral provincial model and piloted as a model for other provinces. to come to study. It was found that the body of knowledge in 4 areas is 1. A leader with a vision can creates a model of moral organization. 2. Image of credibility is a factor for acceptance. 3. Morality and knowledge can arise when doing work. 4. The success gained is the management of a model virtue province.

References

กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวกับการศาสนา. กรุงเทพฯ: กรมการศาสนา กระทรวงวัฒนธรรม.

พยนต์ อัศวพิชยนต์ และคณะ. (2561). พิจิตรจังหวัดคุณธรรม. พิจิตร: วัลภาการพิมพ์.

พระครูพิศิษฏ์ประชานาถและคณะ. (2564). ยุวชนคุณธรรม : แนวทางลดปัจจัยเสี่ยงของชุมชนกระทิง อำเภออัมพวา จังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 4(1), 102-115.

พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ (แซ่หลี). (2562). รูปแบบการปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมสำหรับวัยรุ่นไทยยุคใหม่ ตามหลักพุทธธรรม ผ่านกลไกการขับเคลื่อนโครงการคลินิกคุณธรรม ของพระธรรมวิทยากร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(1), 59-70.

พระอนุวัฒน์ อภิวฑฺฒโน. (2564). การพัฒนาคุณภาพชีวิตตามโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 ของชุมชน วัดหนองไม้เหลือง อำเภอเมือง จังหวัดเพชรบุรี. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 37-46.

พระอลงกรณ์ กนฺตวณฺโณ. (2564). ประสิทธิภาพการจัดการอบรมคุณธรรมจริยธรรมแก่เยาวชนของคณะสงฆ์ อำเภอเมืองเพชรบุรี. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 47-56.

สิทธิศักดิ์ แก้วทา และทีปพิพัฒน์ สันตะวัน. (2555). แนวทางการดำเนินงานส่งเสริมคุณธรรม จริยธรรมของนักเรียนในโรงเรียนมัธยมศึกษา จังหวัดพิจิตร. วารสารวิชาการบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์, 7(20), 49-62.

Downloads

Published

2022-02-23

How to Cite

(Nonpanat Kittipanyo), P., (Kampol Kunungkaro), P., & Buddhisaro, P. R. . (2022). THE MANAGEMENT PATTERN OF VIRTUE PHICHIT PROVINCE MODEL. Journal of MCU Social Science Review, 11(1), 305–317. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/253748