SOME CONSIDERATIONS REGARDING AN INTENTIONAL ACT THAT IS A CRIMINAL OFFENSE OF A PERSON UNDER CRIMINAL LAW AND DHAMMA VINAYA ACCORDING TO THE THERAVADA BUDDHISM

Authors

  • Gomes Kwanmuang Mahachulalongkornrajavidhayalaya University
  • Phrakrudhammathorn Sathaporn Pabhassaro Mahachulalongkornrajavidhayalaya University

Keywords:

act of consciousness, knowing the facts that constitute an offense.

Abstract

This article aimed to conduct comparative study of the intentional action of a person who is a criminal under criminal law and intentional action of  monks  who had intention to violate of the Dhamma Vinaya according to Theravada Buddhism. The results were found that the fault of both external and internal elements of above two cases studies  are similar in many respects and with some minor differences. Some of them are: 1) Description of the meaning of intentional action in both criminal law and Dhamma Vinaya are described exactly the same thing as the doer must be involved in the knowledge of two things: (1) The conscious part of the action (2) In the poet of the demand in effect as an internal element criminal and Dhamma Vinaya. In criminal law, the perpetrator will be liable in case of intention to offend and in case of intention is foreseeable. In the Dhamma Vinaya, the perpetrator will be liable specifically in case of intention is foreseeable.

References

ทวีเกียรติ์ มีนะกนิษฐ์. (2563). ประมวลกฎหมายอาญา: ฉบับอ้างอิง (พิมพ์ครั้งที่ 43). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์วิญญูชน.

เนติบัณฑิตยสภา. (2486). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 497/2486 ขศ.3. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2489). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 1345/2489. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2502). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 552/2502. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2510). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ ที่ 769/2510, ที่ 1439/2510. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2512). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 417/2512. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2514). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 1818/2514. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2518). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 900/2518. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2521). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 1563/2521. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2527). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 278/2527, ที่ 2377/2527. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2529). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 847/2529. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2534). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 2154/2534, ที่ 2522/2534 ฏส.6. กรุงเทพฯ: บริษัท ศรีสมบัติการพิมพ์ จำกัด.

_________. (2535). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 3431/2535, ที่ 3779/2535 ฎส.10. กรุงเทพฯ: บริษัท กรุงสยาม พริ้นติ้ง กรุ๊พ จำกัด.

_________. (2544). คำพิพากษาศาลฎีกา ที่ 2567/2544. กรุงเทพฯ: ห้างหุ้นส่วนจำกัด โรงพิมพ์ ชวนพิมพ์.

ปลื้ม โชติษฐยางกูร. (2559). คำบรรยายกฎหมายคณะสงฆ์ (พิมพ์ครั้งที่ 3). พระนครศรีอยุธยา: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

หยุด แสงอุทัย. (2551). กฎหมายอาญา 1 (พิมพ์ครั้งที่ 20). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Downloads

Published

2021-12-19

How to Cite

Kwanmuang, G. ., & Pabhassaro, P. S. . (2021). SOME CONSIDERATIONS REGARDING AN INTENTIONAL ACT THAT IS A CRIMINAL OFFENSE OF A PERSON UNDER CRIMINAL LAW AND DHAMMA VINAYA ACCORDING TO THE THERAVADA BUDDHISM. Journal of MCU Social Science Review, 10(4), 319–327. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/253172