นโยบายภาครัฐกับการส่งเสริมศิลปะร่วมสมัยไทย

ผู้แต่ง

  • ปุณณภา ปริเมธาชัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

นโยบายภาครัฐ, การส่งเสริม, ศิลปะร่วมสมัยไทย

บทคัดย่อ

คุณค่าและมูลค่าศิลปะเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นและควบคู่กันมา มีส่วนผลักดัน และส่งเสริมกันและกัน มูลค่าของศิลปะนั้นอาจจะมีลักษณะที่แตกต่างจากมูลค่าของสินค้าทั่วไป เนื่องจากเป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่ามูลค่าทางความคิด ซึ่งจะถูกตีราคาด้วยความพึงพอใจระหว่างผู้ซื้อและผู้ขาย ตามวัสดุที่ใช้ในการสร้างสรรค์ เป็นส่วนสำคัญที่ทำให้มูลค่าของผลงานเพิ่มขึ้น แต่ในผลงานของศิลปินผู้ล่วงลับ จะมีมูลค่าของผลงานที่ถูกประเมินจากคุณค่าซึ่งเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ อย่างไรก็ตามผลงานศิลปะร่วมสมัยก็ยังเป็นสิ่งที่สามารถสร้างมูลค่าที่สูงในประเทศซึ่งเห็นทั้งคุณค่าและมูลค่าของศิลปะได้จัดให้ศิลปะเป็นหนึ่งในนโยบายในการพัฒนาประเทศ ซึ่งก่อให้เกิดการความก้าวหน้าในวงการศิลปะอย่างสูง ยกตัวอย่างเช่น สหรัฐอเมริกาที่แม้จะมีประวัติศาสตร์ไม่ยาวนานเหมือนอิตาลี ฝรั่งเศส หรืออังกฤษ แต่มีการสนับสนุนที่จริงจังทำให้เกิดลัทธิศิลปะของตัวเองได้ในที่สุด

เอกสารอ้างอิง

กมลขวัญ ตัณสถิต. (2010). การศึกษารูปแบบธุรกิจเชิงสร้างสรรค์. สืบค้น 15 มกราคม 2564, จาก https://ditp.go.th/contents_attach/78307/78307.pdf

กมลวรรณ จันทวร. (2555). การบริหารจัดการหอศิลป์ของรัฐในประเทศไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปมหาบัณฑิต สาขาทฤษฎีศิลป์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

กระทรวงวัฒนธรรม. (2564). ประวัติกระทรวงวัฒนธรรม. สืบค้น 7 มีนาคม 2564, จาก http://www.m-culture.go.th

กฤษณะ พันธุ์เพ็ง. (2564). บทบาทของศิลปศึกษาในสิงคโปร์เมืองสร้างสรรค์. สืบค้น 7 มีนาคม 2564, จาก http://aseancities.net/?p=1448

กิตติ ประเสริฐสุข. (2018). Soft Power ของเกาหลีใต้: จุดแข็งและข้อจำกัด (South Korea’s Soft Power: Strengths and Limitation). International Journal of East Asia Studies, 22(1), 127.

ชาญณรงค์ พรรุ่งโรจน์. (2543). หอศิลป์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ณุพิณ นันทเกียรติ. (2562). การจัดการนิทรรศการศิลปะร่วมสมัย Thailand Biennale, Krabi 2018 (วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทรัพยากรวัฒนธรรม). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

เทิดศักดิ์ เหล็กดี. (2545). การศึกษาแนวนโยบายรัฐบาลในการจัดการศิลปะร่วมสมัยของไทย: กรณีศึกษาสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: วิทยาลัยนวัตกรรมอุดมศึกษา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิฑูรย์ ภาวนาเจริญ. (2560). แนวทางการสร้างมูลค่าเพิ่มจากการออกแบบพื้นที่ส่วนกลางของอาคารชุดพักอาศัย ประเภทอาคารสูงในพื้นที่กรุงเทพมหานครชั้นใน (วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานวัตกรรมการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Artnetnew. (2021). The Kaws Album (2005) โดย KAWS. Retrieved March 20, 2021, from https://news.artnet.com/market

Brillo Boxes. (1964). The International Symposium for Andy Warhol’s Brillo Boxes. Retrieved March 20, 2021, from https://greg.org/archive/2010/07/05/the-international-symposium-for-andy-warhols-brillo-boxes.html

PetMarcha. (2015). L.H.O.O.Q. โดย Marcel Duchamp appropriation from Mona Lisa โดย Leonardo Da Vinci. Retrieved March 20, 2021, from https://petMarcha.com/mona-lisa-reimagined

Ritterbush. P. C. (2021). NATIONAL ARTS ADMINISTRATION AND POLICY PUBLICATIONS DATA BASE (NAAPPD). Retrieved March 20, 2021, from https://www.americansforthearts.org

Wikipedia. (2021). Portrait of Dr. Gachet โดย Vincent Willem van Gogh. Retrieved March 20, 2021, from https://en.wikipedia.org/wiki/Portrait_of_Dr._Gachet

workpoint TODAY. (2564). 10 ภาพวาดราคาสูงสุดของแวน โก๊ะ. สืบค้น 7 มีนาคม 2564, จาก https://workpointtoday.com/10-ภาพวาดราคาสูงสุดของแวนโก๊ะ

Wurkon. (2021). Meules (1890) โดย Claude Monet. Retrieved March 20, 2021, from https://www.wurkon.com/blog/192-10-expensive-works-2019

________. (2021). Rabbit (1986) โดย Jeff Koons. Retrieved March 20, 2021, from https://www.wurkon.com/blog/ 192-10-expensive-works-2019

________. (2021). 10 ผลงานศิลปะราคาแพงที่สุดแห่งปี 2019. เข้าถึงเมื่อ 7 มีนาคม 2564. เข้าถึงจาก https://www.wurkon.com/blog/192-10-expensive-works-2019

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2022-02-23

รูปแบบการอ้างอิง

ปริเมธาชัย ป. (2022). นโยบายภาครัฐกับการส่งเสริมศิลปะร่วมสมัยไทย. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(1), 425–437. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/252608