การจัดการท่องเที่ยวไทยในยุค NEW NORMAL

จิตกร วิจารณรงค์

ผู้แต่ง

จิตกร วิจารณรงค์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

การจัดการท่องเที่ยวไทย, New Normal

บทคัดย่อ

ในสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด-19 ทำให้ธุรกิจท่องเที่ยวในประเทศไทย ต้องหยุดชะงัก การจัดการท่องเที่ยวไทยในยุค New Normal จึงต้องปรับตัวเพื่อความอยู่รอด โดยการศึกษาจากข้อมูลทุติยภูมิที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนาจากแหล่งข้อมูลทางการท่องเที่ยว โดยวิเคราะห์รูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวของประเทศไทย วัตถุประสงค์เพื่อเป็นแนวทางในการปรับตัวและพฤติกรรมของคนไทยหลังภาวะวิกฤติโควิดของไทย เพื่อเป็นแนวทางในการจัดการท่องเที่ยวเพื่อเป็นมาตรการสำคัญที่ทุกภาคส่วน ผลการศึกษาพบว่าการกำหนดมาตรการการท่องเที่ยว แบ่งออกเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มผู้ประกอบการและกลุ่มผู้รับบริการ และรูปแบบการจัดการท่องเที่ยวตามหลักการจัดการวิกฤติเศรษฐกิจของ บิลล์ กรอส ( Bill Gross) ควรมีการเปลี่ยนแปลงในแนวทางที่อิงกับการ "แก้ปัญหาและการวางแผนเพื่อลดความไม่แน่นอน" ไปสู่โลกที่มีการขับเคลื่อนอย่างรวดเร็ว ด้วย "การมีส่วนร่วม การพัฒนาอย่างต่อเนื่องไม่หยุดนิ่ง และรวดเร็วในการตัดสินใจ ตลอดจนการทำงานเชิงรุกของ ผู้นำในยุคดิจิตอลนี้จึงจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องตระหนักถึงความสำคัญของการเปลี่ยนแปลง (Change) และการคิดเชิงนวัตกรรม (Innovation and Thinking different) เพื่อให้การทำงานสามารถรับมือกับสภาวะการเปลี่ยนแปลงในปัจจุบันได้อย่างมีประสิทธิภาพ

References

กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพ แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2563). ประชุมรัฐมนตรีท่องเที่ยวอาเซียนสมัยพิเศษว่าด้วยโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19). สืบค้น 10 เมษายน 2564, จาก https://www.mots.go.th/index.php.

กระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2563). New Normal. สืบค้น 7 เมษายน 2564, จาก http://www.tosh.or.th/covid-19/index.php/new-normal.

กระทรวงสาธารณสุข. (2563). ปัจจัยหลักที่ส่งผลกระทบต่อพฤติกรรมการท่องเที่ยวสมัยใหม่.สืบค้นเมื่อ 10 เมษายน 2564, จาก https://www.ddc.moph.go.th.

กอบสิทธิ์ ศิลปชัย. (2563). แนวโน้มเศรษฐกิจ. กรุงเทพฯ: ธนาคารกสิกรไทย.

คมน์ พันธรักษ์. (2563). การบริหารธุรกิจ SMEs ในช่วงวิกฤต ของโรคระบาด COVID-19.กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ธนาคารกรุงไทย. (2563). แนวโน้มธุรกิจท่องเที่ยวใน ปี 2020. กรุงเทพฯ: ธนาคารกรุงไทย.

นครินทร์ วนกิจไพบูลย์. (2563). ท่องเที่ยวไทย2562 ยังไหวไหม ธุรกิจไทยควรปรับตัวอย่างไร.สืบค้น 2 มีนาคม 2564, จาก https://youtu.be/sTzVlA6ImMU.

บอสแม็กกาซีน. (2563).ทิศทางเศรษฐกิจไทย ปี 2563. วารสารบอสแม็กกาซีน, 1, 5.

ประกาศกระทรวงสาธารณสุข เรื่อง ท้องที่นอกราชอาณาจักรที่เป็นเขตติดโรคติดต่ออันตราย กรณีโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 หรือโรคโควิด 19 (Coronavirus Disease 2019 (COVID-19). (2563, 15 พฤษภาคม). ราชกิจจานุเบกษา. เล่ม 137 ตอนพิเศษ 114 ง. หน้า 21.

พจน์ ใจชาญสุขกิจ. (2563). ประเทศไทยกับการรับมือ และสื่อสารภาวะวิกฤติจากผลกระทบของไวรัสสายพันธุ์ใหม่. กรุงเทพฯ: EXPERT COMMUNICATIONS.

โพสต์ทูเดย์. (2563). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว (ไทย) จากนี้ไปจะเป็นอย่างไร?. สืบค้น 2 มีนาคม 2564, จาก https://posttoday.com/finance-stock/columnist/621408