รูปแบบการบริหารจัดการงานสงเคราะห์ประชาชนตามหลักสังคมสงเคราะห์ เชิงพุทธบูรณาการของคณะสงฆ์จังหวัดพิจิตร

พระใบฎีกาสมคิด นาถสีโล; พระสุธีวีรบัณฑิต  (โชว์ ทสฺสนีโย); พระมหากฤษฎา   กิตฺติโสภโณ

ผู้แต่ง

พระใบฎีกาสมคิด นาถสีโล มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระสุธีวีรบัณฑิต (โชว์ ทสฺสนีโย) มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

รูปแบบ, การบริหารจัดการ, งานสงเคราะห์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิเคราะห์สภาพทั่วไปและปัญหาอุปสรรค พัฒนารูปแบบ และนำเสนอการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการ เป็นการวิจัยแบบผสานวิธี การวิจัยเชิงคุณภาพ เลือกผู้ให้ข้อมูลสำคัญแบบเจาะจง 18 รูปหรือคน และทำการสนทนากลุ่มเฉพาะ 10 รูปหรือคน เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก วิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหาพรรณนา การวิจัยเชิงปริมาณ สุ่มตัวอย่างด้วยการเปิดตารางสูตรของทาโร่ ยามาเน่ ได้กลุ่มตัวอย่าง 362 รูป เก็บรวบรวมข้อมูลด้วยแบบสอบถาม และวิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมการวิจัยทางสังคมศาสตร์

ผลการวิจัยพบว่า 1. คณะสงฆ์ขาดแผนงานและการกระจายงานและอนุเคราะห์ส่งเสริมในการช่วยเหลือเกื้อกูลประชาชนทั้ง 4 ด้านให้แก่ชุมชนไม่ทั่วถึงครอบคลุมทุกพื้นที่ 2. การพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการงานสงเคราะห์ประชาชนโดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( $gif.latex?\bar{X}$ = 4.28, S.D. = 0.586) 3. นำเสนอการพัฒนารูปแบบการบริหารจัดการงานสงเคราะห์ประชาชนตามหลักสังคมสงเคราะห์เชิงพุทธบูรณาการของคณะสงฆ์จังหวัดพิจิตร พบว่า ด้านทาน คณะสงฆ์ช่วยเหลือประชาชนผู้ประสบภัยพิบัติในหลายพื้นที่ ๆ ด้านปิยวาจา พระสงฆ์รู้จักประนีประนอมพูดถ้อยทีถ้อยอาศัยต่อกัน ด้านอัตถจริยา คณะสงฆ์ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว เห็นแก่ประโยชน์ส่วนรวม ส่งเสริมสัมมาชีพเพื่อพัฒนาเศรษฐกิจชุมชน ด้านสมานัตตตา พระสังฆาธิการปฏิบัติตนเรียบง่าย เข้าถึงง่าย ไม่ถือตน พร้อมให้คำปรึกษาต่อประชาชนตลอดเวลา

References

กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ. (2542). คู่มือพระสังฆาธิการว่าด้วยพระราชบัญญัติ กฎ ระเบียบ และคำสั่งของคณะสงฆ์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

คะนึงนิตย์ จันทรบุตร. (2532). สถานะและบทบาทของพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

จามร ช้างมงคล. (2564). ความพึงพอใจของประชาชนต่อการจัดการงานสาธารณูปการของวัดเวฬุวนาราม อำเภอดำเนินสะดวก จังหวัดราชบุรี. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 10-17.

พระครูพิศิษฏ์ประชานาถ (ประยูร นนฺทิโย). (2563). สภาพทั่วไปการมีส่วนร่วมของพระสงฆ์ในการพัฒนาชุมชนจังหวัดสมุทรสงคราม. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 3(2), 50-59.

พระทรงศักดิ์ ถิรธมฺโม. (2564). ผลสัมฤทธิ์จากการปฏิบัติธรรมของประชาชนที่วัดมเหยงคณ์จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารพุทธนวัตกรรมและการจัดการ, 4(1), 57-64.

พระปลัดชุมพล อาภทฺธโรและคณะ. (2561). การสร้างแรงจูงใจตามหลักพุทธธรรมให้แก่ประชาชนในการทำบุญของวัดพุน้อย อำเภอบ้านหมี่ จังหวัดลพบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 1(2), 1-10.

พระมหาเสริมชัย ชยมงฺคโล. (2538). การบริหารวัด (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธภาวนาวิชชาธรรมกายและธนาคารสหธนาคารจำกัดมหาชน.

พระสุคนธ์ ญาณาวุโธและคณะ. (2563). การส่งเสริมประชาชนในการดำเนินชีวิตตามหลักฆราวาสธรรมของพระสงฆ์ อำเภอโพธาราม จังหวัดราชบุรี. วารสารสหวิทยาการนวัตกรรมปริทรรศน์, 3(2), 25-39.

อดุลย์ วังศรี. (2546). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับกระบวนการเรียนรู้ ของชุมชนที่ทำให้ชุมชนเข้มแข็ง :การวิจัยเชิงชาติพันธุ์วรรณาอภิมาณ (ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนาศึกษา). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.