รูปแบบการนำหลักพุทธธรรมมาใช้ในการบริหารจัดการการท่องเที่ยว เชิงอนุรักษ์ของชุมชนในจังหวัดสมุทรสงคราม

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา สภาพทั่วไป การนำหลักพุทธธรรมมาประยุกต์ใช้ และรูปแบบการนำหลักพุทธธรรมมาใช้ในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนในจังหวัดสมุทรสงคราม เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ

ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพทั่วไป ได้แก่ มีทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการสร้างอาชีพหรือรายได้จากการท่องเที่ยว และกระแสการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์กำลังได้รับความสนใจจากนักท่องเที่ยว เป็นต้น (2) หลักพุทธธรรมมาใช้ในการบริหาร ครอบคลุมหลักการปฏิบัติวิถีพุทธที่ส่งเสริมการประกอบสัมมาอาชีพและการดำเนินชีวิต ใน 4 ด้าน ได้แก่ ด้านอุฏฐานสัมปทา ด้านอารักขสัมปทา ด้านกัลยาณมิตตตา และด้านสมชีวิตา และ 3) รูปแบบการนำหลักพุทธธรรมมาใช้ในการบริหารจัดการการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ของชุมชนในจังหวัดสมุทรสงคราม คือ 4G-1P-3A Model หรือรูปแบบ 4 ภาคี 1 หลักการ 3 ขั้นตอน โดย 4G หรือ 4 ภาคี คือ ภาคีเครือข่ายผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย 1P หรือ 1 หลักการ คือ หลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ และ 3A หรือ 3 ขั้น ประกอบด้วย A1: Awareness คือ ความตระหนักรู้บทบาท ความตระหนักรู้หน้าที่ ความตระหนักรู้รักสามัคคี A2: Activity คือ กิจกรรมปลูกฝังจิตสำนึกการเป็นเจ้าบ้านที่ดี กิจกรรมรักษามาตรฐานในการให้บริการที่มีคุณภาพ กิจกรรมการให้บริการด้วยความเป็นมิตร กิจกรรมการให้บริการด้วยความซื่อสัตย์และไม่เอารัดเอาเปรียบ โดยมี A3: Achievement คือ ความสัมฤทธิ์ผลหรือความสำเร็จของการสร้างจิตสำนึกในการอนุรักษ์แก่ชุมชน ความสำเร็จของการสร้างความพึงพอใจแก่นักท่องเที่ยว และความสำเร็จของการสร้างความมีส่วนร่วมของผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง หรือเรียกว่า “จิตสำนึกดี-มีความพอใจ-ได้มีส่วนร่วม”