SOCIOLOGY OF SOCIALLY ENGAGED BUDDHISM: THE ANALYTICAL STUDY FOR SOCIAL WELFARE OF THAI SANGHA

Authors

  • Pinit Lapthananon Chulalongkorn University
  • Saichol Panyachit Srinakharinwirot University
  • Phoobade Wanitchanon Researcher of Driving Buddhism social welfare for well-being promotion in Thai society

Keywords:

Socially Engaged Buddhist, Social Welfare, Buddhism and Development

Abstract

          Objectives of this article were: 1. To analyze strengths, weaknesses, opportunities, and threats (SWOT) of Thai Sangha Social Welfare’s operations
2. To study the Buddhism social welfare driven approach and promote network of social welfare’s development monk. This study employs both qualitative and action research methodologies. Key informants were monks who won the Petch-ngram-kan-sa-tha-ra-na-song-kroh (Diamond Social Welfare) award in 2017 and 2018. The instruments used for data collection were 1. Open-Ended Question
2. In-depth Interview 3. Focus group Discussion and 4. Workshop. This research uses sociological approach to analyze phenomenon.

          Finings revealed that, the strengths, weaknesses, opportunities, and threats of Social welfare of Thai Sangha involved with faith in Buddhism and social welfare’s management. As for Buddhism social Welfare driven approach and to promote network of social welfare development monks, there was need to integrate working process based on “Borvorn” (cooperation of village, temple and government departments) in order to apply Buddhism to solve social problems sustainably.

Author Biography

Saichol Panyachit, Srinakharinwirot University

สายชล ปัญญชิต
อาจารย์ประจำภาควิชาสังคมวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ

References

ชลวิทย์ เจียรจิตต์. (2560). ศาสนากับการพัฒนา (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี: ดีไซน์ ดีไลท์.

ฐานิดา บุญวรรโณ. (2563). หมุนนาฬิกาสู่เวลาทางสังคม. กรุงเทพฯ: ILLUMINATIONS.

ประทุม อังกูรโรหิต. (2553). สถาบันทางพระพุทธศาสนากับงานสังคมสงเคราะห์. กรุงเทพฯ:ศูนย์พุทธศาสน์ศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

พระพรหมบัณฑิต (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2560). ศาสนากับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสิริวัฒนภักดี.

พระมหาสมบูรณ์ วุฑฺฒิกโร. (2548). ขบวนการพระพุทธศาสนาในสังคมยุคใหม่. สืบค้น 1 เมษายน 2564, จาก http://www.mcu.ac.th/site/articlecontent_desc.php?article_id=437&articlegroup_id=102

พินิจ ลาภธนานนท์. (2562). อดีต ปัจจุบัน และอนาคต งานสาธารณสงเคราะห์วิถีพุทธของคณะสงฆ์ไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). นนทบุรี : นิติธรรมการพิมพ์.

อภิญญา เฟื่องฟูสกุล. (2551). มานุษยวิทยาศาสนา: แนวคิดพื้นฐานและข้อถกเถียงทางทฤษฎี.เชียงใหม่: ภาควิชาสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

________. (2558). ปรากฏการณ์ทางศาสนาในโลกาภิวัตน์. ใน นันทวัฒน์ ฉัตรอุทัย (บรรณาธิการ). จับกระแสสังคมศาสตร์: รวมบทความวิชาการ 50 ปี สังคมวิทยาและมานุษยวิทยา เชียงใหม่. เชียงใหม่: ภาควิชาสังคม วิทยาและมานุษยวิทยา คณะสังคมศาสตร์ เชียงใหม่.

อรัญญา ศิริผล. (2562). ปฏิบัติการศาสนา ทุนจิตวิญญาณ กับการเมืองวัฒนธรรมจีนในชายแดนไทยภาคเหนือ. เชียงใหม่: ศูนย์วิจัยและบริการวิชาการ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Puri, B. (2006). Engaged Buddhism: The Dalai Lama’s Worldview. New Deli:Oxford University Press.

Queen, C. S. (2000). Introduction: a New Buddhism. in Queen, Christopher S (ed.). Engaged Buddhism in the West. Boston: Wisdom Publications.

Downloads

Published

2021-06-20

How to Cite

Lapthananon, P. ., Panyachit, S. ., & Wanitchanon, P. . (2021). SOCIOLOGY OF SOCIALLY ENGAGED BUDDHISM: THE ANALYTICAL STUDY FOR SOCIAL WELFARE OF THAI SANGHA. Journal of MCU Social Science Review, 10(2), 25–38. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/251449