MODEL DEVELOPMENT OF CULTURAL TOURISM MANAGEMENT IN SARABURI PROVINCE

Authors

  • Phra-athikan Surasak Sukhumãlo Mahachulalongkornrajavidyalaya
  • Phramaha Sunan Sunando Mahachulalongkornrajavidyalaya
  • Phrapalad Raphin Buddhisaro Mahachulalongkornrajavidyalaya

Keywords:

Model Development, Tourism Management, Cultural Tourism

Abstract

Objectives of this article were: 1. To analyze the current condition, obstacle and problems, 2. To study the process of developing a cultural tourism management model. 3. To present the development of cultural tourism management model in Saraburi Province. Research was the mixed methods: Quantitative research, data were collected with questionnaires. by multi-stage sampling, from 359 samples and analyzed with the social science program.  The qualitative research, data were collected from 18 key by in-depth-interviewing and from 9 participants in focus group discussion and analyzed by descriptive interpretation. 

Findings were as follows: 1. The current condition of cultural tourism management were that monasteries had tourism resources, beautiful buildings and cultural events held on important Buddhist days. Problems and obstacles were that communities around monasteries placed things scattered around, stray dogs and homeless people used the areas as resting place, shops were not in good order, 2. Cultural tourism management process: Advertising and public relations used printed envelope and vinyl bill board. The staff were aged and volunteer people to help with the event. Information services and photo taking locations were provided. For security precaution, there should be CCTV cameras and staff are on duty. 3. Development of cultural tourism management model:  Advertising and public relations; there should be travel map and website/Page/Facebook/Instagram/Line and YouTube in English and ASEAN languages Personnel should be trained for foreign languages and open to complaints/suggestions to improve the situation and there should have a security guard at all times.

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ พ.ศ. 2555–2559. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.

ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิเคราะห์และวิจัยข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: บิสซิเนสอาร์แอนด์ดี.

บัวผิน โตทรัพย์. (2562). การศึกษาการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยวผ่านสื่อสังคมออนไลน์ : กรณีศึกษาชุมชนพุมเรียง อำเภอไชยา จังหวัดสุราษฎร์ธานี (วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตร์). สุราษฎร์ธานี: มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี.

บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). การพัฒนาการท่องเที่ยวแบบยั่งยืน : Sustainable Tourism Development. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

พระครูใบฎีกาสุรพล อาสโภ (แย้มชุ่ม). (2558). การพัฒนารูปแบบงานสาธารณสงเคราะห์ตามกระบวนทัศน์วิถีพุทธ (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระครูสันติธรรมาภิรัต (บุญชัย สนฺติกโร). (2557). การพัฒนารูปแบบการปกครองคณะสงฆ์ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค 15 (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธ). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระปลัดคำนวน อนงฺคโณ (เรืองรัตน อนามโย). (2556). การพัฒนาระบบภูมิสารสนเทศของแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดจันทบุรี (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการพัฒนาสังคม). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชมหาวิทยาลัย.

ภูวเดช สินทับศาล. (2561). รูปแบบการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัย (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชมหาวิทยาลัย.

สำนักงานพระพุทธศาสนาจังหวัดสระบุรี. (2562). ระเบียบวาระการประชุมคณะสงฆ์จังหวัดสระบุรี ครั้งที่ 9/2562 วันที่ 12 กันยายน 2562. สระบุรี: สำนักงานเจ้าคณะจังหวัดสระบุรี.

สำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดสระบุรี. (2558). แผนปฏิบัติการสำนักงานวัฒนธรรมจังหวัดสระบุรี ปีงบประมาณ 2558. กรุงเทพฯ: กระทรวงวัฒนธรรม.

โสทรินทร์ โชคคติวัฒน์. (2561). รูปแบบยุทธศาสตร์การส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงพุทธในอาเซียนระหว่างราชอาณาจักรไทยและสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชมหาวิทยาลัย.

อภิสรา จ่ายเจริญ. (2559). รูปแบบการส่งเสริมการท่องเที่ยวขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นภาคกลางตอนบน (วิทยานิพนธ์ปริญญาพุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชมหาวิทยาลัย.

Downloads

Published

2021-06-23

How to Cite

Sukhumãlo, P.- athikan S. ., Sunando, P. S. ., & Buddhisaro, P. R. . (2021). MODEL DEVELOPMENT OF CULTURAL TOURISM MANAGEMENT IN SARABURI PROVINCE. Journal of MCU Social Science Review, 10(2), 1–13. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/250924