การเมืองกับนโยบายธุรกิจรักษาความปลอดภัย

บทคัดย่อ

          การรักษาความปลอดภัยเป็นหน้าที่ของรัฐแต่รัฐไม่สามารถให้บริการได้อย่างทั่วถึง เนื่องจากมีพื้นที่จำนวนจำกัดและประชากรมีจำนวนมากประกอบกับมีภาวการณ์ขยายตัวทางเศรษฐกิจและเทคโนโลยีเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเกินกว่าที่รัฐจะให้บริการได้อย่างครอบคลุมและทั่วถึง จึงทำให้มีเอกชนเปิดรับจ้างให้บริการในการรักษาความปลอดภัยแทนรัฐแต่ขาดคุณภาพมาตรฐานเนื่องจากไม่มีกฎหมายควบคุมบังคับใช้ การรักษาความปลอดภัยจึงเป็นสิ่งจำเป็นของปัจเจกชนและองค์การในประเทศไทย ในการกำหนดนโยบายธุรกิจรักษาความปลอดภัยนี้เกี่ยวข้องกับการเมือง และความต้องการข้อเรียกร้องทางด้านปัญหาการค้ามนุษย์ และปัญหาอาชญากรรมด้วย ต่อมาเมื่อปี พ.ศ. 2558 ได้มีการบังคับใช้พระราชบัญญัติธุรกิจรักษาความปลอดภัย พ.ศ. 2558 โดยให้อำนาจกับผู้บัญชาการตำรวจนครบาลเป็นนายทะเบียนในเขตกรุงเทพมหานคร และให้ผู้บังคับการตำรวจภูธรประจำจังหวัดเป็นนายทะเบียนในเขตจังหวัดนั้นๆ ซึ่งการบังคับใช้พระราชบัญญัติธุรกิจรักษาความปลอดภัย พ.ศ. 2558 ทำให้เกิดผลกระทบกับกลุ่มผู้มีส่วนได้เสีย จึงทำให้ผู้มีส่วนได้เสียออกมาเรียกร้องกดดันเคลื่อนไหว โดยใช้สิทธิ์ตามกฎหมายรัฐธรรมนูญคุ้มครองสิทธิ์ขึ้นพื้นฐาน เพื่อให้รัฐบาลชะลอและเลื่อนการบังคับใช้ออกไป แต่ทั้งนี้ทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติได้มีการประสานงานกับส่วนราชการ พรรคการเมือง และองค์กรเอกชนที่ประกอบธุรกิจการรักษาความปลอดภัยเพื่อยกร่างพระราชบัญญัติธุรกิจรักษาความปลอดภัยให้สำเร็จและประกาศใช้เป็นกฎหมายอย่างต่อเนื่อง