ประสิทธิผลการบริหารจัดการโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 จังหวัดราชบุรี

พระมหานิกร ฐานุตฺตโร

ผู้แต่ง

พระมหานิกร ฐานุตฺตโร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

คำสำคัญ:

ประสิทธิผล, บริหารจัดการ, โครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยเชิงสาเหตุประสิทธิผลการบริหารจัดการโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 จังหวัดราชบุรี เป็นการวิจัยเชิงปริมาณทำการเก็บรวบรวมด้วยแบบสอบถาม จากกลุ่มตัวอย่างพระสังฆาธิการในเขตจังหวัดราชบุรีทั้งหมด จำนวน 515 รูป วิเคราะห์ข้อมูลด้วยโปรแกรมสำเร็จรูปทางสังคมศาสตร์ด้วยสถิติชั้นสูง ผลวิจัยพบว่า เมื่อพิจารณาสหสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรสังเกตได้จำนวน 21 ตัวแปร พบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรที่มีค่าแตกต่างจากศูนย์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) มีจำนวน 253 คู่ มีค่าพิสัยสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อยู่ในช่วง .213 ถึง .977 เมื่อพิจารณาความสัมพันธ์ของตัวแปรสังเกตได้ พบว่า ทุกตัวมีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) และเป็นความสัมพันธ์ทางบวก แสดงว่า ความสัมพันธ์ของตัวแปรทุกตัวเป็นไปในทิศทางเดียวกัน โดยตัวแปรที่มีความสัมพันธ์กันสูงสุด คือ การจัดองค์การและงานบุคลากร โดยมีขนาดความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 เท่ากับ .977 แสดงว่า คือการจัดองค์การเพิ่มขึ้น งานบุคลากรก็เพิ่มขึ้นด้วย และตัวแปรที่มีความสัมพันธ์รองลงมาคือ การจัดองค์การและการกำกับดูแลเป็นการควบคุม โดยมีขนาดความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 เท่ากับ 0.970 แสดงว่าการจัดองค์การเพิ่มขึ้นการกำกับดูแลเป็นการควบคุมจะเพิ่มมากขึ้นด้วย

References

กฤษฎา แซ่หลี. (2562). รูปแบบการปลูกฝังคุณธรรมและจริยธรรมสำหรับวัยรุ่นไทยยุคใหม่ ตามหลักพุทธธรรม ผ่านกลไกการขับเคลื่อนโครงการคลินิกคุณธรรม ของพระธรรมวิทยากร. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(1), 59-70.

จุฑามาศ เสถียรพันธ์. (2559). การพัฒนาโมเดลอิทธิพลเชิงสาเหตุความสุขในชีวิตของบุคลากรสายสนับสนุน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ (วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาจิตวิทยา). สงขลา: มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

ปิยะวัฒน์ กรมระรวย. (2560). โมเดลเชิงสาเหตุปัจจัยที่ส่งผลต่อจิตวิญญาณความเป็นครู(วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิธีวิทยาการวิจัยทางการศึกษา). นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.

พระครูวินัยธรเอนก เตชวโร. (2560). การบริหารโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 เพื่อสร้างวัฒนธรรมการอยู่ ร่วมกันของชุมชนต้นแบบภาคเหนือตอนล่าง. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2 ฉบับพิเศษ), 588-589.

พระเทพสิงหวราจารย์ โสภณ โสภโณ. (2562). การพัฒนากลไกการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 ของคณะสงฆ์จังหวัดเชียงใหม่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 8(3), 1-14.

พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ. (2558). การสร้างความปรองดองสมานฉันท์ ด้วยการขับเคลื่อนโครงการหมู่บ้านรักษาศีล 5 จังหวัดพระนครศรีอยุธยา (รายงานการวิจัย). พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาเสาร์คำ ธมฺมธีโรและคณะ. (2563). หลักธรรมาภิบาลในกระบวนการยุติธรรมของคณะสงฆ์ในจังหวัดชลบุรี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(1), 135-147.

พระศรีสุทธิโมลี. (2524). พุทธธรรม. กรุงเทพฯ: สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

สมเด็จพระญาณวโรดม. (2552). แผนชีวิต. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหามกุฎราชวิทยาลัย.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.(2558). คู่มือการดำเนินการโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์โดยใช้หลักธรรมทำงพระพุทธศาสนา “หมู่บ้านรักษาศีล 5”. กรุงเทพฯ: สำนักงานโครงการสร้างความปรองดองสมานฉันท์โดยใช้หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา “หมู่บ้านรักษาศีล 5”.