การบริหารจัดการเชิงพุทธศาสตร์สิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติแนวพุทธของพระสงฆ์ในจังหวัดลำปาง

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสค์ เพื่อ ๑) เพื่อศึกษาแนวดิต ทฤษฎีในการบริหารจัดการเชิงพุทธศาสตร์สิ่แวตล้อมตามธรรมชาติของพระสงฆ์ในจังหวัตลำปาง ๒) เพื่อศึกษากระบวนการบริหารจัการชิงพุทธศาสตร์สิ่งแวตล้อมตามธรรมชาติ ปัญหา อุปสรรค และความสำเร็จของพระสงฆ์ในจังหวัดลำปาง และ ๓) เพื่อสนอแนวทางการบริหารจัตการเชิงพุทธศาสตร์สิ่งแวดล้อมตามรรมชาติแนวพุทธของพระสงฆ์ในจังหวัดลำปาง เป็นการวิจัยผสมเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย คือพระสังฆาธิการที่เป็นกลุ่มแกนนำที่ทำงานด้านอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมและประชาชนผู้มีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ทรัพยากรและสิ่งแวตล้อมและการสัมภาษณ์ผลการศึกษาวิจัยพบว่า การบริหารจัดการเชิงพุทธศาสตร์สิ่งแวดล้อมตามธรรมชาติแนวพุทธของพระสฆ์ในจังหวัดลำปางได้อาศัยแนวดิตและทฤษฎีในการบริหารจัตการเชิงพุทธศาสตร์สิ่งแวตล้อมตามหลักอริยสั ๔ คือ การพิจารณาถึงเหตุปัจจัย อาศัยศรัทราผสมผสานกับวัฒนธรรมท้องถิ่นในการกระตุ้นให้ชุมชนได้ตระหนักรู้ในการบริหารจัตการทรัพยากรและสิ่งแวตล้อมได้อย่างถูกต้อง อีกทั้งยังมีการสอดแทรกพิธีกรรมหาพระพุทธศาสนา ช่น การศึบชะตาป่า บวชป้า ฯลฯเพื่อให้ชุมชนได้รู้จักความกตัญญตกเวทีต่อรรมชาติและสิ่งแวตล้อม เข้าใจหลักปฏิจจสมุปบาทความสัมพันธ์ระหว่างธรรมชาติกับมนุษย์ ไม่เบียดเบียนธรรมชาติ เพื่อเป็นการดูแล รักษาและป้องกันภัยที่จะเกิดแก่การบริหารจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวตล้อม ซึ่งในการบริหารจัตการได้ใช้หล้กอปริหานิยธรรมในการปรึกษาหารือสร้างความสามัคคีในหมู่คณะหรือชุมชนในการจัตกิจกรรมร่วมกันหน่วยงานองค์กรต่างๆ ส่วนพระสงฆ์ได้ใช้หลักพรหมวิหาร ๔ ภาวะผู้นำแก่ชุมชนในการจัดศาสนพิธีกรมที่สอดคล้องกับชุมชน ให้เข้าใจถึงคุณค่าของธรรมชาติหรือคุณค่าทางต้านจิตใจมากกว่าคุณต่าทางต้านวัตถุ