การฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทนการทํางานของผู้ต้องขัง

บทคัดย่อ

การศึกษาเรื่องการฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทนการทํางานของผู้ต้องขัง มีวัตถุประสงค์ เพื่อ (๑) ศึกษาแนวคิด ทฤษฎี และวิวัฒนาการการฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทนการทํางานของผู้ต้องขัง (๒) ศึกษาสภาพปัญหาและประเด็นทางกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทนการ ทํางานของผู้ต้องขังของประเทศไทย ประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศญี่ปุ่น (๓) วิเคราะห์ กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการฝึกวิชาชีพ และค่าตอบแทนการทํางานของผู้ต้องขังของประเทศไทย เปรียบเทียบกับกฎหมายประเทศสหรัฐอเมริกา และประเทศญี่ปุ่น (๔) นําผลการวิเคราะห์มา สังเคราะห์เป็นแนวทางในการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทน การทํางานของผู้ต้องขัง การศึกษาเรื่องนี้ เป็นการวิจัยทางนิติศาสตร์ โดยการวิจัยเชิงคุณภาพ ด้วยวิธีการวิจัย เอกสาร จากหนังสือ ตํารา บทความ ซึ่งค้นคว้าและวิเคราะห์ข้อมูลจากกฎหมายที่เกี่ยวข้องกับ ผู้ต้องขังด้านการฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทนการทํางานของผู้ต้องขังของประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศญี่ปุ่น โดยนํามาเปรียบเทียบกับประเทศไทย เพื่อเป็นแนวทางในการแก้ไขเพิ่มเติมและ ปรับปรุงกฎหมายต่อไป 

จากการศึกษาพบว่า การฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขัง ทุกประเทศต่างให้ความสําคัญเนื่องจาก เป็นการพัฒนาจิตใจและฝึกให้ผู้ต้องขังมีระเบียบวินัยรักการทํางาน ประเทศสหรัฐอเมริการัฐบาลจะ เป็นผู้ประสานงานเพื่อจัดสรรงานให้กับเรือนจํา โดยหน่วยงานที่มีชื่อว่าอุตสาหกรรมสหพันธ์ ผู้ต้องขัง ส่วนในประเทศญี่ปุ่นมีหน่วยงานที่มีชื่อว่า สหพันธ์ราชทัณฑ์ญี่ปุ่นทําหน้าที่ให้การ สนับสนุน และส่งเสริมผลิตภัณฑ์ที่เกิดจากฝีมือผู้ต้องขัง สําหรับประเทศไทยไม่มีหน่วยงานเฉพาะ ในด้านนี้ ทําให้ผลิตภัณฑ์ที่ผลิตต้องจําหน่ายที่เรือนจําหรือในงานต่าง ๆ ส่วนค่าตอบแทนการทํางานของ ผู้ต้องขัง ทุกประเทศจัดให้มีเหมือนกันแต่แตกต่างกันกล่าวคือ ประเทศสหรัฐอเมริกา ผู้ต้องขังจะได้รับ ค่าจ้างเหมือนแรงงานภายนอกและต้องเสียภาษีเต็มจํานวน ส่วนในประเทศญี่ปุ่นผู้ต้องขังจะ ได้รับค่าตอบแทนจากการทํางานที่มีจํานวนน้อยและเสียภาษีไม่มากเนื่องจากค่าแรงต่ํา สําหรับ ประเทศไทยผู้ต้องขังจะได้รับค่าตอบแทนการทํางานไม่เกินร้อยละห้าสิบจากกําไรและไม่ต้องเสีย ภาษี ซึ่งผู้ศึกษาเห็นว่า การฝึกวิชาชีพของผู้ต้องขัง ควรแก้ไขปรับปรุงดังนี้ (๑) นํามาตรการเลี้ยงโทษจําคุกมาใช้ให้มากขึ้น เพื่อเก็บพื้นที่เรือนจําไว้ควบคุมผู้ต้องขังที่อัตราโทษสูงเท่านั้น (๒) กรมราชทัณฑ์ ควรเป็นผู้จัดหาผู้ว่าจ้างแรงงานผู้ต้องขังเองเพื่อให้ได้ผู้ว่าจ้างรายใหญ่ที่จ่ายค่าตอบแทนที่มากกว่า (๓) การจําหน่ายผลิตภัณฑ์ควรมีหน่วยงานพิเศษในการกระจายผลผลิตให้ทั่วถึงเพื่อให้เกิดความ คล่องตัวในการทํางาน (๔) ควรมีการตรวจสอบการใช้อํานาจของ เจ้าพนักงาน เพื่อให้มีความ โปร่งใสและป้องกันการละเมิดสิทธิผู้ต้องขัง (๕) ควรแก้ไขกฎหมายให้ผู้ต้องขังสามารถเลือกงานที่ ต้องทําได้ เพราะผู้ต้องขังแต่ละคนมีความรู้ความสามารถที่ต่างกัน สําหรับค่าตอบแทนการทํางาน ของผู้ต้องขังควรแก้ไขปรับปรุงดังนี้ (๑) กําหนดค่าตอบแทนขั้นต่ําไว้เพื่อความเป็นธรรมแก่ผู้ต้องขัง (๒) กําหนดความผิดทางวินัยซึ่งมีผลต่อการจ่ายค่าตอบแทนการทํางานของผู้ต้องขัง (๓) การยื่น คําร้องทุกข์ต้องไม่มีเจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์เข้ามาเกี่ยวข้อง เพื่อเป็นการควบคุมตรวจสอบการปฏิบัติ หน้าที่ของเจ้าพนักงานเรือนจําให้เป็นไปตามกฎหมาย กฏข้อบังคับ วัตถุประสงค์ และเป็น หลักประกันในการคุ้มครองสิทธิของผู้ต้องขังที่เกี่ยวกับการฝึกวิชาชีพและค่าตอบแทนการทํางาน รวมทั้งสิทธิอื่นๆ ของผู้ต้องขัง