วิถีทางแห่งการส่งเสริมและพัฒนาประชาธิปไตยอย่างยั่งยืน
คำสำคัญ:
การส่งเสริม, พัฒนา, ประชาธิปไตยบทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาวิถีทางแห่งการส่งเสริมและพัฒนาประชาธิปไตยอย่างยั่งยืน เพื่อเป็นรากฐานความเป็นระบอบประชาธิปไตยที่เข้มแข็ง จากการทบทวนเอกสาร งานวิจัย และทำการวิเคราะห์จากบทความต่าง ๆ สามารถวิเคราะห์วิถีทางแห่งการส่งเสริมและพัฒนาประชาธิปไตยอย่างยั่งยืนได้ 6 ประเด็น ดังต่อไปนี้ คือ 1) ความหมายของประชาธิปไตย 2) แนวคิดของประชาธิปไตย 3) ประเภทของการปกครองตามระบอบประชาธิปไตย 4) องค์ประกอบสำคัญของความเป็นประชาธิปไตย 5) วิถีทางแห่งการส่งเสริมประชาธิปไตย และ 6) การพัฒนาประชาธิปไตยที่ยั่งยืน เพื่อให้ประชาชนรักและพัฒนาท้องถิ่น ซึ่งเอื้อให้เกิดความสามัคคีในกลุ่มคนอันเป็นการบ่มเพาะประชาธิปไตยให้มีความยั่งยืนในสังคมด้วยความ รักและหวงแหนประเทศชาติ สืบไป
References
จรูญ สุภาพ. (2531). การเมืองการปกครองไทย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพาณิชย์.
จำนงค์ ทองประเสริฐ. (2533). ปรัชญาตะวันตกสมัยโบราณ (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
ถวิลวดี บุรีกุล. (2547). การมีส่วนร่วมของประชาชนเพื่อความเข้มแข็งและเป็นสุขในสังคม. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม.
ทัศนา บุญทอง. (2563). ประชาธิปไตย : แนวทางการพัฒนาที่ยั่งยืน สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ. สืบค้น 8 พฤษภาคม 2563, จาก http://www.consti tutionalcourt.or.th/occ_web/ewt_dl_link.php?nid=8876.
นพพล ชูกลิ่น. (2563). แนวทางประชาธิปไตยที่เหมาะสมในทัศนะผู้เขียน. สืบค้น 8 พฤษภาคม 2563. จากhttp://www.constitutionalcourt.or.th/occ _web/ewt_dl_link.php?nid=9645.
บุบผา เมฆศรีทองคำ. (2563). เสรีภาพของสื่อ: การจัดอันดับขององค์กรสื่อนานาชาติ. สืบค้น 8 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.bu.ac.th/knowledge center/executive_journal/july_sep_11/pdf/aw33.pdf.
พระราชวรมุนี (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2540). ปรัชญากรีก บ่อเกิดภูมิปัญญาตะวันตก (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์ศยาม.
พระอโณทัย กตปุญฺโญ. (2563). การส่งเสริมจิตสำนึกการเมืองภาคพลเมืองเพื่อการพัฒนาระบอบประชาธิปไตยของประชาชน อำเภอเมืองแพร่ จังหวัดแพร่. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 9(1), 47-58.
วิศาล ศรีมหาวโร. (2554). ประชาธิปไตยแบบตัวแทน : ปัญหาอุปสรรคและตัวแบบทางเลือกการพัฒนาการเมืองไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏสุราษฎร์ธานี, 3(2), 55-92.
สมยศ เชื้อไทย. (2550). หลักกฎหมายมหาชนเบื้องต้น (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2557). การพัฒนาการเมืองการปกครองในระบอบประชาธิปไตย. กรุงเทพฯ: สำนักการพิมพ์ สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สุรพล สุยะพรหม. (2548). การเมืองกับการปกครองของไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
อมร จันทรสมบูรณ์. (2523). กฎหมายปกครอง. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
อานันท์ ปันยารชุน. (2563). สู่บริบทใหม่ของประเทศด้วยธรรมาภิบาลในระบอบประชาธิปไตย สัมมนาวิชาการธนาคารแห่งประเทศไทยประจำปี 2558. สืบค้น 8 พฤษภาคม 2563, จาก https://www.pier.or.th/wpcontent /uploads/2015/09/Democratic-Governance-A-New-Normal-to-Strive-For.pdf.
Barro, R. J. (1999). Determinants of democracy. Journal of Political Economy, 107(S6), 158-183.
Becker, P. & Raveloson. J.A. (2008). What Is Democracy?. German: September.
Meyer, M. (2011). Democracy Reporting International (DRI). International consensus: Essential elements of democracy. The Office for the Promotion of Parliamentary Democracy of the European Parliament.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2020 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น