การจัดการทรัพย์สินของพระพุทธศาสนา

ผู้แต่ง

  • พระอุดมสิทธินายก
  • อนุวัต กระสังข์
  • พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ
  • ประเสริฐ ธิลาว

คำสำคัญ:

การจัดการ, ทรัพย์สินของพระพุทธศาสนา

บทคัดย่อ

การจัดการทรัพย์สินของพระพุทธศาสนา เป็นวิธีการบริหารทรัพย์สินเพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดทั้งแก่วัด ชุมชน และสังคมโดยรวม ทรัพย์สินของพระพุทธศาสนา แบ่งเป็น 2 ส่วน คือ 1) ศาสนสมบัติกลาง 2) ศาสนสมบัติของวัด สาหรับศาสนสมบัติกลาง สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติมีอานาจในการบริหารจัดการและเป็นเจ้าของแห่งศาสนสมบัติกลางด้วย ส่วนศาสนสมบัติของวัด เจ้าอาวาสมีอานาจสูงสูดในการบริหารจัดการ ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์และกฎกระทรวง การบริหารจัดการทรัพย์สินของพระพุทธศาสนาที่ชอบธรรมจะนาไปสู่ความเจริญรุ่งเรืองแห่งพระพุทธศาสนาชั่วกาลนาน

References

คณาจารย์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.(2554). กฎหมายทั่วไป. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
จุฬารัตน์ บุณยากร.(2551). คู่มือการดูแลจัดการศาสนสมบัติ. กรุงเทพมหานคร : สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ.
วิสูตร ธนชัยวิวัฒน์. (2537).พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2505. กรุงเทพมหานคร : วิสูตรไพศาล.
สำนักงานศาสนสมบัติ สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (1 เมษายน 2559). อำนาจหน้าที่ส่วนจัดการศาสนสมบัติส่วนกลางและวัดร้าง. [ออนไลน์].แห่งที่มา : http://ecp.onab.go.th/index.php?option=com_content &view=article&id=161&Itemid=150.

เผยแพร่แล้ว

2020-04-30

How to Cite

พระอุดมสิทธินายก, อนุวัต กระสังข์, พระมหากฤษฎา กิตฺติโสภโณ, & ประเสริฐ ธิลาว. (2020). การจัดการทรัพย์สินของพระพุทธศาสนา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2-05), 411–422. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/242437