ปัจจัยที่สัมพันธ์กับสุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของ โรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร

พระจักรี  ปิยวณฺโณ (ชูม่วง)

ผู้แต่ง

พระจักรี ปิยวณฺโณ (ชูม่วง)

คำสำคัญ:

ปัจจัยจิตสังคม, สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ

บทคัดย่อ

บทความเรื่องปัจจัยที่สัมพันธ์กับสุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร มีวัตถุประสงค์ 3 ประการ คือ 1) เพื่อศึกษาสุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทรกรุงเทพมหานคร 2) เพื่อศึกษาความแตกต่างของ ปัจจัยส่วนบุคคล และปัจจัยจิตสังคม ที่ส่งผลต่อสุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทรกรุงเทพมหานคร 3) เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยจิตสังคม กับ สุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นนักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในเขตยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร จานวน 148 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิจัย คือ ค่าร้อยละ (Percentage) ค่าเฉลี่ย (Mean) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (Standard Division) การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One-way ANOVA) และ สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน โดยกำหนดระดับนัยสำคัญทางสติที่ระดับ .05

ผลการวิจัยพบว่า 1) สุขภาวะองค์รวมของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( X = 3.58, S.D. = .403)

2) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร ที่มีเพศต่างกัน มีสุขภาวะองค์ความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05

3) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร ที่มีอายุ, เกรดเฉลี่ย,อาชีพของผู้ปกครอง, รายได้ต่อเดือนของผู้ปกครอง แตกต่างกัน มีค่าเฉลี่ยแตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ

4) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทรกรุงเทพมหานคร ที่มีความเชื่อมั่นในตนเองต่างกัน มีสุขภาวะองค์รวมต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01

5) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา-สาทรกรุงเทพมหานคร ที่มีแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ต่างกัน มีสุขภาวะองค์รวมต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ ระดับ.01

6) นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายของโรงเรียนในเขต ยานนาวา -สาทรกรุงเทพมหานคร ที่มีปัจจัยทางสังคมต่างกัน มีสุขภาวะองค์รวมต่างกันอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .01

7) ความเชื่อมั่นในตนเอง ของ นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในเขตยานนาวา -สาทร
กรุงเทพมหานคร มีความสัมพันธ์ที่แปรผันต่อกันในระดับมาก กับสุขภาวะองค์รวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r=.578)

8) แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ของ นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในเขตยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร มีความสัมพันธ์ที่แปรผันต่อกันในระดับมาก กับสุขภาวะองค์รวมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับ .01 (r=.626 )

9) พบว่า ปัจจัยทางสังคม ของ นักเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย ในเขตยานนาวา-สาทร กรุงเทพมหานคร มีความสัมพันธ์ที่แปรผันต่อกันในระดับมาก กับสุขภาวะองค์รวม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 (r=.507)

References

กรมศิลปากร. (2555). ประชุมสุภาษิตสอนหญิง. บริษัท เอดิสัน เพรส โรดักส์ จำกัด.
จตุรพร ลิ้มมั่นจริง. (2556). วิธีการสอนวิชาแนะแนว. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จิราภรณ์ ตั้งกิตติภาภรณ์.(2532). จิตวิทยาเบื้องต้น. สงขลา: คณะวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
แจ่มจันทร์ เกียรติกุล. (2531). “การศึกษาความเชื่อมั่นในตนเองของเด็กปฐมวัยที่ได้รับการอบรมเลี้ยงดู แตกต่างกันและอยู่ในชั้นเรียนของครูที่มีพฤติกรรมทางวาจาและท่าทางแตกต่างกัน”. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยศรีนครินวิโรฒ.
พระธรรมโมลี (ทองอยู่ ญาณวิสุทฺโธ), “การศึกษาเปรียบเทียบแนวคิดเรื่องสุขภาพแบบองค์รวมในพระพุทธศาสนาเถรวาทกับแนวคิดตะวันตก”.วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต.บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย, 2550.
พระมหาธานินทร์ ฐิติวีโร. (2545). “การศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญศึกษา: ศึกษาเฉพาะกรณีโรงเรียนในจังหวัดศีรษะเกศ”. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย,.
วัชระ คาเพ็ง. (2537). “การศึกษาแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ของนักมวยไทยอาชีพ”. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิไลวรรณ สิริสุทธ์. (2545). “ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษาโปรแกรมวิชาเทคโนโลยีและนวัตกรรมการศึกษา สถาบันราชภัฎในเขตกรุงเทพมหานคร”.วิทยานิพนธ์นิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. บัณฑิตวิทยาลัย: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระ
จอมเกล้าธนบุรี.
สานักงานปฏิรูประบบสุขภาพแห่งชาติ (สปรส). สุขภาพทางจิตวิญญาณ สู่สุขภาพทาง ปัญญา.กรุงเทพฯ: อุษาการพิมพ์, 2556.
Blair, G.M. (1968). Educational Psychology. New York: The Macmillan Company.
Chickering, S.W. (1993). Education and Identity. Sanfrancisco: Jossey Bass.
Mussen, P.M. (1969. The Psychological Development of the child. New Jersey: Prentice Hall
Redke, M.J. (1964).The Relation of Parental Authority to children Behavior and Attitude, Minneapolis University of Minnesota Press.