การบูรณาการหลักโภชนสัปปายะ เพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธจิตวิทยา ของผู้ปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฎฐาน

บทคัดย่อ

บทความเรื่องการบูรณาการหลักโภชนสัปปายะเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธจิตวิทยาของผู้ปฏิบัติวิปัสนากัมมัฏฐาน มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาหลักโภชนสัปปายะในพระพุทธศาสนา หลักโภชนาการทางการแพทย์และทางการแพทย์ทางเลือก 2) เพื่อการบูรณาการหลักโภชนสัปปายะในพระพุทธศาสนา หลักโภชนาการทางการแพทย์และทางการแพทย์ทางเลือกเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธจิตวิทยา และ 3) เพื่อศึกษาความแตกต่างในระดับสุขภาวะและผลสุขภาวะของการบูรณาการหลักโภชนสัปปายะเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตตามแนวพุทธจิตวิทยาของผู้ปฏิบัติวิปัสสนากัมมัฏฐาน ระหว่างก่อนและหลังการทดลอง การวิจัยนี้ เป็นการวิจัยผสม คือการวิจัยเชิงคุณภาพกับการวิจัยเชิงทดลอง เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ประกอบด้วย รายการอาหารสัปปายะบูรณาการ 7 วัน การฝึกอบรมและคู่มือการบูรณาการหลักโภชนสัปปายะ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล คือ แบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย) ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการทดสอบความแตกต่างด้วยค่าที

ผลการวิจัยพบว่า ในส่วนของการวิจัยเชิงคุณภาพ หลักโภชนสัปปายะ พระพุทธศาสนาทางการแพทย์แผนปัจจุบัน ทางการแพทย์ทางเลือกตามศาสตร์แมคโครไบโอติกส์ ตามศาสตร์การแพทย์แผนจีน และตามศาสตร์การแพทย์แผนไทย ทุกศาสตร์ที่กล่าวมามีความสอดคล้องกันทั้งในเรื่องของอาหารและการปฏิบัติต่ออาหาร จึงสามารถนามาบูรณาการเข้าด้วยกันอยู่ในสุขภาวะเกี่ยวกับโภชนสัปปายะทั้ง 4 ด้าน คือ สุขภาวะทางด้านร่างกาย สุขภาวะทางด้านจิตใจ สุขภาวะทางด้านปัญญา และสุขภาวะทางด้านสังคม โดยมีตัววัดผลสุขภาวะ 5 ด้านคือ ด้านความเจ็บป่วยน้อย ด้านความลำบากกายน้อย ด้านความเบากาย ด้านความมีกาลัง และด้านความเป็นอยู่ผาสุก ในส่วนของการวิจัยเชิงทดลอง ควบคุมมีระดับค่าเฉลี่ยของสุขภาวะและผลสุขภาวะหลังการทดลองลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนกลุ่มทดลองมีระดับค่าเฉลี่ยของสุขภาวะและผลสุขภาวะหลังการทดลองเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05 สาหรับกลุ่มทดลองเปรียบเทียบหลังการทดลองและระยะติดตามผลหลังการทดลองหนึ่งสัปดาห์ มีค่าระดับเฉลี่ยของสุขภาวะและผลสุขภาวะไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ