การจัดการความขัดแย้งทางการเมืองตามรูปแบบพุทธวิธี

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ คือ 1) เพื่อศึกษาวิเคราะห์สภาพความขัดแย้งทางการเมืองตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน 2) เพื่อศึกษาวิธีการจัดการความขัดแย้งทางการเมืองโดย และ 3) เพื่อนำเสนอการจัดการความขัดแย้งทางการเมืองตามรูปแบบพุทธวิธี
ผลการวิจัยพบว่า
1. ความขัดแย้งทางการเมืองไทยตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน พบว่า แบ่งออกเป็น 4 ช่วงเวลาได้แก่ (1) ความขัดแย้งทางการเมืองไทยก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475เป็นความขัดแย้งของกลุ่มชนชั้นนาทางการปกครอง (2) ความขัดแย้งทางการเมืองไทยช่วงเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ.2475 – พ.ศ.2540 เป็นความขัดแย้งทางการเมืองระหว่างกลุ่มชนชั้นนำอำนาจนิยมเผด็จการทหารกับชนชั้นนาอนุรักษ์ (3) ความขัดแย้งทางการเมืองไทย ช่วง พ.ศ.2540 - พ.ศ.2549เป็นความขัดแย้งระหว่างชนชั้นนำอำนาจนิยมและกับกลุ่มทุนโลกาภิวัตน์ และ (4) ความขัดแย้งทางการเมืองเมืองไทย พ.ศ. 2550–2557 เป็นความขัดแย้งของกลุ่มชนชั้นนากลุ่มกับทุนโลกาภิวัฒน์
2. วิธีการจัดการความขัดแย้งทางการเมือง พบว่า มี 2 วิธี ได้แก่ การเจรจาต่อรอง ถือเป็นกลไกที่สำคัญในการแก้ไขข้อขัดแย้งทาให้ได้ข้อยุติที่เป็นที่ยอมรับของทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง และการไกล่เกลี่ย ซึ่งเป็นกระบวนการที่มีคนกลางเป็นผู้ช่วยเหลือ
3. การนำเสนอการจัดการความขัดแย้งทางการเมืองตามรูปแบบพุทธวิธีพบว่าใช้หลักสังคหวัตถุ 4 ได้แก่ (1)ทาน การให้ที่เหมาะสมกับบริบททางการเมือง คือ อภัยทาน อันเป็นหลักสำคัญในการที่จะนาไปสู่การแก้ไขปัญหาความขัดแย้งทางการเมืองอย่างยั่งยืน(2)ปิยวาจา การใช้หลักการพูดจาด้วยสัมมาวาจาอันเป็นพื้นฐานสำคัญในการเจรจาและไกล่เกลี่ยสาหรับการแก้ไขความขัดแย้งทางการเมืองอย่างยั่งยืน (3)อัตถจริยา การเยียวยารักษาผู้ที่ได้รับผลกระทบจากภาวะความขัดแย้งทางการเมืองและ( 4)สมานัตตา ความเสมอภาคในพื้นฐานของความเป็นมนุษย์ ความเป็นประชาชนคนไทยด้วยกันภายใต้การปกครองในระบอบประชาธิปไตย โดยไม่มีการเลือกปฏิบัติ