Management of Thai Office of the Attorney General : Responsibility and Accountability

Authors

  • สนธยา เครือเวทย์

Abstract

The three objectives of the study on Management of Thailand’s Office of
the Attorney General: Responsibility and Accountability were to investigate on 1) the
process of administration for the protection of freedom of the people, 2) elements
of causal factors, nature of problems and effects on the protection of freedom of
the people and 3) application methods and administration related to appropriate protection of freedom of the people toward public reliability under Thailand’s
office of the Attorney General.
The qualitative research was used so that the availability of existing
management of Thailand’s office of the Attorney General could be described
significantly. The Key Informant, Documentary Research and Focus Group were used
as tools from fieldwork of collection data. The findings were found that:
1.Even the administration strategy of the office has been implicitly
established, the unsuccessful management from the executive head of individuality
was observed by uncompromising, irrelevant and even situational manners against
it. In consequence, the inconstant, irresponsive and inactive natures of
management resulted regarding irresponsibility and lacks of authentic evaluations.
2. The authoritative office concerns accountability on legality against
offences and others while the protection of freedom of the people has been
regarded as inactive and unjust manipulation toward the litigants as clients. The
office has been criticized on discrimination and a known “double-standard”, of
which it has been serving for high profiles and society of the individual including the
rich for long.
3. Apart from its authority by laws, the public services which has not been
constantly improved to serve for the trends in administration has confronted poor
access of people who require its services. The office seemingly separated from the
people should have rather made public interest than individual interest when
innate nature of services with public affairs and spirit should be recognized.
4. Being nearly authority of its own territory and making it in the trap like
other justice offices, the cooperation and networks among the administrative offices
have been deprived of in full operation but conflicts instead.
5. The lack on improvement of administrative structure with functional
authority, systematic procedure and integrated operation in services of public
interest has remained when the divisions of the office have not operated in
compliance with their authority concerning with utilization. As the result, the
complexity and procedure occurred by operational services of individual authority 
would often be a reward of unresponsiveness upon the required clients and the 6. Having been monitored by code of conducts and regulations of time

routinely recognized by his or her duty and no commitment with selfconsciousness
on the protection of freedom of the client as its ideal accountability
toward the insight of the people.
7. Its responsibility of providing information has been obviously reflected
via a conduct of poor public relations as many as assertion and doubts of the
decisions made by the office against the curiosity of the people
8. The management of office of the Attorney General would not have
been achieved effectively due to a shortage of potential personnel, sufficient
subsidy for moving on the operational services and policy plans for activities of the
protection of rights and freedoms of the people.
frames under the legal system, the daily-basis individual authority has been
office would never have been verified thoroughly.

References

ธงชัย สันติวงษ์ . (2546). องค์การและการจัดการ ทันสมัยยุคโลกาภิวัตน์. กรุงเทพมหานคร : ไทยวัฒนาพานิช.
ธงชัย วงศ์ชัยสุวรรณ. (2546). การปฏิรูประบบราชการ : โดยการประยุกต์ใช้เทคโนโลยีบริหารร่วมสมัย.กรุงเทพมหานคร: คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เนตรพัณณา ยาวิราช. (2546). การจัดการสมัยใหม่ : Modern Managerment.พิมพ์ครั้งที่ (2).กรุงเทพมหานคร : เซ็นทรัลเอ็กซเพรส.
วิลาวรรณ เมืองสุวรรณ. (2547). บทบาทของศาลปกครองในการคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชน. คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคาแหง
ศรีณรงค์ ชูศรีนวล. (2552). การปรับเปลี่ยนองค์กร.กรุงเทพมหานคร : สานักพิมพ์ซูม.
สุรัสวดี ราชกุลชัย. (2547). การวางแผนและการควบคุมทางการบริหาร. กรุงเทพมหานคร :จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย หน้า. 170 - 178.
อรวรรณ น้อยวัฒน์. (2556). การจัดการความรู้กับองค์กรแห่งการเรียนรู้. ในจุลสาร สาขาวิชาการจัดการ.
อนิวัช แก้วจานง. (2550). หลักการจัดการ. สงขลา : ภาควิชาบริหารธุรกิจ คณะเศรษฐศาสตร์และบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยทักษิณ.
อัมพร ธารงลักษณ์. (2553). การบริหารปกครองสาธารณะ (Public Governance) การบริหารรัฐกิจในศตวรรษที่ 21.ปทุมธานี : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. อเนก เหล่า
เอกพร รักความสุข. (2560). ภาระรับผิดชอบของหน่วยงานภาครัฐที่สามารถตรวจสอบได้ในการบริหารสานักพุทธศาสนาแห่งชาติ.กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเวสเทิร์น.

Published

2020-04-13

How to Cite

เครือเวทย์ ส. . (2020). Management of Thai Office of the Attorney General : Responsibility and Accountability. Journal of MCU Social Science Review, 6(2-04), 773–782. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/241708