ธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อมของภาคอุตสาหกรรมไทย

ผู้แต่ง

  • ภัทรวัต มหาภิรมย์

คำสำคัญ:

ธรรมาภิบาลสื่งแวดล้อม, ธรรมาภิบาลสีเขียว, ภาคอุตสาหกรรมไทย

บทคัดย่อ

ในยุคปัจจุบันที่ภาคอุตสาหกรรมมีส่วนสาคัญในการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของ
ประเทศ จึงต้องมีการแข่งขันทั้งในด้านคุณภาพและปริมาณ รวมถึงการพัฒนาเทคโนโลยีการผลิต
ส่งผลให้ภาคอุตสาหกรรมมีการเติบโตและขยายขึ้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งส่งผลดีต่อการเติบโตทาง
เศรษฐกิจและสังคม แต่ในอีกด้านหนึ่ง การเติบโตของภาคอุตสาหกรรมกลับส่งผลเสียต่อทรัพยากร
และสิ่งแวดล้อมอย่างมาก ทั้งปัญหาขาดแคลนทรัพยากรและปัญหามลพิษต่างๆ ซึ่งขยายตัว
กลายเป็นปัญหาสาคัญระดับโลก จึงมีความจาเป็นอย่างยิ่งที่ต้องมีการนาเอาหลักธรรมาภิบาล
สิ่งแวดล้อมเข้ามาบูรณาการ ประยุกต์ใช้ในภาคอุตสาหกรรมไทย ในบทความนี้ ผู้เขียนจึงได้เสนอ
ความสาคัญและแนวทางของธรรมาภิบาลสีเขียว เพื่อเข้ามาจัดการภาคอุตสาหกรรมไทย ซึ่งจะช่วย
ในเรื่องของการจัดการปัญหาด้านทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม รวมไปถึงผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อชุมชน

เอกสารอ้างอิง

คณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ. (2546). เงื่อนไขการปฏิบัติตามพระราชกฤษฎีกาว่าด้วย
หลักเกณฑ์และวิธีการบริหารกิจการบ้านเมืองที่ดี พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ: สานักงาน
คณะกรรมการพัฒนาระบบราชการ.
บุษบง ชัยเจริญวัฒนะ และบุญมี ลี้. (2546). รายงานการวิจัยตัวชี้วัดธรรมาภิบาล. พิมพ์ครั้งที่ 2.
กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.
ประพัฒน์ ปัญญาชาติรักษ์. (2546). “การพัฒนาที่ยั่งยืนต้องยู่บนพื้นฐานของทรัพยากรของตนเอง”,
วารสารเศรษฐกิจและสังคม.40 (2).
พัชรี นิวัฒเจริญชัยกุล. (2546). “การมีส่วนร่วมรับผิดชอบต่อสังคมของพนักงานบริษัทเทเลคอม
เอเชีย คอร์ปอเรชั่น จากัด (มหาชน) และบริษัทในเครือ”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์, สาขาวิชาการบริหารนโยบายและ
สวัสดิการสังคม.
ศิลปพร ศรีจั่นเพชร. (2553). หลักการพื้นฐานของธรรมาภิบาล. วารสารบริหารธุรกิจ, ปีที่ 33 (2).
สุธาวัลย์ เสถียรไทย และคณะ. (2546). จับกระแส Rio+20 สู่สังคมไทย. กรุงเทพฯ: ทิคิวพี จากัด.
สุธาวัลย์ เสถียรไทย. (2554). ธรรมาภิบาลและกระบวนการนโยบายสาธารณะในการจัดการ
ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของไทย. กรุงเทพฯ: สานักงานกองทุนสนับสนุนการ
สร้างเสริมสุขภาพ.
เสริมศักดิ์ วิศาลาภรณ์. (2537). “ปัญหาและแนวโน้มเกี่ยวับการมีส่วนร่วมของประชาชนในการบริหาร
การศึกษา” ใน ประมวลสาระชุดวิชาสัมนาปัญหาและแนวโน้มทางการบริหารการศึกษา.
นนทบุรี: สุโขทัยธรรมาธิราช,
อนุวัต กระสังข์. (2558). “การจัดการสิ่งแวดล้อมของวัดตามหลักนิเวศวิทยาเชิงพุทธบูรณาการ
ของคณะสงฆ์จังหวัดสระบุรี”. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์.4 (2).
Tyler, Tom R. (1997). Why People Obey the Law. Princeton and Oxford: Princeton
University Press, 1990.
United Nations Development Programmed. (1992). Corruption and Good Governance.
New York: UNDP. World Bank. Governance and Development. Washington:
The World Bank.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2020-04-01

รูปแบบการอ้างอิง

มหาภิรมย์ ภ. . (2020). ธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อมของภาคอุตสาหกรรมไทย. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2-01), 293–302. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/241234