การพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์เสริมสร้างความคิดสร้างสรรค์ และทักษะ ทางสังคมของเด็กปฐมวัย โดยใช้แนวคิด เรกจิโอ เอมีเลีย และพหุสัมผัส

ผู้แต่ง

  • อวยพร ออละมาลี

คำสำคัญ:

รูปแบบการจัดประสบการณ์, ความคิดสร้างสรรค์, ทักษะทางสังคม, เรกจิโอ เอมีเลีย, พหุสัมผัส

บทคัดย่อ

บทความการวิจัยนี้ มีความมุ่งหมายเพื่อ 1) พัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์เสริมสร้าง
ความคิดสร้างสรรค์และทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัยโดยใช้แนวคิดเรกจิโอ เอมีเลีย และพหุสัมผัส
2) ศึกษาผลการใช้รูปแบบ โดย เปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์และทักษะทางสังคมของเด็ก
ปฐมวัยกลุ่มทดลองก่อนและหลังได้รับการจัดประสบการณ์ เปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์และ
ทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัยกลุ่มทดลองกับกลุ่มควบคุมหลังได้รับการจัดประสบการณ์
เปรียบเทียบความคิดสร้างสรรค์และทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัยกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม
ก่อนจัดประสบการณ์ ระหว่างจัดประสบการณ์ หลังจัดประสบการณ์และติดตามผล และ 3) ศึกษา
ความพึงพอใจของเด็กปฐมวัยที่มีต่อการจัดประสบการณ์ตามรูปแบบ ดาเนินการวิจัย 4 ขั้นตอน
คือ 1) ศึกษาข้อมูลพื้นฐาน 2) พัฒนารูปแบบ 3) ทดลองใช้รูปแบบ และ 4) ประเมินผลและปรับปรุง
รูปแบบ กลุ่มตัวอย่าง คือเด็กปฐมวัยชั้นอนุบาลปีที่ 2 สังกัดสานักงานเขตพื้นที่การศึกษา
ประถมศึกษาสกลนคร เขต 1 คือโรงเรียนบ้านโนนกุง จานวน 20 คน เป็นกลุ่มทดลอง และ
โรงเรียนบ้านเชียงสือ จานวน 20 คน เป็นกลุ่มควบคุม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่
ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน สถิติการทดสอบทีทั้งชนิด Dependent samples t-test และ
การทดลองใช้รูปแบบ พบว่า 1) ความคิดสร้างสรรค์และทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัยกลุ่มทดลอง
หลังได้รับการจัดประสบการณ์สูงกว่าก่อนได้รับการจัดประสบการณ์ 2) ความคิดสร้างสรรค์และ
ทักษะทางสังคมของเด็กปฐมวัยกลุ่มทดลองสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ
.05 3) ความคิดสร้างสรรค์และทักษะทางสังคม ของเด็กปฐมวัยกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมก่อนจัด

ประสบการณ์ ระหว่างจัดประสบการณ์ หลังจัดประสบการณ์ และติดตามผลแตกต่างกัน อย่างมี
นัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และ 4) เด็กปฐมวัยกลุ่มทดลองมีความพึงพอใจต่อการจัด
ประสบการณ์ตามรูปแบบอยู่ ในระดับมาก

References

กุลยา ตันติผลาชีวะ. (2551). รูปแบบการเรียนการสอนปฐมวัยศึกษา. กรุงเทพฯ:
เบรน-เบส บุ๊ค.
ทิศนา แขมมณี และคณะ. (2550). รูปแบบการเรียนการสอนทางเลือกที่หลากหลาย. กรุงเทพฯ:
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เยาวพา เดชะคุปต์. (2542). การจัดการศึกษาสาหรับเด็กปฐมวัย. กรุงเทพฯ: บริษัทสานักพิมพ์
แม็กจากัด.
สุจินดา ขจรรุ่งศิลป์ และธิดา พิทักษ์สินสุข. (2543). การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย: ตามแนวคิด
เรกจิโอ เอมีเลีย. กรุงเทพฯ: สถาบันแห่งชาติเพื่อการศึกษาสาหรับเด็กปฐมวัย
สานักงาน คณะกรรมการศึกษาแห่งชาติ.
สานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ.2542 และ
แก้ไขเพิ่มเติม(ฉบับที่ 2) พ.ศ.2545และ (ฉบับที่ 3) พ.ศ.2553. กรุงเทพฯ:
บริษัทพริกหวานกราฟฟิตจากัด. 2545.
สานักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้. การเรียนรู้ของเด็กปฐมวัยไทย:ตามแนวคิด
เรกจิโอ เอมิเลีย. กรุงเทพฯ: สานักมาตรฐานการศึกษาและพัฒนาการเรียนรู้.
2556.
สานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. มาตรฐานการศึกษาของชาติ. กรุงเทพฯ:
สยามบล็อกและการพิมพ์. 2548.ขวัญชนก ทองคุ่ย. (2556). “การพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์แบบเน้นประสบการณ์เพื่อ
ส่งเสริมความ ซื่อสัตย์สาหรับเด็กปฐมวัย”. วิทยานิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต. (สาขาวิชา
หลักสูตรและการสอน คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
จรีลักษณ์ จิรวิบูลย์. (2545). “การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนอ่านสาหรับนักเรียนระดับ
ประถมศึกษาที่ มีความบกพร่องในการเรียนรู้ด้านการอ่านตามแนวคิดพหุสัมผัสและแนวคิด
สื่อกลางการสอน”. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต .สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน.
บัณฑิตวิทยาลัย : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Sharon Dominica. (2012). Multi Sensory Teacher Students With Intellectual
Disabilities Can Learn Math, Literacy And Science. Education for Change
Ltd. 17A Christopher Street, London EC2A 2BS, United Kingdom.

เผยแพร่แล้ว

2020-02-29

How to Cite

ออละมาลี อ. . (2020). การพัฒนารูปแบบการจัดประสบการณ์เสริมสร้างความคิดสร้างสรรค์ และทักษะ ทางสังคมของเด็กปฐมวัย โดยใช้แนวคิด เรกจิโอ เอมีเลีย และพหุสัมผัส. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2-01), 269–280. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/240239