การศึกษาเปรียบเทียบสถานะและองค์ความรู้สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์

ผู้แต่ง

  • ธิติวุฒิ หมั่นมี I Thitiwut Munmee I อนุวัต กระสังข์ I Anuwat Krasang คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

บทคัดย่อ

การวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์การวิจัยเพื่อ 1. เพื่อศึกษาสถานะและองค์ความรู้สาขาวิชารัประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ 2. เพื่อศึกษาเปรียบเทียบสถานะและองค์ความรู้สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ และ 3. เพื่อวิเคราะห์แนวโน้มและทิศทางการจัดการศึกษาหลักสูตรสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ซึ่งเป็นการศึกษาโดยการใช้การวิจัยแบบคุณภาพ โดยการศึกษาจากเอกสารเป็นหลักในการประกอบการวิเคราะห์ข้อมูล แล้วนำมาวิเคราะห์แบบอุปนัย โดยนำข้อมูลมาเรียบเรียงและจำแนกอย่างเป็นระบบ จากนั้นนำมาตีความหมายเชื่อมโยงความสัมพันธ์และสร้างข้อสรุปจากข้อมูลต่าง ๆ

             ผลการวิจัยพบว่า

  1. สถานะและองค์ความรู้ของทั้งสองสถาบันมีการจัดการเรียนการสอนใกล้เคียงกันเนื่องจากเป็นหลักสูตรที่จัดการศึกษาภายใต้การกำกับดูแลของกระทรวงศึกษาธิการเช่นเดียวกันดังนั้นกระบวนการจัดการเรียนการสอนรวมถึงสถานะองค์ความรู้ที่ได้รับจาการศึกษาของทั้งสองหลักสูตรจึงมีความคล้ายกัน ประกอบด้วย กระบวนการพัฒนาหลักสูตร โครงสร้างหลักสูตร การบริหารจัดการหลักสูตร ผลงานวิชาการของคณาจารย์ และ ผลงานวิทยานิพนธ์ของนิสิต แต่สิ่งที่มีความแตกต่างกันอย่างมากในห้าประเด็นคือ ผลงานวิชาการของคณาจารย์ จะเห็นว่าสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์(นิด้า) จะมีจำนวนผลงานที่มากเมื่อเทียบกับของ มจร ซึ่งที่เป็นเช่นนั้นเพราะสถานภาพการบริหารจัดการอาจารย์มีความแตกต่างกัน แต่เพื่อพิจารณาดูผลงานวิทยานิพนธ์ของนิสิตแล้วกลับเป็นว่าจำนวนผลงานของ มจร มีจำนวนมากว่าของนิด้า ซึ่งประเด็นนี้ทำให้เห็นว่ากระบวนการติดตามและประเมินผลของ มจร และ นิด้า มีความแตกต่างกันพอสมควร
  2. เปรียบเทียบสถานะและองค์ความรู้สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ ในประเด็นดังต่อไปนี้ 1) กระบวนการพัฒนาหลักสูตรทั้งสองหลักสูตรมีกระบวนการไม่แตกต่างกันซึ่งจะมีการพัฒนาหลักสูตรในทุก 5 ปี 2) โครงสร้างหลักสูตรทั้งสองสถาบันมีโครงสร้างหลักสูตรไม่แตกต่างกัน กล่าวคือ จัดโครงสร้างหลักสูตรเป็น 2 แผนเหมือนกันคือ แผน ก. และแผน ข. และมีจำนวน 39 หน่วยกิตตลอดหลักสูตร 3) การบริหารจัดการ มจร มีการบริหารจัดการหลักสูตรภายใต้การกำกับดูแลของภาควิชารัฐศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ ส่วนของ นิด้านั้นมีการบริหารจัดการโดยตั้งเป็นคณะรัฐประศาสนศาสตร์ต่างหาก 4) ผลงานวิชาการของคณาจารย์ มจร มีผลงานวิชาการรวม 21 เรื่องในรอบ 5 ปี ส่วนนิด้ามีจำนวน 112 เรื่องในรอบ 5 ปี และ 5) ผลงานวิทยานิพนธ์ของนิสิต มจร มีผลงานจำนวน 220 เรื่องในรอบ 5 ปี ส่วนนิด้ามีจำนวน 81 เรื่องในรอบ 5 ปี และ
  3. วิเคราะห์แนวโน้มและทิศทางการจัดการศึกษาหลักสูตรสาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์ พบว่า
    3.1 หลักสูตรวิชารัฐประศาสนศาสตร์ ควรที่จะมีการเพิ่มรายวิชาที่เกี่ยวข้องกับการจัดการแนวใหม่มากขึ้น เช่น วิชาการจัดการความรู้ วิชาการจัดการภาครัฐแนวใหม่ และการบริหารระบบสารสนเทศ 3.2 ทางหลักสูตรฯ ควรจะมีการทำวิจัยเพื่อสำรวจภาวการณ์มีงานทำของบัณฑิต อันจะทำให้ทราบถึงตลาดที่รองรับบัณฑิตของหลักสูตรฯ เพื่อที่หลักสูตรฯ จะได้มีการปรับปรุงหลักสูตรให้สอดคล้องกับองค์การที่รับบัณฑิตของหลักสูตรฯ เข้าไปทำงานมากขึ้น ทั้งนี้เนื่องจากร่างของหลักสูตรฉบับนี้ค่อนข้างจะมุ่งเน้นไปทางด้านการจัดการภาครับแนวใหม่ ไม่ได้เน้นการจัดการภาคเอกชนมากนัก  3.3 การเรียนการสอน ไม่ควรเน้นการบรรยายมากจนเกินไป ควรเน้นการมอบหมายงานให้นักศึกษาได้มีการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง การอภิปรายร่วมกัน และนำเสนอรายงาน และข้อสอบก็ควรจะเน้นให้นักศึกษาถ่ายทอดความคิด โดยการเขียนตอบอัตนัยมากกว่าการตอบข้อสอบแบบปรนัย

References

ติน รัชญพฤทธ์. (2538). ศัพท์รัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
ประพันธ์ หาญขว้าง. (2538). “องค์กรแห่งการเรียนรู้ : แนวทางในการพัฒนาองค์กรและทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรในอนาคต”. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารศาสตรมหาบัณฑิต. โครงการการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ : สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์,
พิชิต เทพวรรณ์. (2548). องค์การแห่งการเรียนรู้ : แนวปฏิบัติที่เป็นเลิศสำหรับนวัตกรรม. คณะบริหารธุรกิจ, มหาวิทยาลัยนอร์ท-เชียงใหม่,
ไพโรจน์ จิรพรไพศาล น.ท.. (2552). แนวทางการพัฒนาองค์การแห่งการเรียนรู้ของสำนักงานวิจัยและพัฒนาการทางทหารกองทัพเรือ. ปริญญาศิลปะศาสตรมหาบัณฑิต (รัฐประศาสนศาสตร์). บัณฑิตวิทยาลัย : มหาวิทยาลัยมหิดล,
วรนารถ แสงจันทร์. (2548). “แนวคิดและวิธีส่งเสริมการเรียนรู้ด้วยตนเองเพื่อพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์การ กรณีศึกษา : ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน)”. วิทยานิพนธ์ปริญญาพัฒน บริหารศาสตรมหาบัณฑิต. โครงการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ : สภาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์,
สุพัตรา จันทร์เทียน, ร.ต.ต. หญิง. (2543). “การรับรู้บรรยากาศองค์การและศักยภาพการพัฒนาศักยภาพการพัฒนาไปสู่องค์การแห่งการเรียนรู้ : กรณีศึกษา วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนีในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑิล”, วิทยานิพนธ์วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต. โครงการบัณฑิตศึกษาการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์,

เผยแพร่แล้ว

2020-02-10

How to Cite

อนุวัต กระสังข์ I Anuwat Krasang ธ. ห. I. T. M. I. (2020). การศึกษาเปรียบเทียบสถานะและองค์ความรู้สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยกับสถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2-05), 51–66. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/239770