ปัญหาเกี่ยวกับการจัดตั้งองค์กรวิชาชีพสื่อมวลชน

ผู้แต่ง

  • อิทธ คำตะลุง
  • ปุ่น วิชชุไตรภพ

คำสำคัญ:

สื่อมวลชน, จริยธรรม, อำนาจหน้าที่.

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อทำการศึกษาข้อมูลพื้นฐานแนวคิดหลักการและทฤษฎีทางกฎหมายที่เกี่ยวกับการจัดตั้งองค์กรวิชาชีพสื่อมวลชน ตลอดจนศึกษากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับการจัดตั้งองค์กรสื่อมวลชนในต่างประเทศและประเทศไทย นอกจากนี้ยังได้ศึกษาและวิเคราะห์ปัญหาเกี่ยวกับการจัดตั้งองค์กรของสื่อมวลชนในประเทศไทย เพื่อที่จะศึกษาและเสนอแนะแนวทางการแก้ไขที่เหมาะสมกับประเทศไทยในการแก้ไขปัญหา ที่เกิดขึ้นจากการจัดตั้งองค์กรวิชาชีพสื่อมวลชน ให้มีประสิทธิภาพ และสามารถแก้ไขปัญหาได้อย่างยั่งยืน       สืบต่อไป

          โดยวิธีการศึกษาแบ่งออกเป็น 2 ส่วน คือ ในส่วนแรกเป็นการศึกษา ความเป็นมาและแนวคิดพื้นฐานเกี่ยวกับสื่อสารมวลชน บทบาทหน้าที่ของสื่อสารมวลชนรวมไปถึงรูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับสื่อสารมวลชน ตลอดจนสิทธิและเสรีภาพของสื่อมวลชน และองค์กรสื่อสารมวลชนกับหลักภารกิจของรัฐและการจัดองค์กรของรัฐ ลักษณะขององค์กรควบคุมการประกอบวิชาชีพสื่อมวลชน  ส่วนที่สองเป็นการศึกษาเปรียบเทียบโครงสร้างขององค์กรวิชาชีพสื่อมวลชนในต่างประเทศและประเทศไทย เพื่อที่จะทำการศึกษาว่ามีเหมือนหรือมีความแตกต่างกันอย่างไร

          ผลการศึกษาพบว่า 1)  ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการขาดกลไกทางกฎหมาย     เพื่อควบคุมการทำงานของสื่อสารมวลชน จะเห็นได้ว่ากลไกทางกฎหมายที่ควบคุมการทำงานของสื่อมวลชนอันมีลักษณะที่เป็นข้อบังคับระหว่างองค์กร จึงไม่มีผลบังคับกับสื่อมวลชนทั้งหมด เนื่องจากกฎหมายไม่ได้รองรับให้จริยธรรมทางวิชาชีพมีสภาพบังคับทางกฎหมาย จึงส่งผลให้ประชาชนได้รับความเดือนร้อนจากการทำหน้าที่ของสื่อมวลชนที่มุ่งเน้นไปในเชิงธุรกิจ และเน้นการทำข่าวสารที่สื่อมวลชนนั้น ๆ สังกัดอยู่ ไม่ได้เน้นการทำหน้าที่ที่เป็นความต้องการของประชาชน 2)  ปัญหาทางกฎหมายเกี่ยวกับการขาดหน่วยงานกลางในการกำกับดูแลและควบคุมการปฏิบัติหน้าที่ของสื่อมวลชนส่งผลให้ประเทศไทยไม่สามารถควบคุม กำกับดูแล    การทำหน้าที่ของสื่อมวลชนได้ เมื่อสื่อมวลชนทำหน้าที่กระทบต่อสิทธิเสรีภาพของประชาชน ส่งผลให้ผู้ประกอบวิชาชีพสื่อมวลชนรับผิดเฉพาะในส่วนของกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ พระราชบัญญัติอื่น ๆ ที่มีโทษทางปกครองและอาญา ทำให้ส่งผลเสียต่อการควบคุมการทำงานของสื่อมวลชน ทำให้ปฏิบัติหน้าที่ขอสื่อมวลชนได้ไม่สมบูรณ์ 3) ปัญหาทางกฎหมายที่เกี่ยวกับอำนาจหน้าที่ขององค์กรวิชาชีพสื่อมวลชน จะเห็นได้ว่าองค์กรสื่อมวลชนในประเทศไทยมีจำนวนมาก ไม่ว่าจะเป็น สมาคม ชมรม อำนาจในการกำกับดูแลสื่อมวลชนนั้นไม่มีสถานะในทางกฎหมาย ในการวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาในการบังคับใช้ประมวลจริยธรรมของผู้ที่ปฏิบัติงานสื่อมวลชน

          ดังนั้น จะเห็นได้ว่า ประเทศไทยควรนำเอาแนวความคิดพร้อมทั้งหลักการในทางทฤษฎีและหลังกฎหมายของต่างประเทศ เช่น สหรัฐอเมริกา สาธารณรัฐฝรั่งเศส สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี และสาธารณรัฐอินโดนีเซีย ที่ได้มีกลไกในการกำกับดูแลการทำงานของสื่อมวลชน     ที่เป็นมาตรฐานสากล ในการที่จะจัดตั้งองค์กรวิชาชีพสื่อมวลชนที่เหมาะสม เพื่อให้มีประสิทธิภาพในการแก้ไขปัญหาการทำงานของสื่อมวลชนในประเทศไทย โดยการให้มีกฎหมายคุ้มครองสิทธิเสรีภาพ ส่งเสริมจริยธรรมและมาตรฐานวิชาชีพสื่อมวลชน  พร้อมกันนี้ยังให้มีการจัดตั้งสภาวิชาชีพสื่อมวลชนแห่งชาติ เพื่อที่จะมีวัตถุประสงค์และอำนาจหน้าที่ ในการสนับสนุนการทำงานของสื่อมวลชนและกำกับดูแลการปฏิบัติงานตามมาตรฐานกลาง พร้อมกับพัฒนาวิชาชีพสื่อมวลชนให้เป็นไปในมาตรฐานเดียวกัน  นอกจากนี้สภาวิชาชีพสื่อมวลชนแห่งชาติ    ยังมีอำนาจในการกำกับดูแลกันเองในการวินิจฉัยชี้ขาดปัญหาในการบังคับใช้ประมวลจริยธรรมของผู้ที่ปฏิบัติงานสื่อมวลชน ทั้งนี้เพื่อเป็นการพัฒนาการทำงานของสื่อมวลชนให้มีความสมบูรณ์และเป็นมาตรฐานเดียวกันอย่างมีประสิทธิภาพ

References

คณาธิป ทองรวีวงศ์. (2555.) กฎหมายเกี่ยวกับสื่อมวลชน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: นิติธรรม.
ดวงกมล ชาติประเสริฐ. (2547) “สถานภาพการวิจัยด้านนิเทศศาสตร์ที่เกี่ยวกับจริยธรรมวิชาชีพสื่อมวลชน”. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นพดล เฮงเจริญ. (2550)“องค์กรอิสระ ความสำคัญต่อการปฏิรูปการเมืองและการปฏิรูประบบราชการ”, รวมบทความกฎหมายมหาชน เล่ม 6, สำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ, กรุงเทพมหานคร: พีเพรส,.
วนิดา แสงสารพันธ์ และคณะ. (2555). “รายงานฉบับสมบูรณ์โครงการวิจัยเรื่องขอบเขตการใช้เสรีภาพของสื่อมวลชนในการนำเสนอข้อมูลข่าวสารภายใต้บทบัญญัติของกฎหมาย”, กรุงเทพมหานคร.
วนิดา แสงสารพันธ์. (2554) หลักกฎหมายสื่อสารมวลชน. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
วรเจตน์ ภาคีรัตน์. (2557). คำสอนว่าด้วยรัฐและหลักกฎหมายมหาชน. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพมหานคร:โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วัฒนา พุทธางกูรานนท์. (2531). สื่อสารมวลชนกับสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุกานดา วรพันธุ์พงศ์ และสมหมาย ปาริจฉัตต์. (2547). เอกสารการสอนชุดวิชาความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับสื่อมวลชน หน่วยที่ 9-15. พิมพ์ครั้งที่ 1 นนทบุรี:มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

เผยแพร่แล้ว

2020-02-09

How to Cite

คำตะลุง อ., & วิชชุไตรภพ ป. (2020). ปัญหาเกี่ยวกับการจัดตั้งองค์กรวิชาชีพสื่อมวลชน. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 6(2-03), 87–100. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jssr/article/view/239622