ภูมิปัญญากับการพัฒนา: บทวิเคราะห์ว่าด้วยการบวชป่าเพื่อการพัฒนาอย่างยั่งยืน
คำสำคัญ:
ภูมิปัญญากับการพัฒนา,การบวชป่า,การพัฒนาอย่างยั่งยืนบทคัดย่อ
บทความเรื่องนี้นำเสนอข้อถกเถียงทางทฤษฎีระหว่างแนวคิดภูมิปัญญา และการพัฒนา โดยพิจารณาภาคทฤษฎีและภาคปฏิบัติการของการประยุกต์นำองค์ความรู้ภูมิปัญญาไปสู่งานเชิงรูปธรรมของการพัฒนา นอกจากนั้นยังให้ความสำคัญกับการพิจารณานัยสำคัญของวิวัฒนาการทางความรู้ด้านภูมิปัญญาท้องถิ่นแนวคิดศาสนาสากลที่เกี่ยวข้องกับการสร้างองค์ความรู้ไปสู่แนวคิดของการพัฒนาอย่างยั่งยืน การนำเสนอแนวคิดและปฏิบัติของ “การบวชป่า” ในสังคมไทย เป็นกรณีศึกษาเพื่อทำความเข้าใจพลวัตของภูมิปัญญากับการพัฒนาที่มีการผสมผสานความเชื่อทางวัฒนธรรม ซึ่งแสดงให้เห็นว่าพิธีกรรมดังกล่าวถือเป็นรูปแบบทางวัฒนธรรมที่ผ่านการสั่งสมองค์ความรู้มาในระบบคุณค่าทางวัฒนธรรม รวมทั้งยังมีปฏิบัติการที่ต่อเนื่องจากสถาบันทางสังคมทั้งศาสนา การปกครองและการศึกษา เพื่อเรียนรู้และพัฒนาให้กิจกรรมการบวชป่าเป็นส่วนหนึ่งของการสร้างการพัฒนาอย่างยั่งยืนในสังคมไทยต่อไป
เอกสารอ้างอิง
Atchara Rakyutidharm. (2554 July - December). Alternative Development of Main Stream. Journal of Sociology and Anthropology. 30(2), 13.
Berry, Evan. (2014). Religion and Sustainability in Global Civil Society Some Basic Findings from Rio+20. Worldviews. 18(3), 269-288.
Blackwell, A. G.; & Colmenar R. (2000 March - April). Community-Building: From Local Wisdom to Public Policy. Public health reports. 115(2-3), 161-166.
Cholvit Jearajit. (2557). Buddhist Economic for Social Development. Bangkok: Health promotion and learning based on Buddhism office Buddhist Research Institute of Mahachulalongkornrajavidyalaya University and Healthy Organization Promotion Section, Thai Health Promotion Foundation.
Crosby, Kate. (2014). Theravada Buddhism Continuity, Diversity, and Identity. WestSussex: Registered.
Darlington, Susan M. (2559). The Ordination of a Tree: The Thai Buddhist Environmental Movement. Translated by Naiyana Nagavajara. Bangkok: Suan Nguen Mee Ma.
Delcore, Henry D. (2004). Symbolic Politics or Generification? The Ambivalent Implications of Tree Ordinations in the Thai Environmental Movement. Journal of Political Ecology. 11(1), 1-30.
Hathairat Punyopashtambha. (2561). Local wisdom and development. Bangkok: Rungrueng.
Johnston, Lucas F. (2013, October). Sustainability as a Global Faith? The Religious Dimensions of Sustainability and Personal Risk. Journal of the American Academy of Religion. 82(1), 47-69.
Morrow, Avery. (2011). Tree ordination as invented tradition. ASIANetwork Exchange. 19(1), 53-60.
Mulgan, Geoff, et al. (2007). Social Innovation: What it is, Why its matters and How it can be accelerated. Oxford: Oxford SAID business school.
Paritta Chalermpow Koanantakool. (2548). Review wisdom and challenge knowledge. In Thai wisdom- Foreign wisdom. pp 1-88. Bangkok: The Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre.
Pasuk Phongpaichit, and Baker, Chris. (2546). Thailand: Economy and Politics. Chaing Mai: Silkworm.
Phra Suthee Rattanapundit. (2561). List Model for Research and Social Development. Bangkok: Buddhist Research Institute and Healthy Organization Promotion Section, Thai Health Promotion Foundation.
Phramaha Suthit Apakaro and et al. (2557). Health promotion and learning based on Buddhism. Ayutthaya: Buddhist Research Institute of Mahachulalongkornrajavidyalaya University and Healthy Organization Promotion Section, Thai Health Promotion Foundation.
Prawet wasi. (2559). Buddhism: a capital in Thai society. Bangkok: Suanmokkh Buddhadasa Indapanno Foundation.
Preecha Kuwinpan. (2547). Phayao under globalization and localization: one tambon one product and tourism. Bangkok: Chulalongkorn University.
Prit Supasetsiri. (2557, January-June). Thai Contemporary Benjarong Ware: A Case Study of OTOP Benjarong Ware in Samutsakorn Province. Humanities Journal. 21(1), 13-34.
Ratchadaporn Ketanon Neawheangtham. (2560 January - April). The Guideline of the Local Wisdom Product Development for Promote Creative Economy in Nakhonpathom Province. Veridian e-Journal. 10(1), 994-1013.
Sibarani R. (2018, March). The Role of Local Wisdom in Developing Friendly City. IOP Conference Series: Earth and Environmental Science. 126(1): unpaged.
Sungkharat, Utit and et al. (2010 November). Local Wisdom: The Development of Community Culture and Production Processes in Thailand. The International Business & Economics Research Journal. 9(11), 115-120.
Surichai Wun’gaeo. (2545). Sustainable development in globalization and the direction of Thailand. Bangkok: Center of social development faculty of Political Sciences Chulalongkorn University.
Thanyawat rattanasak. (2550 May - August). Local Wisdom and Rural People Empowerment. Thai Journal of Public Administration. 5(2), 13-51.
Utitt Tahom, Pichit Wandee, and Samran Dhurata. (2558). CULTURAL CAPITAL AND LOCAL WISDOM FOR PROMOTING PARTICIPATION IN NATURAL RESOURCES AND ENVIRONMENTAL MANAGEMENT OF TAMA COMMUNITY, BURIRAM. Journal of Environmental Management. 11(2), 44-59.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2019 วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เพื่อให้เป็นไปตามกฎหมายลิขสิทธิ์ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องลงลายมือชื่อในแบบฟอร์มใบมอบลิขสิทธิ์บทความให้แก่วารสารฯ พร้อมกับบทความต้นฉบับที่ได้แก้ไขครั้งสุดท้าย นอกจากนี้ ผู้นิพนธ์ทุกท่านต้องยืนยันว่าบทความต้นฉบับที่ส่งมาตีพิมพ์นั้น ได้ส่งมาตีพิมพ์เฉพาะในวารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์ เพียงแห่งเดียวเท่านั้น หากมีการใช้ภาพหรือตารางหรือเนื้อหาอื่นๆ ของผู้นิพนธ์อื่นที่ปรากฏในสิ่งตีพิมพ์อื่นมาแล้ว ผู้นิพนธ์ต้องขออนุญาตเจ้าของลิขสิทธิ์ก่อน พร้อมทั้งแสดงหนังสือที่ได้รับการยินยอมต่อบรรณาธิการ ก่อนที่บทความจะได้รับการตีพิมพ์ หากไม่เป็นไปตามข้อกำหนดเบื้องต้น ทางวารสารจะถอดบทความของท่านออกโดยไม่มีข้อยกเว้นใดๆ ทั้งสิ้น
