ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการพัฒนานักบริหาร มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ในการวิจัยเพื่อ 1) ศึกษาคุณสมบัตินักบริหารและหลักการ
บริหารจัดการที่ส่งผลต่อประสิทธิผลการพัฒนานักบริหารมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย
2) ศึกษาองค์ประกอบประสิทธิผลการพัฒนานักบริหารของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราช
วิทยาลัย และ 3) ศึกษาแนวทางในการพัฒนานักบริหารที่มีประสิทธิผลของมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง
กรณราชวิทยาลัย เป็นการวิจัยแบบผสานวิธีเชิงลาดับการอธิบาย (sequential explanatory
research) ใช้การสุ่มตัวอย่างได้กลุ่มตัวอย่าง 190 รูป/คน ที่เป็นตัวแทนของนักบริหารโดยใช้
แบบสอบถาม และการสัมภาษณ์เชิงลึกผู้ให้ข้อมูลหลักจานวน 25 รูป/คน ที่เป็นนักบริหารระดับสูง
ใช้สถิติเชิงพรรณนาและสถิติอ้างอิงในการวิเคราะห์ข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า 1) การพัฒนานักบริหารของมหาวิทยาลัย พบว่า ปัจจัยคุณสมบัติ
ของนักบริหารที่ประกอบด้วยการปรับตัว การมีวิสัยทัศน์และความคิดเชิงกลยุทธ์ ความซื่อสัตย์ การ
สื่อสารที่ดี มีความรอบรู้ และปัจจัยหลักการบริหารจัดการ ประกอบด้วยหลักการวางแผน การจัด
องค์การ การนา การควบคุม และการใช้คุณธรรมทศพิธราชธรรมของนักบริหารมีความสัมพันธ์กับ
ประสิทธิผลของการพัฒนานักบริหารมหาวิทยาลัย 2) ความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรคุณสมบัตินัก
บริหารและหลักการบริหารจัดการร่วมกันเป็นรายคู่มีความสัมพันธ์ในทางบวกกับประสิทธิผลการ

พัฒนานักบริหารมหาวิทยาลัย โดยมีค่าสหสัมพันธ์(เพียร์สัน)ในระดับปานกลางอยู่ระหว่าง 0.361
ถึง 0.642 อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติทุกตัวแปรที่ระดับ 0.01 (2 – tailed) 3) ตัวแปรพยากรณ์
ประกอบด้วย การควบคุม หลักธรรมทศพิธราชธรรม การวางแผน การมีวิสัยทัศน์และความคิด
เชิงกลยุทธ์ มีความสัมพันธ์กับประสิทธิผลของการพัฒนานักบริหารมหาวิทยาลัยร้อยละ 74.5 (R =
0.745) ซึ่งสามารถพยากรณ์ถึงประสิทธิผลของการพัฒนานักบริหารมหาวิทยาลัยได้ร้อยละ 56.0
(R2 = 0.555) อย่างมีนัยสาคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 (2 –tailed) และ 4) การสัมภาษณ์นักบริหาร
ระดับสูงพบว่าประสิทธิผลในการพัฒนานักบริหารมหาวิทยาลัยเป็นไปในทิศทางเดียวกันและขึ้นอยู่
กับกับการควบคุมที่เหมาะสม คุณธรรมทศพิธราชธรรม การวางแผน การมีวิสัยทัศน์และความคิด
เชิงกลยุทธ์ และข้อเสนอแนะ 1) ประสิทธิภาพของการพัฒนานักบริหารควรนาวิธีการสอนของ
พระพุทธเจ้ามาปฏิบัติ เช่น การบรรยายเนื้อหาสาระ การอภิปราย การแก้ไขปัญหา และ การตอบ
ปัญหาอย่างเป็นรูปธรรม 2) การใช้หลักธรรมเป็นใหญ่(ธรรมาธิปไตย)ต้องกระตือรือร้น ที่จะนามา
พัฒนานักบริหารในมหาวิทยาลัย 3) การเรียนรู้เกี่ยวกับดิจิตอลควรจะจัดตั้งขึ้นให้เป็นศูนย์กลางการ
เรียนรู้ระดับโลก ซึ่งผู้เรียนสามารถเรียนได้ในทุกสถานที่ ยกตัวอย่างให้รู้แจ้งร่วมกับการประยุกต์ใช้
ระบบเทคโนโลยีสารสนเทศสร้างสื่อการพัฒนานักบริหาร ให้สามารถเรียนรู้ได้ทุกที่ทุกเวลา