การพัฒนาโมเดลสมการเชิงโครงสร้างปัจจัยการสื่อสารที่มีอิทธิพล ต่อการตัดสินใจบริจาคให้กับองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อพัฒนาโมเดลปัจจัยการสื่อสารที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจบริจาคให้กับองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรของผู้บริจาค และ 2) เพื่อตรวจสอบความสอดคล้องของโมเดลสมการเชิงโครงสร้างปัจจัยการสื่อสารที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจบริจาคให้กับองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ระเบียบวิธีวิจัยของงานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณโดยใช้วิธีการวิจัยเชิงสำรวจ โดยใช้เครื่องมือการเก็บข้อมูลจากแบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่างของงานวิจัยนี้ คือ ผู้บริจาคที่เคยบริจาคให้กับองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่ผู้วิจัยคัดเลือกมาในการวิจัยครั้งนี้ 3 องค์กร คือ 1) ยูนิเซฟ ไทยแลนด์ 2) มูลนิธิรามาธิบดีฯ และ 3) สภากาชาดไทย จำนวน 315 คน ทำการวิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติการวิเคราะห์โมเดลสมการเชิงโครงสร้าง ผลการวิจัยสรุปได้ว่า โมเดลสมการเชิงโครงสร้างปัจจัยการสื่อสารที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจบริจาคให้กับองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้นมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 0.05 และ 0.001 และเมื่อพิจารณาผลการวิเคราะห์เส้นทางของตัวแปรในโมเดลพบว่า ปัจจัยการสื่อสารมีอิทธิพลทางตรงต่อความไว้วางใจ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.24 การตลาดเพื่อสังคมมีอิทธิพลทางตรงต่อความไว้วางใจ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.23 ภาพลักษณ์องค์กรมีอิทธิพลทางตรงต่อความไว้วางใจ แรงจูงใจในการบริจาคและมีอิทธิพลทางตรงต่อพฤติกรรมการบริจาค โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.40 0.18 และ 0.38 ตามลำดับ และความไว้วางใจมีอิทธิพลทางตรงต่อแรงจูงใจในการบริจาคและมีอิทธิพลทางตรงต่อพฤติกรรมการบริจาค โดยมีค่าสัมประสิทธิ์เส้นทางเท่ากับ 0.42 และ 0.26
Article Details
เอกสารอ้างอิง
กนกศักดิ์ แก้วเทพ. (2552). มรรควิธีเศรษฐศาสตร์การเมือง (3) : เศรษฐศาสตร์แห่งการให้ (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณัชชา จำรูญจันทร์. (2552). เศรษฐศาสตร์ว่าด้วยการบริจาคโลหิตซ้ำ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
ณัฏชนน ไพรรุณ. (2560). ประสิทธิภาพการระดมทุนขององค์กรไม่แสวงหาผลกำไร กรณีองค์กรศาสนาในประเทศไทย. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
ทวีป ลิมปกรณ์วณิช. (2547). กลยุทธ์การสื่อสารเพื่อโน้มน้าวใจบุคคลให้มาบริจาคอวัยวะ. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
ธงชัย สันติวงษ์ และชนาธิป สันติวงษ์. (2542). องค์การกับการสื่อสาร (พิมพ์ครั้งที่1.). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนัญญา ประภาสะโนบล. (2527). การวางแผนการประชาสัมพันธ์และการจัดแถลงข่าว เอกสารการสอนชุดวิชา วส.357 การประชาสัมพันธ์ 2 กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรพรรณ ชมงาม. (2552). ปัจจัยการสื่อสารที่มีผลต่อการตัดสินใจบริจาคอวัยวะของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพมหานคร.
พระเกียรติพงษ์ มณีวรรณ. (2554). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการบริจาคเงินทำบุญในวัดบ้านมอญ (ต้นโพธิ์แฝด) ตำบลสันกลาง อำเภอสันกำแพง จังหวัดเชียงใหม่. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
พระครูโพธิชยธรรม. (2555). การศึกษาเปรียบเทียบการให้ทานสมัยพุทธกาลกับการให้ทานของชาวตำบลนาเลิง อำเภอ
เสลภูมิ จังหวัดร้อยเอ็ด. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 กรกฎาคม 2563 แหล่งที่มา http://www.mcu.ac.th/userfiles/file/thesis/Buddhist-Studies/2555_Buddhist-Stuies/55-02-2-011.pdf
พิริยะ ผลพิรุฬห์. (2557). การจัดการองค์กรไม่แสวงหาผลกำไร (Nonprofit Management) เพื่อการพัฒนาประเทศไทย. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 กรกฎาคม 2563 แหล่งที่มา http://piriya-pholphirul.blogspot.com/2014/04/nonprofit-management.html
มาลินี วงษ์สิทธิ์. (2535). ทัศนคติต่อค่านิยมเกี่ยวกับครอบครัวในสังคมไทย. กรุงเทพมหานคร: สถาบันประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ยุทธ ไกยวรรณ์. (2556). การวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วย AMOS. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่ง จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ระบบสถิติทางการทะเบียน. (2560). สถิติประชากรและบ้าน - จำนวนประชากรแยกรายอายุ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 กรกฎาคม 2563 แหล่งที่มา http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age.php
วรภัทร์ สังข์น้อย. (2541). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจบริจาคอวัยวะของญาติผู้เสียชีวิต. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
วรรณา พูลเกื้อ. (2546). การออกแบบงานโฆษณาเพื่อกระตุ้นให้เกิดการบริจาคของมูลนิธิเด็ก. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยศิลปากร, กรุงเทพมหานคร.
วศมล สบายวัน. (2553). การพัฒนาแบบวัดภาพลักษณ์องค์กร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ศุกลิน วนาเกษมสันต์. (2552). การสร้างแบบสอบถามวัดภาพลักษณ์องค์กร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2546). องค์กรสาธารณประโยชน์ในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2556). จำนวนองค์กรไม่แสวงหาผลกำไรและการเปลี่ยนแปลงระหว่างปี พ.ศ. 2550 และปี พ.ศ.2556 จำแนกตามภูมิภาค. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 กรกฎาคม 2563 แหล่งที่มา http://service.nso.go.th/nso/web/survey/surbus4-6-4.html
เสถียร เชยประทับ. (2528). การสื่อสารและการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: เจ้าพระยาการพิมพ์.
อรวรรณ ปิลันธน์โอวาท. (2537). การสื่อสารเพื่อการโน้มน้าวใจ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรุณี ศุภนาม. (2539). ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมเกี่ยวกับการบริจาคโลหิตของเยาวชนจากสถาบันการศึกษาในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
อุทุมพร นำเจริญวุฒิ. (2553). การเปิดรับข่าวสาร ความรู้ ทัศนคติและการมีส่วนร่วมในกิจกรรมการบริจาคเลือดสุนัข. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.
Bagozzi, R. P. (2000). On the Concept of Intentional Social Action in Consumer Behavior. Journal of Consumer Research, 27, 388-396.
Becker, L. E., & McComb, M. E. (1979). Using mass communication theory. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.
Bettinghaus, E. P. (1980). Persuasive Communication. New York: Holt,Rinehart and Winston,Inc.
Gagic, S., & Leuhusen, C. (2013). Communicating for donations - Do you give with the heart or with the brain? (Master 's thesis), Linköping University, Linköping
Hair, J. F. (2010). Multivariate data analysis (7 ed.). New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Hovland, C. I., Janis, I. L., & Kelly, H. H. (1953). Communication and Persuation. New Haven: Yale University Press.
Hyunjung, K. (2018). The Media Factor Influencing the Effect of Organ Donation Advocacy in South Korea. The Social Science Journal, 35(4).
Johnson, H. M. (1970). Sociology: A Systematic Introduction. New Dellhi: Allied Publisher Private.
Kachonnarongvanish, P. (2017). Thai Merit Making Behavior and Its Implication on Communication Plan for NPOs. (Master's thesis), Thammasat university, Bangkok.
Kotler, P., & Armstrong, G. (1999). Principles of Marketing (8 ed.): Prentice Hall.
Kotler, P., & Roberto, E. L. (1989). Social Marketing: Strategies for Changing Public Behavior. New York: Free Press.
Kotler, P., & Zaltman, G. (1971). Social Marketing: An Approach to Planed Social Change. Journal of Marketing, 35, 3-12.
Lindahl, E. W. (2010). Principles of fundraising: Theory and practice. London: Jones and Barlett Publishers.
Lovell, R. B. (1980). Adult Learning. New York: Halsted Press Wiley & Son.
MacMillan, K., Money, K., Money, A., & Downing, S. (2005). Relationship marketing in the not-for-profit sector: an extension and application of the commitment–trust theory. Journal of Business Research, 58(6), 806-818.
Mixer, R. M. (1993). Principles of professional fundraising: useful foundations for successful practice. San Francisco: Jossey-Bass.
Morgan, R. M., & Hunt, S. D. (1994). The Commitment–Trust Theory of Relationship Marketing. Journal of Marketing, 58(3), 20-38.
Rogers, E. M., & Shoemaker, F. F. (1971). Communication of Innovation A Cross-Cultural Approach (2 ed.). New York: The Free Press.
Rune, P. (2002). Information Design: An Introduction: John Benjamins Publishing.
Venable, B. T., Rose, G. M., Bush, V. D., & Gilbert, F. W. (2005). The Role of Brand Personality in Charitable Giving: An Assessment and Validation. Journal of the Academy of Marketing Science, 33(3), 295-312.
Weinreich, N. K. (1999). Hand-ons social marketing: A step-by-step guide. California: Sage Publications.
