ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 กรณีศึกษา : โรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี สหวิทยาเขต : ปทุมเบญจา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 3 ประการคือ 1) ศึกษาสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 2) ศึกษาภาวะผู้นำทางวิชาการ การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ และ 3) ศึกษาปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสาน ทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มตัวอย่างคือ ครู 238 คน จากโรงเรียนสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาปทุมธานี สหวิทยาเขตปทุมเบญจา จำนวน 5 โรงเรียน ซึ่งกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้ตารางของ เครจซี่และมอร์แกน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วน ร่วมกับการสุ่มอย่างง่าย เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประเมินค่า 5 ระดับ ซึ่งมีค่าความตรงเชิงเนื้อหาตั้งแต่ 0.67-1.00 และค่าความเชื่อมั่นเท่ากับ .987 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้างด้วยสถิติการวิเคราะห์เส้นทางแบบมีตัวแปรแฝง
ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 โดยรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ การริเริ่มสร้างสรรค์เป็นตัวของตัวเอง และรองลงมาคือ ความยืดหยุ่นและการปรับตัว ส่วนด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ การคิดสร้างสรรค์นวัตกรรม ซึ่งทั้งหมดอยู่ในระดับมาก 2) ภาวะผู้นำทางวิชาการ การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดคือ การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ รองลงมาคือ ภาวะผู้นำทางวิชาการ และด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ ความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ซึ่งทั้งหมดอยู่ในระดับมาก และ 3) ภาวะผู้นำทางวิชาการ ส่งผลทางตรงเชิงบวกต่อการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ และความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ แต่ไม่มีอิทธิพลทางตรงต่อสมรรถนะครู การจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ส่งผลทางตรงเชิงบวกต่อสมรรถนะครู ความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ ส่งผลทางตรงเชิงบวกต่อสมรรถนะครู ภาวะผู้นำทางวิชาการ ส่งผลทางอ้อมเชิงบวกต่อสมรรถนะครู โดยผ่านการจัดการเรียนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญและความเป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ และรูปแบบของปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะครูในศตวรรษที่ 21 มีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
เอกสารอ้างอิง
Arunnemek, K. (2021). The Academic Leadership of School Administrators that Affects the Development of a Learning Organization in Schools under the Secondary Education Service Area Office, Region 9. Journal of the Institute for the Development of Buddhist Scholars, 5(3), 14-26.
Bass, B. M., & Avolio, B. J. (1994). Improving Organizational Effectiveness Through Transformational Leadership. Thousand Oaks, CA: Sage Publications.
Damrongpanich, S. (2011). Statistics for Research. Maha Sarakham: Mahasarakham University.
Deci, E. L., & Ryan, R. M. (1985). Intrinsic Motivation and Self-Determination in Human Behavior. New York: Plenum Press.
Fuengfu, W. (2015). The Relationship Between the Academic Leadership of School Administrators and the Development of a Learning Organization in Schools under the Primary Education Service Area Office, Pathum Thani, Region 2. (Master's Thesis). Rajamangala University of Technology Thanyaburi. Pathum Thani.
Hallinger, P., & Murphy, J. (1985). The Principal as Instructional Leader. Elementary School Journal, 86(2), 217-238.
Kaewhan, T., & Kumkhainam, T. (2021). The Creative Leadership of School Administrators that Affects Teacher Performance in Schools under the Secondary Education Service Area Office, Nong Khai. Journal of Education, Khon Kaen University, 6(4), 164-175.
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 607-610.
McKinsey. (2007). McKinsey Report on Education. Retrieved August 20, 2019, from http://www.mckinsey.com
Ministry of Education. (2023). Report of Annual Performance in 2023. Retrieved August 25, 2024, from https://www.moe.go.th/report-2023
OECD. (2018). TALIS 2018: Teaching and Learning International Survey. Paris, France: OECD Publishing.
Olga, N. (2012). The Competencies of the Modern Teacher. Bulgarian Comparative Education Society, Paper Presented at the Annual Meeting of the Bulgarian Comparative Education Society.
Pineida, F. (2011). Competencies for the 21st Century: Integrating ICT to Life, School, and Economical Development. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 28, 54-57.
Senge, P. M. (1990). The Fifth Discipline: The Art and Practice of the Learning Organization. New York: Doubleday.
Sodprasert, S. (2019). 21st Century Skills: Learning Skills for Become the Professional Teacher. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 2(1), 1-12.
Somboon, T. (2021). Academic Leadership of Administrators Affecting Learning Organization of Basic Educational Institutions Administrators under Samut Prakan Primary Educational Service Area Office 2. Journal of Multidisciplinary in Humanities and Social Sciences, 5(1), 250-263.
Tuntirojanawong, S. (2017). A Direction of Educational Management in the 21st Century. Veridian e-Journal, Silpakorn University, 10(2), 2843-2854.
Thailand Development Research Institute (TDRI). (2018). Teacher Shortage Problem. Bangkok: Thailand Development Research Institute (TDRI).
Wasri, P. (2010). Intellectual Strategies and Education Reform That Guide the Country out of Crisis. Bangkok: Prikhwan Graphics.
Yosajant, U. (2015). The Relationship Between Transformational Leadership of School Administrators and the Work Performance of Teachers in the Pang Sida Network under the Primary Education Service Area Office, Sa Kaeo, Region 2. (Master's Thesis). Burapha University. Chonburi.
