การพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากชุมชนเมืองอย่างยั่งยืนโดยพุทธสันติวิธี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาวิเคราะห์บริบท สภาพปัญหา เศรษฐกิจพื้นฐานของชุมชนวัดสารอด และแนวคิดทฤษฎีสมัยใหม่ในการพัฒนา 2) เพื่อศึกษาวิธีการพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากชุมชนเมืองอย่างยั่งยืนของชุมชนวัดสารอดกรุงเทพมหานครโดยหลักพุทธสันติ และ 3) เพื่อนำเสนอ ผลลัพธ์การพัฒนาเศรษฐกิจฐานรากชุมชนเมืองอย่างยั่งยืนโดยพุทธสันติวิธีของชุมชนวัดสารอด กรุงเทพมหานคร เป็นงานวิจัยรูปแบบอริยสัจจ์โมเดลสอดคล้องกับการวิจัยเชิงปฏิบัติการแบบมีส่วนร่วมภายใต้กรอบการดำเนินการวิจัย 9 ขั้นตอน กลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญ จำนวน 16 รูป/คน ประกอบด้วยพระสงฆ์ที่เกี่ยวข้องในการพัฒนาของวัดสารอด 6 รูป และคนในชุมชนที่เกี่ยวข้อง 10 คน โดยการสัมภาษณ์เชิงลึกแบบเจาะจง และนำมาวิเคราะห์อธิบายเชิงพรรณนา
ผลการวิจัยพบว่า 1) วัดสารอด เป็นศูนย์รวมใจของชุมชนสร้างความเข้มแข็งเปิดโอกาสให้คนในชุมชนเข้ามาใช้พื้นที่ค้าขายสร้างรายได้ และต่อยอดจากการทำธุรกิจเดิม ลดสภาพปัญหาของจุดอ่อนด้านรายได้ครัวเรือน โดยนำต้นทุนจุดเด่นความศรัทธาองค์หลวงพ่อรอดมาพัฒนาตลาดนัดเสือรอดที่เป็นปลายน้ำสร้างอาชีพ สร้างรายได้กระตุ้นเศรษฐกิจฐานราก สามารถต้อนรับทุกกลุ่มเป้าหมาย 2) นำวิธีการมีส่วนร่วมจิตสาธารณะ เศรษฐกิจแบ่งปัน ชุมชนนักปฏิบัติ การสร้างความเข้มแข็งเศรษฐกิจฐานราก องค์ความรู้ การขับเคลื่อนเศรษฐกิจฐานราก การพัฒนาศักยภาพชุมชนสร้างเศรษฐกิจฐานราก และพัฒนาสร้างรายได้เศรษฐกิจฐานราก มาบูรณาการร่วมกับหลักวุฒิสูตรซึ่งเป็นหลักพุทธสันติวิธี ขับเคลื่อนการพัฒนา ประกอบด้วย (1) สัทธาวุฑฒิ มีความศรัทธาเป็นกำลังสร้างความเจริญ สร้างความสัมพันธ์ที่ดีทางสังคม (2) สีลวุฑฒิ มีระเบียบกฎเกณฑ์ สร้างความสัมพันธ์สามัคคี ปรองดอง (3) ปัญญาวุฑฒิ ใช้ปัญญาพิจารณาไตร่ตรองพัฒนา ให้ชุมชนเกิดความเจริญรุ่งเรืองอย่างยั่งยืน 3) นำ SUEROD Model ขับเคลื่อนการพัฒนาตลาดนัดเสือรอดที่เป็นปลายน้ำให้คนในชุมชนเกิดความร่วมมือ มีรายได้มั่งคั่ง สู่สันติสุขยั่งยืน 6 ขั้นตอน คือ (1) S = Search หาความต้องการจำเป็นที่ต้องการพัฒนา (2) U = Unique เฟ้นลักษณะเฉพาะที่ต้องพัฒนา (3) E = Educate ทำการศึกษาอบรมเพิ่มเติมองค์ความรู้ที่จะพัฒนา 4) R = Relation สร้างความสัมพันธ์อันดีของชุมชน 5) O = Obvious มีระเบียบปฏิบัติชัดเจนในการพัฒนาชุมชน และ 6) D = Development เน้นการมีส่วนร่วมในการพัฒนาอย่างยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
เอกสารอ้างอิง
Botsman, R., & Rogers, R. (2010). What's Mine Is Yours: The Rise of Collaborative Consumption. New York: Harper Business.
Burikul, T. (2009). The Dynamics of Public Participation: From the Past to the Constitution of the Kingdom of Thailand. (1st ed.). Bangkok: A.P. Design and Printing Co., Ltd.
Chairungruang, D. B. (2023). Innovation Development to Increase the Potential of Grassroots Economy in the Metropolitan Provinces. Journal of MCU Buddhapanya Review, 8(4), 192-208.
Chan-on, N. (2021). Academic Article on Food Security in Thailand. Retrieved June 20, 2021, from http://library.senate.go.th/document/Ext7091/7091777_0002.PDF
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measure for Project Design Implementation and Evaluation. New York: Cornell University Press.
Hamari, J., Sjoklint, M., & Ukkonen, A. (2002). The Sharing Economy: Why People Participate in Collaborative Consumption. Journal of the Association for Information Science and Technology, 67(9), 2047-2059.
Khatasombun, H. (2020). Community Potential Development to Create Sustainable Economic Foundations: Case Study of Noen Sala Subdistrict, Krok Phra District, Nakhon Sawan Province. Journal of MCU Peace Studies, 8(2), 474-478.
Kunbuddee, A. (2024). The Development of Urban Wisdom under Bowon Framework by Buddhist Peaceful Means of Wat Sarod Community, Bangkok Metropolis. Journal of MCU Peace Studies, 12(6), 2443-2455.
Phra Atikansurasak Sukhumalo (Khongmuang). (2020). Temple with the Center of Learning and Development of the Community. Journal of Chaiyaphum Review, 3(1), 37-49.
Phra Natthawut Phanthali et al. (2022). Social Inequality in Thailand in the New Normal. Journal of Social Sciences Mahamakut Buddhist University, 5(2), 187-189.
Phrakhrubaidika Aphichat Pornsuttichaipong. (2022). Strengthening Economic Foundations to Enhance the Economy, Society and to Secure Income. Journal of Arts Management, 6(2), 932-933.
Phrakru Sittisutakorn (Sumet Siddhimethi). (2024). The Development of Agricultural Occupation Groups to Raise Income for the Local Economy in Songkhla Province. Journal of Social Science and Cultural, 8(10), 76-86.
Phramaha Boonlert Chuaythani et al. (2023). Promoting the Five Precepts Village to Strengthen the Culture of Peaceful Coexistence in Thai Society. Retrieved December 25, 2024, from https://elibrary.tsri.or.th/project_researcher.asp?Resid=N18581&rename=%BA%D8%AD%E0%C5%D4%C8%20%20%AA%E8%C7%C2%B8%D2%B9%D5
Phramaha Hansa Dhammahaso (Nithibunyakorn). (2018). Buddhist Peacemaking: Integrating Principles and Tools for Conflict Management (2nd ed.). Bangkok: Prayoonsan Thai Printing Co., Ltd.
Satthapol, S. (2025). Guidelines for Developing Public Mind Behavior of High School Students under Maha Sarakham Secondary Educational Service Area Office. Interdisciplinary Academic and Research Journal, 5(1), 51-64.
Silatechotham, S. (2023). The Development of Community-Based Peacekeeping Enterprises Potential to Strengthen the Economic Foundations by Buddhist Peaceful Means. Journal of MCU Peace Studies, 11(5), 1964-1974.
Thapin, A., Phrakhru Kowitbunkhet, & Saenkhamla, P. (2021). Social Management in the New Normal Era. Journal of MCU Buddhapanya Review, 6(1), 221-229.
Wiratchanipawan, W. (2003). Municipal Administration and Management in the Political Reform Era. Bangkok: Four Pace Publishing.
