แนวทางการพัฒนาศักยภาพชุมชนเพื่อให้เป็นชุมชนน่าอยู่ของอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้ มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาสภาพปัจจุบันของศักยภาพของชุมชนอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี ที่เอื้อต่อการเป็นชุมชนน่าอยู่ 2) เพื่อทราบถึงแนวทางการพัฒนาศักยภาพชุมชนอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี เพื่อให้เป็นชุมชนน่าอยู่ และ 3) เพื่อประเมินศักยภาพชุมชนในอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี ที่เอื้อต่อการเป็นชุมชนน่าอยู่ เป็นการวิจัยแบบผสม การวิจัยระยะที่ 1 การตรวจสอบเอกสาร และการตรวจสอบศึกษาศักยภาพชุมชน กลุ่มเป้าหมายคือ ภาครัฐ ภาคเอกชน และประชาชน จำนวน 32 คน ระยะที่ 2 บันทึกข้อมูลภาคสนาม และสัมภาษณ์กึ่งโครงสร้าง การวิเคราะห์ชุมชนแบบมีส่วนร่วม กลุ่มเป้าหมายคือ ผู้นำชุมชน กำนันผู้ใหญ่บ้าน สมาชิกสภาตำบลเขมราฐ กลุ่มอาชีพสมาชิกในชุมชนตำบลเขมราฐ จำนวน 20 คน ที่สมัครใจเข้าร่วมโครงการ โดยเลือกแบบเฉพาะเจาะจง และระยะที่ 3 กลุ่มตัวอย่างคือ ภาครัฐ ภาคเอกชน ประชาชน และนักท่องเที่ยว จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยและเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ตามกรอบแนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง นำเสนอต่อผู้ทรงคุณวุฒิ ทดลองใช้เพื่อทดสอบคุณภาพความเชื่อมั่น วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า 1) สภาพปัจจุบันของศักยภาพของชุมชน อำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี มีชุมชนที่เอื้อต่อการเป็นชุมชนน่าอยู่ จำนวน 4 ชุมชน ประกอบด้วย ชุมชนบ้านเหนือ หมู่ที่ 1, ชุมชนบ้านเขมราฐ หมู่ที่ 7, ชุมชนบ้านโนนนารี หมู่ที่ 8 และชุมชนบ้านหนองวิไล หมู่ที่ 11 อยู่ในเขตพื้นที่รับผิดชอบของเทศบาลตำบลเขมราฐ ทุนที่มีในสังคม คือ ทุนทางด้านกายภาพ ทุนทางด้านเศรษฐกิจ ทุนทางด้านสังคมทุนทางด้านวัฒนธรรม ทุนทางด้านสิ่งแวดล้อม และทุนทางด้านการบริหารจัดการ 2) แนวทางการพัฒนาศักยภาพชุมชนอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี เพื่อให้เป็นชุมชนน่าอยู่ 4 แห่งดังกล่าว คนในชุมชนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน มีประเพณีวัฒนธรรมที่ดีงาม มีภูมิปัญญาชาวบ้าน ผู้นำมีความสามารถ การดำเนินการพัฒนาศักยภาพชุมชนให้เป็นชุมชนน่าอยู่ โดยใช้กระบวนการวิจัยเชิงปฏิบัติการเพื่อสร้างชุมชนแห่งการเรียนรู้ผ่านการดำเนินงาน 3 ขั้นตอน คือ 1) การมองเป้าหมายร่วมกัน 2) การสร้างโครงสร้าง/กลไกพื้นฐานเพื่อการพัฒนาชุมชนแห่งการเรียนรู้ 3) การทำโครงการร่วมกัน และมีการติดตามประเมินผลการดำเนินงานร่วมกันระหว่างทีมผู้วิจัยกับตัวแทนภาคประชาชน 3) ประเมินศักยภาพชุมชนในอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี ที่เอื้อต่อการเป็นชุมชนน่าอยู่ อันดับที่ 1 คือ ทุนทางด้านเศรษฐกิจ รองลงมา คือ ทุนทางด้านสังคม ทุนทางด้านการบริหารจัดการ ทุนทางด้านสิ่งแวดล้อม ทุนทางด้านกายภาพ และสุดท้ายทุนทางด้านวัฒนธรรม
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
เอกสารอ้างอิง
Atachai, C. (2020). A Model for Evaluating Community Leadership Councils for Self-Management towards Livable Communities. (Doctoral Dissertation). Faculty of Education, Uttaradit Rajabhat University. Uttaradit.
Busabong, C. et al. (2019). A Model for Improving the Quality of Life of Children in Khok Khotao Community, Mueang District, Suphan Buri Province, Based on the Sufficiency Economy Philosophy. Bangkok: Suan Dusit University.
Charjiraphong, K., & Wiwithakunakon, S. (2021). Sustainable Community Capacity Development: Cultural Tourism Management within the Identity of Ban Map Krad Community, Khok Krachai Subdistrict, Nakhon Ratchasima Province. Nakhon Ratchasima: Nakhon Ratchasima Rajabhat University.
Charoenporn, C. (2017). "Livable City": A Participatory Community Development Concept-A Case Study of Lak Hok Community, Mueang District, Pathum Thani Province. Valaya Alongkorn Rajabhat University Research Journal, 11(Special Issue), 1-13.
Lincharoen, U. (2012). Techniques for Qualitative Data Analysis. Educational Measurement Journal, 17(1), 17-29.
McMillan, S. S., & Schumacher, J. H. (1977). Research in Education: A Conceptual Introduction. New York: Longman.
Nakphiban, P. (2020). Innovations for Participatory Community Capacity Development in Khlong Luang District, Pathum Thani Province. Pathum Thani: Valaya Alongkorn Rajabhat University under the Royal Patronage.
Panyarath, N. (2021). Directions for Developing the Capacity of Sweet-Making Communities towards Sustainable Tourism in Phetchaburi Province. Bangkok: Faculty of Liberal Arts, Rajamangala University of Technology Phra Nakhon.
Phramaha Chotnipithphon Sutthachitto (Polcharoen) et al. (2017). Development of Community and Entrepreneurial Potential for Religious and Cultural Tourism in Southern Isan. Surin: Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Surin Campus.
Podaphon, P., & Chantasin, P. (2017). Guidelines for Community Development towards Livable Communities: A Case Study of Tha Muang Subdistrict Municipality, Selaphum District, Roi Et Province. Roi Et: Faculty of Liberal Arts and Science, Roi Et Rajabhat University.
Rakkuea, S., & Wisutthisamachan, P. (2017). Community Capacity Development for Value-Added Community Products to Conserve the Kuan Kreng Peat Swamp Forest. Songkhla: Rajamangala University of Technology Srivijaya.
Sihaban, K. (2020). Revitalization of the Cultural Identity of Khemarat Town. Krung Kao Rajabhat Research Journal, 7(2), 33-37.
Strategic Urban Development Division. (2020). Guidelines for Sustainable and Livable Urban Development Planning for the Future. Retrieved December 20, 2024, from https://www.nesdc.go.th/download/article/article_20240103104907.pdf?utm_source= chatgpt.com
Thammabut, P. (2006). Teaching Materials on Community Participation in Local Tourism Development. Bangkok: Institute for Conservation Tourism Development, Srinakharinwirot University.
The 13th National Economic and Social Development Plan (2023-2027). (2022, November 1). Royal Gazette. Volume 139, Special Part 258 D, 1-143.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis. New York: Harper & Row.
