ภาพแทนของธรรมชาติกับสิ่งแวดล้อมและพลวัตของสำนึกเชิงนิเวศในนวนิยายไทย ระหว่าง พ.ศ.2475-2556

บทคัดย่อ

งานวิจัยเรื่องนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาพลวัตของสำนึกเชิงนิเวศในนวนิยายไทยระหว่าง พ.ศ. 2475 - 2556 โดยใช้ทฤษฎีการวิจารณ์เชิงนิเวศ ผลการวิจัยสรุปได้ว่าภาพแทนของธรรมชาติกับสิ่งแวดล้อมและพลวัตของสำนึกเชิงนิเวศในนวนิยายไทยสามารถแย่งได้เป็น 4 ระยะ ได้แก่ ระยะที่หนึ่งระหว่าง พ.ศ. 2475 - 2503 นวนิยายไทยได้นำเสนอสำนึกแห่งการพึ่งพาธรรมชาติและการนอบน้อมต่อธรรมชาติ  ระยะที่สองระหว่างพ.ศ. 2504 - 2519 นวนิยายไทยนำเสนอให้เห็นว่าธรรมชาติคือทรัพยากรที่ต้องนำมาใช้ประโยชน์ในทางเศรษฐกิจ ระยะที่สามระหว่างพ.ศ. 2520 -2534 นวนิยายไทยนำเสนอผลกระทบจากการพัฒนาที่มีต่อธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม พร้อมทั้งสร้างสรรค์นวนิยายเพื่อสร้างสำนึกเชิงนิเวศให้มีความตระหนักในคุณค่าของธรรมชาติ ระยะที่สี่ในช่วงระหว่างพ.ศ. 2535 – 2556 นวนิยายได้พยายามนำเสนอให้เห็นว่าทุนนิยมและการพัฒนาคือปัญหาสำคัญต่อสิ่งแวดล้อม และการนำเสนอแนวคิดในการฟื้นฟูวิกฤติสิ่งแวดล้อม