ปัจจัยการวางแผนทางการเงินที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตทางการเงินที่ดี อย่างมีคุณค่าของผู้สูงอายุ จังหวัดภาคกลางตอนล่าง 1
คำสำคัญ:
การวางแผนทางการเงิน , คุณภาพชีวิตทางการเงินที่ดี , ผู้สูงอายุ, ภาคกลางตอนล่าง 1บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยการวางแผนทางการเงิน และวิเคราะห์ปัจจัยการวางแผน ทางการเงินที่ส่งผลต่อคุณภาพชีวิตทางการเงินที่ดีอย่างมีคุณค่าของผู้สูงอายุ จังหวัดภาคกลางตอนล่าง 1 กลุ่มตัวอย่างการวิจัยคือ ผู้สูงอายุ จำนวน 400 คน ใช้การสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจงด้วยเครื่องมือการวิจัยใช้แบบสอบถาม ทั้งนี้สถิติที่ใช้วิเคราะห์ข้อมูล ประกอบด้วย สถิติพรรณนา และสถิติอนุมาน ทดสอบสมมติฐาน ด้วยการวิเคราะห์องค์ประกอบ ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับคุณภาพชีวิตทางการเงินที่ดีอย่างมีคุณค่า คือ ปัจจัยส่วนบุคคล ประกอบด้วย เพศ การศึกษา รายได้ต่อเดือน ภาระค่าใช้จ่าย และภาระหนี้สิน ปัจจัยด้านการออมและการลงทุน ประกอบด้วย รูปแบบการออมและการลงทุน ผลตอบแทน ระยะเวลา ความเสี่ยง และความรู้ความเข้าใจ และปัจจัยการเตรียมตัวด้านสินทรัพย์ ประกอบด้วย การจัดสรรเงิน การออมและการลงทุน การวางแผนรายรับ-รายจ่าย การจัดการภาระหนี้สิน และการสะสมเงินใช้ยามฉุกเฉิน ขณะที่ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ในเชิงลบกับคุณภาพชีวิตทางการเงินที่ดีอย่างมีคุณค่า คือ ปัจจัยส่วนบุคคล ประกอบด้วย อายุ และอาชีพหลังเข้าสู่วัยสูงอายุ ซึ่งมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01
เอกสารอ้างอิง
กรจงรักษ์ ชาตรูปฏิวิน. (2561). ปัญหาของผู้สูงอายุกับการจัดสวัสดิการชุมชนในเขตเมือง: ศึกษากรณี 2 ชุมชน ในเขตวังทองหลาง กรุงเทพมหานคร. วารสารวิจัยสังคม, 41(2), 67-96.
กระทรวงมหาดไทย. (2564). สถิติผู้สูงอายุไทย สัญชาติไทย และมีชื่ออยู่ในทะเบียนบ้านมกราคม 2565. สืบค้น 17 พฤษภาคม 2565, จาก https://www.dopa.go.th/main/web_index
กรมกิจการผู้สูงอายุ. (2562). มาตรการขับเคลื่อนระเบียบวาระแห่งชาติ เรื่อง สังคมสูงอายุ (ฉบับปรับปรุง) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ขนิษฐา ตันสถาวีรัฐ และธฤตพน อู่สวัสดิ. (2560). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการวางแผนทางการเงินส่วนบุคคลของพนักงานเครือบริษัทหน่ำเซียน ในเขตกรุงเทพมหานคร (รายงานการวิจัย). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
ชนิตา ชำนาญเหนาะ. (2564). พฤติกรรมการวางแผนการเงินของกลุ่มคนวัยทำงานในเขตกรุงเทพมหานคร และปริมณฑล. (การค้นคว้าอิสระ). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ชมภูนุช หุ่นนาค และปภาวดี มนตรีวัต. (2565). การบริการสาธารณะสำหรับพลเมืองผู้สูงอายุในพื้นที่เทศบาลเมืองในเขตจังหวัด ภาคกลางตอนล่าง 1. วารสารผู้ตรวจการแผ่นดิน, 15(1), 35-75.
ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. (2565). การวางแผนการเงิน. สืบค้น 20 ตุลาคม 2565, จาก https://www.set.or.th/th/education-research/education/happymoney/glossary/financial-planning?lang=th
ธนาคารกรุงศรีอยุธยา. (2563). 5 ขั้นตอนการวางแผนทางการเงินให้มั่นคง เห็นผลเป็นรูปธรรม. สืบค้น 15 กรกฎาคม 2565, จาก https://www.krungsri.com/th/planyourmoney/must-stories/life-plan/5-steps-
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2567). การวางแผนการเงิน. สืบค้น 1 พฤศจิกายน 2567, จาก https://www.bot.or.th/th/satang-story/money-plan/planning-steps.html
นราวัลลภ์ ศุภวงศ์. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการวางแผนทางการเงินในคนวัยทำงาน. (การค้นคว้าอิสระ).กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยสยาม.
วันธณี สุดศิริ, ภัทราพร ปุณะตุง และวารี ศรีสุรพล. (2563). แนวทางการพัฒนาศักยภาพการวางแผนทางการเงินสำหรับสมาชิกวิสาหกิจชุมชนในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. วารสารบริหารธุรกิจศรีนครินทรวิโรฒ, 11(2), 18-34.
วิมลพร สมัครเขตรการ และปัญญา ศรีสิงห์. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อรูปแบบการวางแผนการเงินเพื่อความมั่นคงตอนเกษียณอายุ กรณีศึกษา ลูกค้ายูโอบี สาขาถนนศรีวรา. วารสารศิลปการจัดการ. 4(3), 567-581.
ศรีเรือน แก้วกังวาน. (2549). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย วัยรุ่น-วัยสูงอายุ (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สมคิด ยาเคน. (2564). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการวางแผนทางการเงินส่วนบุคคลเพื่อเตรียมความพร้อมสู่วัยเกษียณของพนักงานเทศบาลแม่กา อำเภอเมือง จังหวัดพะเยา. วารสารบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี, 10(2), 25-40.
สมบูรณ์ สารพัด, ศิรินุช อินละคร และชไมพร ชินโชติ. (2564). การวางแผนการเงินส่วนบุคคลของประชากรวัยทํางานในจังหวัดชลบุรี. Journal of Roi Kaensarn Academi, 7(3), 218-234.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2564). การสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2564 (บทสรุปสำหรับผู้บริหาร). สืบค้น 18 พฤษภาคม 2564, จาก http://www.nso.go.th/sites/2014/Pages/สำรวจ/ด้านสังคม/ประชากรสูงอายุ.
Adam, A. M., Frimpong, S., & Boadu, M. O. (2017). Financial literacy and financial planning: Implication for financial well-being of retirees. Business and Economic Horizons, 13(2), 224-236.
Best, J. W. (1977). Research in Education (3rd ed.). New Jersey: Prentice Hall
Hallman, V. G. & Rosenbloom, J. S. (2000). Personal Financial Planning (6th ed.). New York: McGraw-Hill.
Lee, D., Arumugam, D., & Arfin, N. B. (2019). A study of factors influencing personal financial planning among young working adults in Kuala Lumpur, Malaysia. International Journal of Recent Technology and Engineering (IJRTE), 7(5S), 114-119.
Nunnally, J. C. & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory (3rd ed.). New York: McGraw-Hill.
WHOQOL group. (1994). The World Health Organization Quality of Life assessment (WHOQOL): Position paper from the World Health Organization. Social Science & Medicine, 41(10), 1403-1409.
Yamane, T. (1973). Statistics: An Introductory Analysis (3rd ed). New York: Harper & Row.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม เป็นลิขสิทธิ์ของ คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม บทความที่ลงพิมพ์ใน วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม ถือว่าเป็นความเห็นส่วนตัวของผู้เขียน คณะบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย ผู้เขียนต้องรับผิดชอบต่อบทความของตนเอง
