การศึกษาอุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ที่เกี่ยวกับคนในสำนวนเคยชินภาษาจีน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาอุปลักษณ์เกี่ยวกับคนที่พบในสำนวนเคยชิน (惯用语) ภาษาจีนและวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างอุปลักษณ์และมโนทัศน์ที่เกี่ยวกับคนในสำนวนเคยชินภาษาจีน โดยคัดเลือกสำนวนเคยชินภาษาจีนจากพจนานุกรมสำนวนเคยชินภาษาจีนที่ใช้บ่อย《常用惯用语词典》จากนั้นวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่างอุปลักษณ์และมโนทัศน์ที่เกี่ยวกับคนในสำนวนเคยชินภาษาจีนผ่านการถ่ายโยงความหมายตามแนวคิดของเลคอฟและจอห์นสัน (Lakoff and Johnson) ผลการศึกษาพบว่า อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์เกี่ยวกับคนที่พบมาจากการอุปลักษณ์สิ่งมีชีวิต และอุปลักษณ์สิ่งไม่มีชีวิต โดยอุปลักษณ์สิ่งมีชีวิตที่พบมากที่สุดคือ [คน คือ สัตว์] ซึ่งเป็นการถ่ายโยงความหมายจากด้านพฤติกรรม คุณสมบัติ รูปร่างลักษณะของสัตว์ และตำแหน่งอวัยวะของสัตว์ เพื่อสื่อถึงประเภทของบุคคล ท่าทางของคน พฤติกรรมและลักษณะนิสัยของคน อุปลักษณ์สิ่งไม่มีชีวิตที่พบมากที่สุดคือ [คน คือ วัตถุ] โดยถ่ายโยงความหมายจากด้านคุณสมบัติ และรูปร่างลักษณะ เพื่อสื่อถึงพฤติกรรมและลักษณะนิสัยของคน ประเภทของบุคคล ลักษณะภายนอกของคน ซึ่งการถ่ายโยงความหมายจากวงความหมายต้นทางไปยังวงความหมายปลายทางของอุปลักษณ์สิ่งมีชีวิตและสิ่งไม่มีชีวิตโดยส่วนใหญ่มีความสัมพันธ์กัน แต่จะมีความแตกต่างกันเล็กน้อย อันเนื่องมาจาก คุณสมบัติพื้นฐานของสิ่งนั้น ๆ จากผลการศึกษานี้สามารถทำให้เข้าใจถึงมุมมองในสังคมจีนที่ใช้สื่อถึงคนผ่านการใช้อุปลักษณ์ในสำนวนเคยชินภาษาจีน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ชนิกานต์ วงศ์ปิยะ. (2556). การศึกษาเปรียบเทียบอุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ที่เกี่ยวกับคนที่พบในสำนวนฝรั่งเศสและสำนวนไทย. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 20(1), 133-152. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/abc/article/view/54075
ไตรทิพย์สุดา เสนาธรรม และ ศันสนีย์ เอกอัจฉริยา. (2562). มโนอุปลักษณ์ [หน้า] ในสำนวนจีน. วารสารจีนศึกษา, 12(1), 47-69. https://so01.tci-thaijo.org/index.php/CSJ/article/view/202140
เบญญาทิพย์ ศุภะกะลิน. (2561). อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์คำเกี่ยวกับอวัยวะในภาษาจีนกับภาษาไทย. วารสารภาษา ศาสนาและวัฒนธรรม, 7(1), 184-211. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/gshskku/article/view/121030
อรณิศา อุรพีพัฒนพงศ์. (2563). มโนทัศน์ของชาวจีนที่มีต่อคำว่า “ไก่”: การวิเคราะห์เชิงภาษา. วารสารภาษาและภาษาศาสตร์, 38(2), 61-88. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/245406
Kövecses, Z. (2002). Metaphor: A Practical Introduction. Oxford University Press.
Lakoff, G. and Johnson, M. (1980). Metaphors We Live By. The University of Chicago Press.
Lakoff, G. and Johnson, M. (2003). Metaphors We Live By. The University of Chicago Press.
Lakoff, G. and M. Turner. (1989). More than Cool Reason: A Field Guide to Poetic Metaphor. The University of Chicago Press.
Saeed, John I. (2009). Semantics (3rd ed). Wiley-Blackwell.
Siqi, Yao. (2560). อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์ “มนุษย์เป็นสัตว์”: กรณีศึกษาสมญานามในวรรณกรรมจีนเรื่อง水浒传/ʂʰuei214
xu214 tʂuan51/(ซ้องกั๋ง). วารสารอักษรศาสตร์, 46(2), 1-43. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jletters/article/view/110547
Siqi, Yao. (2563a). อุปลักษณ์มโนทัศน์ “ใจเป็นภาชนะ” ในภาษาไทยเปรียบเทียบกับภาษาจีน. วารสารศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์, 12(1), 113-139. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/journal-la/article/view/244500
Siqi, Yao. (2563b). อุปลักษณ์มโนทัศน์ “ใจเป็นพื้นที่” ในภาษาไทยเปรียบเทียบกับภาษาจีน. วารสารมนุษยศาสตร์วิชาการ, 27(2), 215-239. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/abc/article/view/165433
温端政, 误建生主编. (2014). 常用惯用语辞典. 上海辞书出版社.
黄伯荣, 廖序东主编. (2007). 现代汉语 (上册). 高等教育出版社.
张志毅, 张庆云. (2005). 词汇语义学 (修订本). 商务印书馆.
