แนวโน้มการเปลี่ยนแปลงคำศัพท์ภาษาสะกอมของคน 3 กลุ่มอายุ

บทคัดย่อ

งานวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมของคน 3 กลุ่มอายุในพื้นที่ตำบลสะกอม และเปรียบเทียบการใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมระหว่างผู้บอกภาษาต่างวัยและต่างเพศในพื้นที่ดังกล่าว โดยเสนอผลการค้นคว้าในรูปแบบพรรณนาวิเคราะห์และสถิติเชิงพรรณนา ผู้วิจัยเก็บข้อมูลคำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมภาคสนาม ใช้หน่วยอรรถจำนวน 140 หน่วยอรรถ กลุ่มตัวอย่างแบ่งออกเป็น 3 กลุ่มอายุ คือ กลุ่มอายุ 15-25 ปี กลุ่มอายุ 35-45 ปี และกลุ่มอายุ 55 ปีขึ้นไป มีจุดเก็บข้อมูลทั้งสิ้น 13 จุด ใช้ผู้บอกภาษากลุ่มอายุละ 2 คน ต่อ 1 จุดเก็บข้อมูล รวมผู้บอกภาษาทั้งสิ้นจำนวน 78 คน ผลการวิจัยพบว่า 1) ผู้บอกภาษากลุ่มอายุ 55 ปีขึ้นไป ใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมมากที่สุด และผู้บอกภาษากลุ่มอายุ 15-25 ปี ใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมน้อยที่สุด 2) ผู้บอกภาษาเพศหญิงมีการใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมสูงกว่าผู้บอกภาษาเพศชาย 3) ผู้บอกภาษากลุ่มอายุ 15-25 ปี ใช้คำศัพท์เปลี่ยนแปลงไปมากที่สุด โดยใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมน้อยที่สุดในหมวดคำเกี่ยวกับสติปัญญา อารมณ์ความรู้สึกและคุณค่า และใช้คำศัพท์ภาษาไทยมาตรฐานมากที่สุดในหมวดคำเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของบุคคล ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่า ผู้บอกภาษากลุ่มอายุ 15-25 ปี มีการเปลี่ยนแปลงการใช้คำศัพท์มากที่สุด ซึ่งมีแนวโน้มว่าการใช้คำศัพท์ภาษาไทยถิ่นสะกอมจะถูกแทนที่ด้วยคำศัพท์ภาษาไทยมาตรฐานมากขึ้น